ΓΕΩΡΓΙΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἐγεννήθη περὶ τὸ ἔτος ψν’ (750) ὑπὸ γονέων εὐσεβῶν Θεοδοσίου καὶ Μεγεθοῦς, καταγομένων ἐκ τῆς Κρώμνης, πόλεως κειμένης περὶ τὴν Ἀμάστριδα, ἐν τῷ Εὐξείνῳ Πόντῳ [1]. Ἐπειδὴ δὲ οἱ γονεῖς τοῦ Ἁγίου τούτου ἔμενον ἄτεκνοι, παρεκάλουν τὸν Θεὸν διὰ προσευχῆς καὶ νηστείας νὰ δώσῃ εἰς αὐτοὺς καρπὸν κοιλίας, ὅπερ καὶ ἔγινε· διότι διὰ θείας φωνῆς ἔμαθον καὶ τὴν σύλληψιν καὶ τὸ ὄνομα καὶ τὸ ἀξίωμα τῆς Ἀρχιερωσύνης, τὸ ὁποῖον ἔμελλε νὰ λάβῃ ὁ ἐξ αὐτῶν μέλλων νὰ γεννηθῆ υἱός, κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ γήρατός των, ὁ Γεώργιος οὗτος δηλαδή. Ὅταν δὲ ἐγεννήθη τὸ παιδίον καὶ ἀπεγαλακτίσθη, τὰ μὲν ἡδονικὰ καὶ πρόσκαιρα τῆς νεότητος πράγματα ἀπέβαλε τελείως, τὰ δὲ μέλλοντα ἀγαθὰ ἐπόθησεν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας. Δὲν ἠμέλει δὲ καὶ τὰ μαθήματα, τά τε θεῖα καὶ ἀνθρώπινα. Ὅθεν οἱ γονεῖς, βλέποντες τὰς τοιαύτας ἀρετὰς τοῦ τέκνου των, ἔχαιρον καὶ ἐδόξαζον τὸν Θεόν.
Ἀφ’ οὗ λοιπὸν ἀρκούντως ἐξεπαιδεύθη ὁ Ἅγιος, ἀνεχώρησεν ἐκ τῆς πατρίδος του καὶ μετέβη εἰς τὸ ὅρος τῆς Συρικῆς, ἔνθα εὑρὼν τίμιον Γέροντα λαμβάνει παρ’ αὐτοῦ τὸ Ἀγγελικὸν σχῆμα τῶν Μοναχῶν· ἀφ’ οὗ δὲ ὁ Γέρων αὐτοῦ ἀπέθανεν, ἐπῆγεν εἰς τὴν Μονὴν Βονύσσης [2], καὶ ἐκεῖ ἐταλαιπώρει ὁ ἀοίδιμος ἑαυτὸν διὰ πάσης σκληραγωγίας καὶ ἀσκήσεως. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Ἀμάστριδος ἐτελεύτησεν, ἀνεβιβάσθη ἐν ἔτει ψπη’ (788) (καίτοι ἀκουσίως), ὁ Ὅσιος οὗτος εἰς τὸν θρόνον ὡς λύχνος ἐπὶ τὴν λυχνίαν, μὲ τὴν ψῆφον τοῦ Θεοῦ, καὶ μὲ τὴν συμφωνίαν τοῦ κλήρου. Χειροτονηθεὶς δὲ Ἀρχιερεὺς εἱς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ἀπῆλθεν εἰς τὴν ἐπαρχίας του Ἀμάστριδα, τὴν ὁποίαν ἐκυβέρνησε μετὰ μεγάλου ζήλου καὶ φόβου Θεοῦ, ἐπιμελούμενος αὐτοπροσώπως ὅλας αὐτῆς τὰς ὑποθέσεις, διατάξεις τῶν ἱερῶν, στολισμοὺς τοῦ Ἁγίου Βήματος, καταστάσεις τοῦ Ἱεροῦ τάγματος, προστασίας τῶν ὀρφανῶν καὶ χηρῶν, πτωχοτροφίας, ἐκκοπὰς χρεῶν καὶ ἐλευθερίας καὶ πρὸ πάντων ἐσπουδάζετο ὑπ’ αὐτοῦ ἡ πρὸς τὸν Θεὸν εὐσέβεια καὶ Ὀρθοδοξία. Πρὸς τούτοις δὲ ἔβλεπέ τις εἰς τὴν Ἀμάστριδα νὰ τελῶνται παρὰ τοῦ Ἁγίου τούτου διάφορα θαύματα. Μὲ τοιοῦτον λοιπὸν τρόπον καλῶς διελθὼν τὴν ζωήν του ὁ τρισμακάριστος, ἀπῆλθε περὶ τὸ ἔτος ωε’ (805) πρὸς Κύριον παραδοὺς εἰς αὐτὸν ἐν εἰρήνῃ τὸ πνεῦμα του.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἄμαστρις· πόλις τῆς Παφλαγονίας παρὰ τὸν Εὔξεινον, συνῳκίσθη ἐκ τῶν κατοίκων τεσσάρων πόλεων τῆς περιοχῆς, τῆς Κρώμνης τοῦ Κυτώρου, τοῦ Σησάμου καὶ τοῦ Τιείου.
[2] Βονύσσης ἀναφέρει ὁ Βίος· ἔκειτο δὲ αὕτη κατὰ πᾶσαν πιθανότητα πλησίον τῆς Ἀμάστριδος, ὡς ἐκ τοῦ Βίου τεκμαίρεται, οἱ παλαιοὶ ὅμως Συναξαρισταὶ ἀναφέρουν τὴν Βόνιτσαν τοῦ Ξηρομέρου, παρασυρθέντες προφανῶς ἐκ τῆς συνωνυμίας.