Φεβρουαρίου ΙΕ’ (15η)

Τῇ ΙΕ’ (15ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου ΟΝΗΣΙΜΟΥ.

Ἥπλωσεν Ὀνήσιμος εἰς θλάσιν σκέλη,
Παύλου σκελῶν δραμόντα γενναίους δρόμους.
Πέμπτῃ Ὀνησίμου σκέλεα θραῦσαν δεκάτῃ τε.

Ὁ Ἑλληνικὸς Βίος τοῦ Ἁγίου Ὀνησίμου, οὗ ἡ ἀρχή· «Χαίρει καὶ γένος οἰκετικόν», εὕρηται ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις, κατεχωρίσθη δὲ ἐνταῦθα μετηγμένος εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν χάριν τῶν ἁπλουστέρων. Ὁ Ἅγιος οὗτος Ἀπόστολος Ὀνήσιμος ἑορτάζεται καὶ μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Φιλήμονος, Ἀρχίππου καὶ Ἀπφίας κατὰ τὴν κβ’ (22αν) Νοεμβρίου (βλέπε ἐν τόμῳ ΙΑ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»). Ἐπίσης ἑορτάζεται μετὰ τῶν Ἑβδομήκοντα κατὰ τὴν δ’ (4ην) Ἰανουαρίου (βλέπε ἐν τόμῳ Α’, αὔξ. ἀρ. 44).

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΕΥΣΕΒΙΟΥ.

Ἀνθρώπινον παρῆλθεν ἀσμένως βίον,
Εὐσέβιος, τὸ θαῦμα καὶ τῶν Ἀγγέλων.

Καὶ τούτου τοῦ Ὁσίου τὸ διήγημα γράφει ὁ Κύρου Θεοδώρητος ἐν ἀριθμῷ δεκάτῳ ὀγδόῳ τῆς Φιλοθέου Ἱστορίας, ἀπὸ τῆς ὁποίας παρελήφθη καὶ τὸ παρὸν Συναξάριον.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΜΑΪΩΡΟΣ.

Μάστιξι πλησθεὶς τὰς ψόας ἐμπαιγμάτων,
Δαυῒδ τὸ ρητὸν φάσκε, Μάρτυς Μαΐωρ.

ΜΑΪΩΡ ὁ Ἅγιος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρξεν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ τῶν βασιλέων, ἐν ἔτει σϟε’ (295), στρατιώτης ὢν εἰς τὸ τάγμα τὸ ὀνομαζόμενον τῶν Μαύρων· ὅτε δὲ εὑρίσκετο εἰς τὴν πόλιν τῆς Γάζης [1], διεβλήθη εἰς τὸν ἐκεῖ ἄρχοντα ὅτι ἦτο Χριστιανός. Παρασταθεὶς λοιπὸν ἐπὶ τοῦ κριτηρίου καὶ ὁμολογήσας ἑαυτὸν Χριστιανὸν δέρεται ἐπὶ ἑπτὰ συνεχεῖς ἡμέρας, μετὰ τοσαύτης δριμύτητος, ὥστε μετηλλάγησαν τριάκοντα ἓξ στρατιῶται δέροντες αὐτόν· τὸ δὲ αἷμα ἔτρεχεν ἐκ τοῦ σώματός του ποταμηδόν, ὥστε ἐκοκκίνισεν ὅλη ἐκείνη ἡ γῆ. Ἀνδρείως λοιπὸν ὑπομείνας τὴν μεγάλην ταύτην τιμωρίαν ὁ τοῦ Χριστοῦ γενναῖος ἀγωνιστής, ἀπὸ τῆς ἐπιγείου στρατιωτικῆς δυνάμεως ἐπορεύθη δαυϊδικῶς εἰς τὴν δύναμιν τῆς οὐρανίου στρατιᾶς, παραδοὺς τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ καὶ λαβὼν τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.

 

Ἡ σύναξις τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Θεολόγου, ἐν τοῖς Διακονίσσοις.

Βροντῆς γόνον μέλπω σε, μύστα, Κυρίου,
Ὡς ἂν Ἰωάννης σῆς Χάριτος τύχω.

 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

   

Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε ἐν τῇ ὑποσημειώσει τῆς σελ. 265.