✥ Τῇ ΚΑ’ (21ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΤΙΜΟΘΕΟΥ τοῦ ἐν Συμβόλοις.
Καὶ ζῶντα, Τιμόθεε, καὶ τεθνηκότα
Τιμᾷ Θεὸς ζώντων σε καὶ τεθνηκότων.
Εἰκάδι Τιμόθεον πρώτῃ κατὰ σῆμα κάλυψε.
ΤΙΜΟΘΕΟΣ ὁ μακάριος Πατὴρ ἡμῶν ἐνεδύθη ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας τὸ σχῆμα τῶν Μοναχῶν καὶ μὲ τὴν πολλὴν ἐγκράτειαν καὶ σύντονον προσευχὴν ἐνέκρωσε τὰ σκιρτήματα τῶν παθῶν ὅθεν, γενόμενος ἀπαθής, ἔμεινεν ἕως τέλους τῆς ζωῆς του παρθένος κατά τε τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, δι’ ὃ καὶ κατέστη δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ χάρισμα ἔλαβεν ἰαμάτων ἰατρεύων πᾶσαν ἀσθένειαν καὶ δαίμονας διώκων ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων. Οὕτω λοιπὸν καλῶς πολιτευσάμενος ἔφθασεν εἰς γῆρας βαθὺ καὶ μὲ ἄκραν ἀγαθότητα πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Ἀντιοχείας τῆς Μεγάλης.
Ἦν Εὐστάθιος μέχρις ἦν ζῶν καὶ πνέων,
Θεοῦ κατ’ ἐχθρῶν εὐσταθὲς μάλα πνέων.
Εἰς τὸν Ἅγιον τοῦτον Εὐστάθιον ἐγκώμιον ἔπλεξεν ὁ θεῖος Χρυσόστομος, οὗ ἡ ἀρχή· «Σοφός τις ἀνὴρ καὶ φιλοσοφεῖν εἰδὼς» (σῴζεται ἐν τῷ πέμπτῳ τόμῳ τῆς ἐν Ἐτόνῃ ἐκδόσεως καὶ ἐν τῷ 50ῷ τόμῳ τῆς ἐκδόσεως Migne στ. 597-605). Ὁ δὲ Μιχαὴλ ὁ Σύγκελλος ὀνομάζει τοῦτον κορυφαῖον τῶν ἐν Νικαίᾳ Πατέρων. Ὁ Ἅγιος οὗτος Εὐστάθιος ἐν τῇ ἐξορίᾳ εὑρισκόμενοι συνέγραψεν ἀρκετὰ ἔργα ἐκδοθέντα ὑπὸ τοῦ Ἀββᾶ Migne ἐν τῷ 18ῳ τόμῳ τῆς Patrologia Graeca, ἀναφέρει δὲ ταῦτα καὶ ὁ Κ. Κοντογόνης ἐν τῇ Φιλ. καὶ Κριτ. Ἱστ. τῶν Ἁγ. τῆς Ἐκκλ. Πατέρων, τόμ. β’ σελ. 75-83.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Ὁ Ἅγιος ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ἀπὸ Σχολαστικῶν, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Χριστοῦ τέθνηκας ὁ σχολαστικὸς θύτης,
Καὶ τῶν μακρῶν σου νῦν σχολὴν ἄγεις πόνων.
Οὗτος ὁ Ἰωάννης, ὁ ἀπὸ Σχολαστικῶν, ἐχρημάτισε μὲν πρότερον Πρεσβύτερος Ἀντιοχείας, ὕστερον δέ, εὑρισκόμενος ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀποκρισάριος τοῦ Πατριάρχου Ἀντιοχείας Ἀναστασίου, ἔγινε, κατὰ τὸν Ζωναρᾶν, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ὑπὸ τοῦ Ἰουστινιανοῦ, μετὰ τὴν ἐξορίαν τοῦ Πατριάρχου Εὐτυχίου. Οὗτος ὁ Ἰωάννης, κατὰ μὲν τὸν Δοσίθεον ἄλλος εἶναι ἀπὸ τὸν Ἀντιοχέα Ἰωάννην, κατ’ ἄλλους δέ, ὁ αὐτός. Οὗτος ἔχει καὶ βιβλίον Νομοκάνονος, περὶ τοῦ ὁποίου βλέπε τὸν Δοσίθεον ἐν τῇ Δωδεκαβίβλῳ σελ. 514. Ὁ δὲ Μελέτιος λέγει, ὅτι οὗτος διῄρεσε τοὺς Κανόνας εἰς τίτλους πεντήκοντα. Ὁ Ἰωάννης οὗτος ἐπατριάρχευσεν ἔτη ἕνδεκα καὶ μῆνας τινὰς καὶ ἐτελεύτησεν ἐν ἔτει φοζ’ (577). Μετ’ αὐτὸν δὲ ἔγινεν πάλιν ὁ Εὐτύχιος Πατριάρχης διὰ δευτέραν φορὰν ἀνακληθεὶς ἐκ τῆς ἐξορίας του.
✥ Ὁ Ἅγιος ΖΑΧΑΡΙΑΣ ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Μακάριος εἶ καὶ θανών, Ζαχαρία,
Ζαχαρία, Πρόεδρε γῆς μακαρίας.
Ὁ Ἅγιος οὗτος Ζαχαρίας ἐπατριάρχευσεν ἐν Ἱεροσολύμοις κατὰ τὰ ἔτη 609-632, διαδεχθεὶς τὸν Ἰσαάκιον (601-609). Κατὰ τὸν Ζωναρᾶν, ἐπατριάρχευσεν εἰκοσιπέντε ἔτη, κατὰ δὲ τὸν Ἅγιον Νικηφόρον ἔτη εἴκοσι δύο. Τοῦτον διεδέχθη εἰς τὴν πατριαρχείαν ὁ Ἅγιος Μόδεστος. Οὗτος ἐπὶ βασιλείας Ἡρακλείου ἐν ἔτει χιδ’ (614), κατὰ τὸν Μελέτιον, ᾐχμαλωτίσθη ὑπὸ τοῦ Χοσρόου, ἐπέστρεψε ὅμως καὶ πάλιν εἰς τὴν Ἱερουσαλὴμ μετὰ τοῦ νικητοῦ τῶν Περσῶν Ἡρακλείου, ὅτε καὶ ἡ Ἱερουσαλὴμ ἀνεκαινίσθη καὶ ὁ ἁρπαγεὶς Τίμιος Σταυρός, μετακομισθείς, ὑψώθη καὶ πάλιν διὰ τῶν χειρῶν τοῦ Ἁγίου τούτου Ζαχαρίου τὴν ιδ’ (14ην) Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 629. Βλέπε σχετικῶς ἐν τῷ Συναξαρίῳ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τῇ αὐτῇ ἡμερομηνίᾳ, ἐν τόμῳ Θ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», καθὼς καὶ περὶ τοῦ Ἁγίου Μοδέστου ἐν τόμῳ ΙΒ’, τῇ ιη’ (18ῃ) τοῦ μηνὸς Δεκεμβρίου.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ἐπισκόπου Ἀμάστριδος.
Ὁ Γεώργιος καὶ λιπὼν τὸ σαρκίον
Πολλοῖς γεωργεῖ ψυχικὴν σωτηρίαν.
Ὁ Βίος τοῦ Ὁσίου τούτου Γεωργίου ἐγράφη ὑπὸ ἀνωνύμου μαθητοῦ αὐτοῦ κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ Θ’ αἰῶνος. Ὑπὸ διαφόρων ἐρευνητῶν ὡς συγγραφεὺς θεωρεῖται ὁ συγγράψας καὶ τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων Πατριαρχῶν Ταρασίου καὶ Νικηφόρου. Εἰς τὸν Ὅσιον τοῦτον ἀποδίδονται πολλὰ Τροπάρια καὶ Ἰδιόμελα Ἀκολουθιῶν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
