Ὀκτωβρίου ΙϚ’ (16η)

Τῇ ΙϚ’ (16ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΛΟΓΓΙΝΟΥ τοῦ Ἑκατοντάρχου.

Υἱὸν Θεοῦ λέγων σε, Χριστέ, καὶ πάλιν,
Λογγῖνος, ὡς πρίν, τέμνεται τὸν αὐχένα.
Ἀμφ’ ἑκκαιδεκάτην Λογγῖνον ἄορ κατέπεφνεν.

Τὸ Ἑλληνικὸν Συναξάριον αὐτοῦ συνέγραψε Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Τοῦ Θεοῦ Λόγου διὰ τὴν ἐκ παρακοῆς ἐπενεχθεῖσαν» (σῴζεται ἐν τῇ Λαύρᾳ, ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις). Εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν μετήνεγκε τοῦτο Ἀγάπιος ὁ Κρὴς καὶ ἐξέδωκε τύποις μετ’ ἄλλων ἐν τῷ «Νέῳ Παραδείσῳ», ἐξ οὗ παραληφθὲν καταχωρίζεται ἐνταῦθα διασκευασμένον κατὰ τὴν φράσιν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Μνήμη τῶν σὺν τῷ Ἁγίῳ Λογγίνῳ ἀναιρεθέντων Δύο ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ.

Φθαρτὴν στρατείαν ἐκλελοιπυῖα ξίφει,
Δυὰς συνάθλων ἐστρατεύθη Κυρίῳ.

 

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΛΕΟΝΤΙΟΣ, ΔΟΜΕΤΙΟΣ, ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ καὶ ΔΟΜΝΙΝΟΣ πυρὶ τελειοῦνται.

Τρεῖς, Λεόντιε, τοὺς συναθλοῦντας ἔχων,
Λεόντιόν τι τῆς πυρᾶς ἅλλῃ [1] μέσον.

 

 Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ΜΑΛΟΣ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Μαλὸς βραχεῖαν γῆς λιπὼν παροικίαν,
Πόλου κατοικεῖ τὴν μακρὰν κατοικίαν.

Περιττῶς σημειοῦται ἐν τοῖς παλαιοτέροις Συναξαρισταῖς πρὸ τοῦ Ὁσίου Μαλοῦ ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου Σαβίνου, διότι αὕτη μετὰ Συναξαρίου καὶ τοῦ αὐτοῦ διστίχου σημειοῦται εἰς τὴν 15ην Ὀκτωβρίου (βλέπε σελ. 316).

ΜΑΛΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν, ἀφήσας κόσμον, πλοῦτον καὶ συγγενεῖς, ἐπῆγεν εἰς ἐρήμους καὶ ἀκατοικήτους τόπους καὶ ἐκεῖ ἐσχόλαζε χαίρων ὁ ἀοίδιμος εἰς νηστείας καὶ ἀγρυπνίας καὶ εἰς τὰς ἄλλας κακοπαθείας· ἦτο δὲ τὸ πρόσωπόν του χαρωπόν. Καὶ ἐνήργει ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ διάφορα θαύματα· διότι λεπροὺς ἐκαθάριζε, δαιμόνια ἐδίωκε καὶ φῶς ἐχάριζεν εἰς τοὺς τυφλούς. Καὶ αὐτὰ μὲν ἐνήργει, ἐν ὅσῳ ἦτο ζῶν· ἀφ’ οὗ δὲ πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν, ἀφῆκε τὸ πάντιμον σῶμά του πηγὴν τῶν ἰάσεων· διότι χάριν ἔλαβε νὰ ἀναβλύζῃ μύρον ἀπὸ αὐτό, εἰς ἀποτροπὴν παντὸς πάθους καὶ εἰς ἰατρείαν ἀσθενειῶν ἀνιάτων, καθὼς ὁ Κύριος εἶπε· «Τοὺς δοξάζοντάς με δοξάσω» (Α’ Βασιλ. β’ 30).

   

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

   

Ὑποσημειώσεις

[1] Ἅλλῃ· πηδᾷς.