Αὐτὸς λοιπόν, ὁ ὁποῖος ἐκαθάρισε τὴν ψυχήν του διὰ τῆς εὐσεβείας καὶ τῆς ἁγνείας, διὰ τῆς νηστείας δὲ καὶ τῆς προσευχῆς καὶ διὰ τῶν λοιπῶν ἀρετῶν ἤσκησε τὸ σῶμα του καὶ τὸ προητοίμασε γενναίως διὰ τοὺς ἀγῶνας κατὰ τῆς ἀσεβείας, δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ μὴ φορέσῃ καὶ μαρτυρικὸν στέφανον καὶ νὰ μὴ προκινδυνεύσῃ καὶ μέχρι θανάτου ὑπὲρ τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος. Μετὰ δηλαδὴ τὴν διὰ τοῦ Μαρτυρίου ἀνάλυσιν τῶν κορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου πρὸς τὸν διδάσκαλον καὶ Δεσπότην αὐτῶν Χριστόν, καταγγέλλεται εἰς κάποιον ὀνόματι Τέρτυλον, ὁ ὁποῖος ἦτο ἔπαρχος εἰς τὴν Ρώμην, ὁ μακάριος οὗτος Ὀνήσιμος, ὅτι πολλοὺς ἀπέσπα ἀπὸ τὴν λατρείαν τῶν εἰδώλων καὶ τοὺς ὡδήγει εἰς τὴν λατρείαν τοῦ ἐσταυρωμένου Χριστοῦ, καθὼς ὁ Πέτρος καὶ ὁ Παῦλος, οἱ ὁποῖοι ἐθανατώθησαν προηγουμένως ὑπὸ τοῦ Νέρωνος. Ὁ ἔπαρχος, καταληφθεὶς ἀπὸ ἀσυγκράτητον θυμόν, διέταξε νὰ συλληφθῇ εὐθὺς ὁ Ὀνήσιμος καὶ νὰ ὁδηγηθῇ ἀμέσως ἐνώπιον του, ὅταν δὲ ὡδηγήθη πρὸς αὐτόν, ὁ παράνομος ἐκεῖνος δικαστής, ἀφοῦ τὸν ἐκοίταξε καλῶς, ἠρώτησε τὸν Ἅγιον νὰ εἴπῃ τὸ ὄνομά του, τὴν κατάστασίν του καὶ τὴν θρησκείαν εἰς τὴν ὁποίαν ἀνήκει καὶ πιστεύει.

Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπήντησεν ὅτι ὀνομάζεται μὲν Ὀνήσιμος, ὅτι παλαιότερον ἦτο δοῦλος ἑνὸς ἀνθρώπου ἴσου, μὲ αὐτόν, τώρα δὲ εἶναι δοῦλος καὶ Ἀπόστολος τοῦ ἀγαθοῦ Δεσπότου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὁ ἔπαρχος λέγει· «Καὶ ποία ὑπῆρξεν ἡ δικαιολογία, ποὺ τόσον εὔκολα ἤλλαξες κύριον;». Ὁ δὲ Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ὀνήσιμος ἀπεκρίθη· «Ἡ ἐπίγνωσις τῆς ἀληθείας καὶ τὸ μῖσος τῆς εἰδωλολατρίας, ὦ δικαστά». Λέγει ἐκεῖνος· «Καὶ πόσα χρήματα ἔλαβες διὰ νὰ μεταπηδήσῃς εἰς τὴν νεοφανῆ αὐτὴν δεσποτείαν τοῦ Χριστοῦ;». Ὁ Ἅγιος ἀπήντησεν· «Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος καὶ ἀληθινὸς Θεὸς μὲ ἐξηγόρασε μὲ τὸ τίμιον αἷμα του». Ὁ δὲ ἔπαρχος ἠρώτησε πάλιν· «Ποίαν διαγωγὴν καὶ πολιτείαν διδάσκουν εἰς τοὺς ἀνθρώπους αἱ γραφαὶ τῶν Χριστιανῶν;». Ὁ δὲ θεῖος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ εἶπε· «Πᾶσαν ἀρετὴν διδάσκουν, ὦ δικαστά, ἀντίθετα πρὸς τὰ ἰδικά σας βιβλία τῶν Ἑλλήνων· διότι σεῖς μὲν θεωρεῖτε, κακῶς καὶ ἀνοήτως, ὡς θεούς, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι διέπραξαν τὰ ἄτιμα ἔργα τῆς αἰσχύνης καὶ ἁμαρτάνετε χωρὶς φόβον, καὶ χωρὶς ἐντροπὴν πράττοντες τὰ ἔργα τῶν θεῶν σας, καὶ ἐκτελοῦντες ὅ,τι ὑπάρχει κακὸν καὶ ὀλέθριον, νομίζοντες ὅτι μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν δεικνύετε τὸν σεβασμόν σας πρὸς τοὺς θεούς σας. Δι’ ἡμᾶς ὅμως τοὺς Χριστιανοὺς ἡ ἁγνεία καὶ ἡ παρθενία ἔχει γίνει ποθεινότατον πρᾶγμα, ἡ δὲ ἀκτημοσύνη καὶ ἡ περιφρόνησις τῶν χρημάτων θεωρεῖται ἀπὸ ἡμᾶς θησαυρὸς καὶ πλοῦτος ἀναφαίρετος. Καὶ διὰ νὰ εἴπω μὲ μίαν λέξιν,