✥ Τῇ ΙΓ’ (13ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΤΙΝΟΥ Πάπα Ρώμης.
Ὁ σὴν γεγηθὼς σάρκα, Σῶτερ, ἐσθίων,
Ἀπεκδύσει γέγηθε σαρκὸς Μαρτῖνος.
Ἀμφὶ τρίτῃ δεκάτῃ θάνε Μαρτῖνος περίπυστος.
✥ Μνήμη τῶν ὡς ἄνω Ἁγίων Ὁμολογητῶν Δυτικῶν ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ τῶν σὺν τῷ Ἁγίῳ Μαρτίνῳ.
Ὀρθὰ φρονοῦντες ἄνδρες ἱερωμένοι,
Φυγὴν κατεκρίθησαν εὐθύμως μάλα.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΚΥΝΤΙΛΙΑΝΟΥ, ΜΑΞΙΜΟΥ καὶ ΔΑΔΑ, ὧν ἡ Σύναξις τελεῖται ἐν τοῖς Βιγλεντίου.
Τίνες κεφαλῶν οἵδε κείμενοι δίχα;
Κυντιλιανός, Μάξιμός τε καὶ Δάδας.
ΚΥΝΤΙΛΙΑΝΟΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ καὶ ΔΑΔΑΣ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τῶν ἀσεβῶν βασιλέων Διοκλητιανοῦ (284-305) καὶ Μαξιμιανοῦ (286-305), ἔζων δὲ εἰς τὸ Δορόστολον τῆς δευτέρας Μοισίας [1]. Ἐκδοθέντων δὲ τότε διαταγμάτων ὑπὸ τῶν ἀντιχρίστων ἐκείνων βασιλέων, δι’ ὧν ἐκηρύττετο ἀμείλικτος κατὰ τῶν Χριστιανῶν διωγμός, συνελήφθησαν καὶ οὗτοι οἱ μακάριοι εἴς τι κτῆμα αὐτῶν καλούμενον Ὀζοβία καὶ παρεδόθησαν εἰς τοὺς ὑπάτους Γαρκυΐνον καὶ Γαβίνιον. Κριθέντες δὲ ὑπ’ αὐτῶν καὶ ὁμολογήσαντες τὸν Χριστόν, ἐρρίφθησαν εἰς τὴν φυλακήν. Κατὰ δὲ τὴν νύκτα, ἐνῷ ἐκοιμῶντο, ἐφάνη εἰς αὐτοὺς ὁ διάβολος καὶ τοὺς συνεβούλευε νὰ ἀρνηθῶσι τὸν Χριστόν. Τοῦτο δὲ ἐκεῖνοι ἰδόντες ἐξηγέρθησαν ἐκ τοῦ ὕπνου καὶ προσηύχοντο στηρίζοντες ὁ εἷς τὸν ἄλλον εἰς τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Τότε Ἄγγελος Κυρίου ἐλθὼν ἔδωκε θάρρος καὶ δύναμιν εἰς αὐτούς. Ὅταν δὲ ἐξημέρωσεν, ἀναγκασθέντες πολὺ ὑπὸ τῶν δυσσεβῶν νὰ ἀρνηθῶσι τὸν Χριστόν, ὄχι μόνον δὲν ἔπραξαν τοῦτο, ἀλλὰ μάλιστα καὶ ἐκήρυξαν Αὐτὸν μεγαλοφώνως καὶ θαρραλέως Θεὸν ἀληθινὸν καὶ ποιητὴν τοῦ παντός. Ὅθεν ἐδάρησαν δυνατὰ καὶ εἶτα ἐρρίφθησαν πάλιν εἰς τὴν φυλακήν. Ἔπειτα ἐξετασθέντες ὁμοῦ μετ’ ἄλλων καὶ πολλὰ ἄλλα παθόντες, τελευταίως ἀπεκεφαλίσθησαν καὶ οὕτως ἀνῆλθον οἱ μακάριοι στεφανηφόροι εἰς τὰ οὐράνια.
✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ὁ Πέρσης ξίφει τελειοῦται.
Ἐλευθέριος οὐκ ἐδουλώθη πλάνη,
Ἐλεύθερος δὲ πρὸς ξίφους ἔστη στόμα.
✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ξίφει τελειοῦται.
Θεοῖς προσοίσειν μηδαμῶς πεισθεὶς δόσιν,
Ἤχθη Θεοδόσιος τὴν ἐπὶ ξίφος.
✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΖΩΪΛΟΣ ὁ Ρωμαῖος, ἐν ξύλῳ κρεμασθείς, τελειοῦται.
Τόξου βέλει, Ζώϊλε, πληγεὶς ἐν ξύλῳ
Πλήττεις τὸν εἰσάξαντα τὴν φθορὰν ξύλῳ.
Ὑποσημειώσεις
[1] Τὸ Δορόστολον ἢ Δορύστολον ἢ καὶ Δορύστορον, εἶναι ἡ Δρύστρα, καθὼς θέλουσί τινες αὕτη νῦν καλεῖται Σιλίστρια, κεῖται δὲ ἐπὶ τῆς δεξιᾶς ὄχθης τοῦ Δουνάβεως καὶ ἀνήκει εἰς τὴν Βουλγαρίαν. Ἄλλοι λέγουσιν ὅτι Δορύστολον ἦτο τὸ ἐγγὺς τῆς Δρύστρας κείμενον μικρὸν ἤδη χωρίον Δορόστο. Ἡ Ἐπισκοπὴ Δορυστόλου ἐπὶ τοῦ βασιλέως τῶν Βουλγάρων Πέτρου τοῦ Αʹ (927-968) αὐτοανεκηρύχθη εἰς Πατριαρχεῖον καταργηθὲν ἐν ἔτει 971 ὑπὸ τοῦ κατανικήσαντος τοὺς Βουλγάρους Ἰωάννου Αʹ τοῦ Τσιμισκῆ. Περὶ τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς τῆς Μοισίας βλέπε ἐκτενὴ ὑποσημείωσιν ἐν τόμῳ ΙΑʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», εἰς τὸν βίον τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος Ἐπισκόπου Βουλγαρίας, τῇ κβʹ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου.