Ὁ καθηγητὴς Εὐάγγελος Θεοδώρου ἐν τῇ ἐμβριθεστάτῃ αὐτοῦ μελέτῃ «Ἡ μορφωτικὴ ἀξία τοῦ ἰσχύοντος Τριῳδίου», ἐπιδιώκων, ἵνα καταδείξῃ τὴν αὐστηρὰν συνοχὴν καὶ τὴν ἑνιαίαν κατευθυντήριον γραμμὴν τοῦ Τριῳδίου, μετὰ τὰς προτροπὰς τῆς προκαθαρσίμου ἑβδομάδος, περὶ μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς, ἃς λεπτομερῶς ἀναλύει ἐν σελίδι 47 τοῦ ἔργου του, λέγει τὰ ἑξῆς: «Δι’ αὐτὸ δέον νὰ ἑτοιμασθῶμεν, ἵνα «τὴν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ πόθῳ κατίδωμεν», ἀφοῦ «τὸν ἐνεδρεύοντα ἐχθρὸν νεκρῶσαι σπουδάσωμεν» διὰ συντόνου ἀσκήσεως, τῆς ὁποίας τὸ Τριῴδιον παρουσιάζει ὡς ἄριστα πρότυπα, «ὑπογραμμόν τινα καὶ ὁδηγόν», πάντας τοὺς ἐν ἀσκήσει λάμψαντας Ἁγίους ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας, ὧν τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῷ Σαββάτῳ τῆς Τυρινῆς. Πάντες οὗτοι, ἐνσαρκοῦντες τὸ περὶ προσευχῆς ἰδεῶδες, ὅπερ παρουσιάζει ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ (Ματθ. ϛʹ 1-14), ὡς καὶ τὸ ἰδεῶδες τοῦ εἰς αὐτοὺς ἀναφερομένου ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος τῆς ἡμέρας (Γαλ. εʹ 22-26 καὶ ϛʹ 1-2), «τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» καὶ παρουσίασαν ἐν τῇ ζωῇ αὐτῶν τοὺς καρποὺς τοῦ Πνεύματος. Οὕτω «τὸ κατ’ εἰκόνα τηρήσαντες ἀλώβητον» καὶ «τὸν νοῦν ἡγεμόνα κατὰ παθῶν ὀλεθρίων ἐνστησάμενοι», ἀνελθόντες δὲ «εἰς τὸ καθ’ ὁμοίωσιν, ὡς δυνατόν», κατώρθωσαν «τὸ χεῖρον καθυποτάξαι τῷ κρείττονι καὶ τὴν σάρκα δουλῶσαι τῷ πνεύματι».

Κατὰ τὴν τοῦ Τριῳδίου τυπικὴν διάταξιν εὐθὺς μετὰ τὰ Καθίσματα τῆς βʹ Στιχολογίας τοῦ Ὄρθρου ἀναγινώσκομεν τοὺς εἰς Πατέρας τελειωθέντας ὑπερόχους λόγους τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, οὓς καὶ παραθέτομεν ἐνταῦθα ἐν μεταφράσει τὸν ἕνα κατόπιν τοῦ ἄλλου ἐν συνεχείᾳ, παραλαβόντες τούτους ἐκ τῶν ἀσκητικῶν τοῦ Ὁσίου λόγων, τῶν ἀριστοτεχνικώτατα μετενεχθέντων εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν καὶ τύποις εἰς ἰδιαίτερον βιβλίον ὑπὸ τὸν τίτλον· «Τὰ τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου Ἀσκητικὰ» ἐκδοθέντων τὸ πρῶτον ὑπὸ Μ. Σακκορράφου ἐν Ἀθήναις ἐν ἔτει 1864. Τὸ αὐτὸ βιβλίον ἐπανεξεδόθη τὸ δεύτερον ὑπὸ Παρθενίου Ἱερομονάχου Σκουρλῆ ὁμοίως ἐν Ἀθήναις ἐν ἔτει 1936 καὶ πάλιν δὲ τὸ τρίτον ἐν Θεσσαλονίκῃ ὑπὸ Β. Ρηγοπούλου ἐν ἔτει 1968. Ἐνταῦθα οἱ λόγοι οὗτοι τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἐφραὶμ παρατίθενται ἐλαφρῶς πως διασκευασθέντες γλωσσικῶς ἐκ τῆς μεταφράσεως τοῦ Μ. Σακκορράφου, ἵνα πλέον εὔληπτοι καταστῶσιν.