Τῇ ΙΕ’ (15ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου ΟΝΗΣΙΜΟΥ.

ΕΙΚΟΝΑ
Χεὶρ Φωτίου Κόντογλου.

ΟΝΗΣΙΜΟΣ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος ἦτο πρότερον δοῦλος τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλήμονος, ὅστις κατὰ τὸν Θεοδώρητον, κατήγετο ἀπὸ τὰς Κολοσσάς [1], πρὸς τὸν ὁποῖον γράφει χωριστὴν ἐπιστολὴν ὁ μακάριος Παῦλος. Κλέψας δὲ ὁ Ὀνήσιμος οὗτος χρήματα ἀπὸ τὸν οἶκον τοῦ Ἀποστόλου Φιλήμονος, ὡς τοῦτο δηλοῦται ἀπὸ τὴν ρηθεῖσαν ἐπιστολὴν τοῦ Παύλου πρὸς τὸν Φιλήμονα, ἔφυγε καὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν Ρώμην, ἐκεῖ δὲ συναντήσας τὸν Ἀπόστολον Παῦλον, εἰς τὰ δεσμὰ εὑρισκόμενον, κατηχήθη ἀπὸ αὐτὸν τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν καὶ βαπτισθεὶς ἔγινε καὶ αὐτὸς θαυμάσιος εἰς τὴν ἀρετήν. Ἐπειδὴ δὲ ὁ θεῖος Παῦλος δὲν ἔκρινε δίκαιον νὰ λυπῆται ὁ Φιλήμων διὰ τὴν κλοπὴν καὶ τὴν φυγὴν τοῦ δούλου του τούτου Ὀνησίμου, ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς τὸν αὐθέντην του Φιλήμονα, ὁμοῦ μὲ τὴν πρὸς αὐτὸν συστατικὴν καὶ παρακλητικὴν ἐπιστολήν. Ὁ δὲ Φιλήμων, δεξάμενος τὸν Ὀνήσιμον ὁμοῦ μετὰ τῆς ἐπιστολῆς, ἐχάρη καὶ πάλιν ἀπέστειλεν αὐτὸν ὀπίσω εἰς τὸν Παῦλον, τὸν ὁποῖον καὶ ὑπηρέτει. Ἂς ἴδωμεν ὅμως πῶς ἀκριβῶς περιγράφονται τὰ κατὰ τὸν Ἅγιον Ὀνήσιμον ἐν τῷ πλατυτέρῳ αὐτοῦ Βίῳ τὸν ὁποῖον παραθέτομεν ἐνταῦθα τὸ πρῶτον ἐν μεταφράσει.

Καὶ τὸ γένος τῶν δούλων δοκιμάζει χαράν, ὅταν γνωρίσῃ τὴν εὐσέβειαν καὶ μάλιστα, ὅταν διὰ τῆς εἰλικρινοῦς πίστεως πρὸς Χριστὸν τὸν Θεόν, ἀφοῦ συντρίψῃ τὰ κέντρα τοῦ διαβόλου, ἐλέγξῃ αὐτὸν ὡς ἀποστάτην καὶ καταργήσῃ τελείως τὴν δύναμίν του. Διότι εἶναι δυνατὸν μὲ ἐλευθέριον τρόπον καὶ μὲ σωφροσύνην νὰ ὑπερνικήσῃ κανεὶς τὴν θλῖψιν, ἡ ὁποία συνοδεύει τὸν εἰς τὴν τάξιν τῶν δούλων εὑρισκόμενον ἄνθρωπον, ὥστε νὰ ἀναδειχθῇ οὗτος νικητὴς τοῦ φίλου τῆς ἁμαρτίας καὶ μισοκάλου δαίμονος, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὁ Ὀνήσιμος, ὁ θεῖος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, ὅστις ὑπῆρξε πρότερον δοῦλος τοῦ Φιλήμονος, ὡς εἴπομεν. Οὗτος ἦτο Ρωμαῖος τὸ γένος, θεοφιλὴς εἰς τοὺς τρόπους καὶ φίλος ἰδιαιτέρως ἀγαπητὸς τῆς μεγάλης σάλπιγγος τοῦ Πνεύματος, τοῦ Παύλου τοῦ κορυφαίου τῶν Ἀποστόλων. Ἀφοῦ δὲ ἠσπάσθη τὴν εἰς Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν πίστιν, ἡ ὁποία ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, καὶ ἔγινε μαθητὴς τοῦ θείου Παύλου καὶ ἐδιδάχθη παρ’ αὐτοῦ τὰ μυστήρια τῆς εὐσεβείας, εἰργάζετο μαζὶ μὲ ἐκεῖνον εἰς τὸ ἔργον τῆς ἀποστολῆς καὶ ἐγένετο συνοδοιπόρος αὐτοῦ καὶ ἐφυλακίσθη μαζί του, ὅταν ἐκήρυττεν εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην τὸ σωτήριον κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου.


Ὑποσημειώσεις

[1] Αἱ Κολοσσαὶ ἢ Κολασσαὶ ἦτο πόλις τῆς Μεγάλης Φρυγίας παρὰ τὸν Λύκον ποταμὸν (τουρκιστὶ Τσουροὺκ-σοὺ) πλησίον τῆς Ἱεραπόλεως καὶ τῆς Λαοδικείας.

[2] Ποτίολοι· σπουδαία πόλις τῆς κάτω Ἰταλίας, ἀρχαία Ἑλληνικὴ ἀποικία, εὑρισκομένη πλησίον τῆς Νεαπόλεως.