Ἰανουαρίου ΙΕ’ (15η)

Τῇ ΙΕ’ (15ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΠΑΥΛΟΥ τοῦ Θηβαίου.

Εἰ θαῦμα Θήβαις ταῖς παρ’ Αἴγυπτον πύλαι,
Πόσον γε Παῦλος, κἂν βίου λίπῃ πύλας;
Βλαστὸς Θηβαΐδος πέμπτῃ δεκάτῃ θάνε Παῦλος.

Τὸν Βίον τούτου συνέγραψεν Ἑλληνιστὶ Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Καὶ ζωγράφοις τῶν ἀρχετύπων ἐκεῖνα πρὸς μίμησιν». (Σῴζεται ἐν τῇ Λαύρᾳ, ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἄλλαις). Ὁ δὲ Ἀγάπιος ὁ Κρὴς εἰς τὸν ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδοθέντα «Παράδεισον», συμπεριέλαβεν τὸν Βίον τοῦ Ὁσίου Παύλου ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου. Ἐκ τούτου παραληφθεὶς ὑφ’ ἡμῶν παρατίθεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν. Βίον τοῦ Ὁσίου τούτου Παύλου συνέγραψεν ἐπίσης καὶ ὁ Ὅσιος Ἱερώνυμος.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΙΩΑΝΝΟΥ τοῦ Καλυβίτου.

Ἀρνησίκοσμος παῖς λιπὼν γῆς καλύβην,
Ἐν οὐρανοῖς ἔπηξε καινὴν καλύβην.

Τὸν κατὰ πλάτος Βίον αὐτοῦ συνέγραψεν ἑλληνιστὶ Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Τυραννικόν τι σχῆμα τεκόντων». (Σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ, ἐν τῇ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις). Ἐν δὲ τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ σῴζεται καὶ ἄλλος Βίος αὐτοῦ, οὗ ἡ ἀρχή· «Βίον θεάρεστον καὶ ἀμόλυντον ἀνδρὸς δικαίου». Τὸν ὑπὸ τοῦ Συμεῶνος συγγραφέντα Βίον μεταφράσας Ἀγάπιος ὁ Κρὴς συμπεριέλαβεν εἰς τὸν ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδοθέντα «Παράδεισον», ἐξ οὗ παραληφθεὶς ὑφ’ ἡμῶν καταχωρίζεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΠΑΝΣΟΦΙΟΥ.

Καὶ Πανσόφιον πλήξατε, πλάνοι, πλέον,
Οὕτω γὰρ αὐτῷ πλέξετε πλείω στέφη.

ΠΑΝΣΟΦΙΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἦτο ἐκ τῆς Ἀλεξανδρείας κατὰ τοὺς χρόνους Δεκίου τοῦ βασιλέως, ἐν ἔτει σν’ (250), υἱὸς πατρὸς ὀνομαζομένου Νείλου, ὁ ὁποῖος ἦτο τετιμημένος μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀνθυπάτου. Οὗτος διὰ τοῦ πολλοῦ πλούτου του καὶ τῆς δεξιᾶς αὐτοῦ φύσεως, ὡς ἐπίσης καὶ χάριν τῆς τοῦ πατρός του φιλοκαλίας, ἔφθασεν εἰς τὸ ἄκρον τῆς μαθήσεως καὶ παιδείας, τόσον τῆς ἐξωτερικῆς τῶν Ἑλλήνων, ὅσον καὶ τῆς ἐσωτερικῆς τῶν Ἁγίων Γραφῶν. Ἀποθανόντος δὲ τοῦ πατρός του, διένειμε τὸν πλοῦτόν του εἰς βοήθειαν τῶν πτωχῶν, καὶ ὕστερον ἐπῆγεν εἰς τὰς ἐρήμους, ζητῶν νὰ εὕρῃ τὸν Κύριον διὰ τῆς ἀποστροφῆς τῶν γηΐνων πραγμάτων. Διανύσας δὲ εἰς τὴν ἔρημον εἰκοσιεπτὰ ὁλόκληρα ἔτη, ἐσχόλαζε κατὰ μόνας εἰς τὸν Θεὸν διὰ τῆς ἡσυχίας καὶ προσευχῆς. Διεβλήθη δὲ τότε εἰς τὸν Αὐγουστάλιον, τὸν μικρὸν δηλαδὴ Αὔγουστον καὶ ἡγεμόνα τῆς Ἀλεξανδρείας, ὅστις ἐτοποθετήθη ἐκεῖ παρὰ τοῦ βασιλέως Δεκίου διὰ τὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν διωγμόν. Ἐπειδὴ δὲ δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ μείνῃ κεκαλυμμένη ἡ τόσον μεγάλη ἀρετὴ τοῦ Ἁγίου, παρασταθεὶς εἰς αὐτὸν ὁ Ἅγιος, ἤλεγξε τὴν τῶν Ἑλλήνων πλάνην διὰ τῶν ἰδίων μύθων των, καὶ ἐξευτελίσας τὸ φρόνημα τοῦ τυράννου, δέρεται δυνατά, καὶ οὕτω λαμβάνει ὁ ἀοίδιμος τὸν ἀμάραντον στέφανον τοῦ Μαρτυρίου.

 

Οἱ Ἅγιοι ἓξ ΠΑΤΕΡΕΣ, οἱ ἐν τῇ πανερήμῳ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.

Ψυχαὶ διαυγεῖς ἓξ ἀποπτᾶσαι βίου,
Ἑξαπτέρυξι συμπαρίστανται Νόοις [1].

  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

  

Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε τὸ ἴδιον τοῦτο δίστιχον καὶ εἰς τοὺς ἓξ Μάρτυρας τοὺς ἑορταζομένους κατὰ τὴν τετάρτην τοῦ παρόντος Ἰανουαρίου (σελ. 89).