Ο ΜΗΝ ΟΥΤΟΣ κατὰ μὲν τὸ πάλαι ἐπικρατέστερον παρ’ Ἕλλησιν Ἀθηναϊκὸν ἡμερολόγιον ἀντιστοιχεῖ πρὸς τὸν Μεταγειτνιῶνα, κατὰ δὲ τὸ Ρωμαϊκὸν Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον ὠνομάζετο Σεξτίλιος, ἤτοι ἕκτος μὴν ἀπὸ Μαρτίου, καθ’ ὃν τὸ ἡμερολόγιον τοῦτο ἤρχιζε τότε. Μετωνομάσθη δὲ Αὔγουστος ὑπὸ τῆς Ρωμαϊκῆς συγκλὴτου τὸ 27 π.Χ. πρὸς τιμὴν τοῦ Αὐτοκράτορος Ὀκταβιανοῦ, ὅστις ἔλαβε τότε τὸν τίτλον Αὔγουστος, ἤτοι Σεβαστὸς καὶ ὅστις ἀπὲθανεν ἐν Νώλῃ κατὰ τὴν 19ην τοῦ μηνὸς τούτου εἰς ἡλικίαν 76 ἐτῶν. Τὸ ὄνομα Αὔγουστος παρέμεινεν ἐν χρήσει μέχρι τῆς σήμερον, ἀριθμεῖται δὲ ὄγδοος ἀπὸ Ἰανουαρίου, καθ’ ὃν νῦν ἄρχεται τὸ πολιτικὸν ἔτος. Κατὰ τὸ Βυζαντινὸν μηνολὸγιον ὁ Αὔγουστος ἦτο τελευταῖος μὴν τοῦ ἐνιαυτοῦ, δεδομένου ὅτι ὁ Σεπτέμβριος ἐλογίζετο πρῶτος μὴν τῆς Ἰνδικτιῶνος, ὡς τοιοῦτος δὲ λογίζεται ἔτι καὶ νῦν ἐν τῷ Ἐκκλησιαστικῷ μηνολογίῳ.
Ὁ μὴν Αὔγουστος εἶναι μὴν κατ’ ἐξοχὴν ἀφιερωμένος εἰς τιμὴν τῆς Θεοτόκου, διότι ἀπὸ τῆς 1ης μέχρι τῆς 14ης ἐπιτελοῦμεν νηστείαν μετὰ κατανυκτικῶν δεήσεων καὶ Παρακλήσεων πρὸς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, τὴν 15ην ἑορτάζομεν τὴν θείαν Αὐτῆς Μετάστασιν καὶ ἀπὸ τῆς 16ης ψάλλομεν τὰ μεθέορτια τῆς ἑορτῆς ταύτης, οἵτινα διὰ μὲν τὴν καθόλου Ἁγίαν Ἐκκλησίαν ψάλλονται μέχρι τῆς 23ης, ὁπότε ἐπιτελεῖται ἡ ἀπόδοσις τῆς ἑορτῆς, εἰς δὲ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἄλλας Μονὰς ψάλλονται μέχρι τῆς 28ης, παραμονῆς τῆς Ἀποτομῆς τῆς Τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου, οὕτως ὥστε νὰ ἀφιεροῦται ὁλόκληρος ὁ μὴν Αὔγουστος εἰς τιμὴν τῆς Ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἐπισφραγίζεται δὲ ἡ τοιαύτη ἀφιέρωσις μὲ τὴν ἀνάμνησιν τῆς κατὰ τὴν 31ην καταθέσεως τῆς Τιμίας Αὐτῆς Ζώνης ἐν Κωνσταντινουπόλει.
Διὰ τὰς κατὰ τὸν Αὔγουστον μῆνα ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ συμβαινούσας ἀσθενείας, ἐπεκράτει τὸ πάλαι συνήθεια ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἵνα περιφέρηται κατ’ αὐτὸν εἰς τὰς ὁδοὺς αὐτῆς καὶ πλατείας τὸ Τίμιον ξύλον τοῦ Σταυροῦ, πρὸς ἁγιασμὸν τοῦ τόπου καὶ τῶν νόσων ἀπαλλαγήν. Καὶ κατὰ μὲν τὴν χθεσινὴν ἡμέραν ἐκφέροντες αὐτὸν ἀπὸ τοῦ βασιλικοῦ θησαυροφυλακίου ἀπετίθουν ἐπὶ τῆς ἱερᾶς Τραπέζης τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας (τῆς Ἁγίας Σοφίας)· κατὰ δὲ τὴν σήμερον καὶ ἐφεξῆς ἕως τῆς 14ης Αὐγούστου, λιτανεύοντες μετ’ αὐτοῦ, καθ’ ὅλην τὴν πόλιν, προετίθουν αὐτὸν ἔπειτα τῷ λαῷ εἰς προσκύνησιν.