ΛΟΓΓΙΝΟΣ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς, ὁ Ἑκατόνταρχος, ἦτο Ἰουδαῖος τὸ γένος, ζῶν κατὰ τὰς ἡμέρας τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὑπηρέτει δὲ ὡς ἑκατόνταρχος εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ Πιλάτου. Οὗτος κατὰ τὴν ἡμέραν καθ’ ἣν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ τὴν ἄπειρον αὐτοῦ εὐσπλαγχνίαν ἐσταυρώθη κατὰ τὸ ἀνθρώπινον διὰ νὰ μᾶς λυτρώσῃ ἀπὸ τὴν προπατορικὴν παράβασιν, προσετάχθη ἀπὸ τὸν Πιλάτον νὰ φυλάττῃ μετὰ τῶν στρατιωτῶν του τὸ Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ οἱ μὲν Μαθηταὶ καὶ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων ἔφυγαν, ὁ δὲ μακάριος Λογγῖνος παραμείνας πλησίον τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ βλέπων τὰ σημεῖα καὶ ἄπειρα θαύματα, ἅπερ ἔγιναν εἰς ἐκείνην τὴν σωτήριον Σταύρωσιν, ἤτοι τὸν σεισμόν, τὴν τοῦ ἡλίου εἰς σκότος μεταβολήν, τοὺς ἀνοιγέντας τάφους καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν ἐκπηδήσαντας νεκροὺς ἀνεβόησε μετὰ μεγάλης φωνῆς εἰπών· «Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱὸς ἦν οὗτος» (Ματθ. κζ’ 54). Γνωρίσας δὲ τὴν ἀλήθειαν, ὡμολόγησεν αὐτὴν χωρὶς φόβον τινὰ εἰς τὸ μέσον τῆς Συναγωγῆς τῶν Ἰουδαίων μὲ ἐλευθέραν γλῶσσαν, λέγων καὶ πάλιν· «Θεοῦ Υἱὸς ἦτο ὁ Ἰησοῦς κατὰ ἀλήθειαν»· ἔπειτα πάλιν, ὅταν ἐνεταφίασαν τὸ ζωοποιὸν καὶ πανακήρατον ἐκεῖνο Σῶμα, προσέταξεν ὁ Πιλάτος τὸν αὐτὸν Λογγῖνον νὰ φυλάττῃ τὸν Τάφον μὲ τὴν κουστωδίαν του. Τότε λοιπὸν ὁ Ἑκατόνταρχος, καίτοι εἶχεν ἀγαθὴν γνώμην διὰ τὸν Χριστὸν καὶ ἐπίστευεν ὅτι ἦτο Υἱὸς Θεοῦ, καθὼς καὶ μὲ τὸ στόμα τὸν ἐμαρτύρησεν, ὅμως ἐπῆγε νὰ φυλάττῃ κατὰ τὸ πρόσταγμα.

Μετὰ τὴν τοῦ Σωτῆρος Ἀνάστασιν ἐπῆγεν ὁ Λογγῖνος μὲ τοὺς ἄλλους στρατιώτας τῆς κουστωδίας εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν Ἰουδαίων, καὶ λέγουσιν εἰς αὐτοὺς ὅλα τὰ γενόμενα, ἤτοι διὰ τὸν σεισμόν, ὅστις ἔγινε, καὶ τὸν ἀστραπόμορφον Ἄγγελον, ὁ ὁποῖος ἐκύλισε τὸν μέγαν λίθον τοῦ Τάφου, καὶ ὅτι ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Χριστός, καὶ ἔμεινεν ὁ Τάφος κενὸς μὲ τὸ σουδάριον· οἱ δὲ προεστῶτες τῶν Ἰουδαίων, νομίζοντες αἰσχύνην των μεγάλην τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, ἔδωσαν εἰς τοὺς στρατιώτας ὅσα ἀργύρια ἤθελον, ἵνα συκοφαντήσωσι τὴν Ἀνάστασιν, λέγοντες ὅτι οἱ Ἀπόστολοι ἐπῆγαν τὴν νύκτα κρυφίως καὶ τὸν ἔκλεψαν. Αὐτὰ μὲν εἶπον οἱ ἐπίλοιποι στρατιῶται πρὸς τὸν Πιλάτον καὶ τοὺς ἄλλους τῆς πόλεως, ὁ πιστὸς ὅμως Λογγῖνος δὲν ἔλαβε κἂν ἓν ἀργύριον, ἀλλὰ παρρησίᾳ μὲ ἐλευθέραν γνώμην καὶ γλῶσσαν ἐλέγχων τὸ ψεῦδος τῶν Ἰουδαίων, ἐκήρυττε τὴν ἀλήθειαν, ὅτι δηλαδὴ ὁ Χριστὸς εἶναι Θεὸς ἀληθινὸς καὶ ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν.