ΚΑΤΑ τὸ Σάββατον τοῦτο, ὅπερ προηγεῖται τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς, μνήμην ἐπιτελοῦμεν ὅλων τῶν Ἀνδρῶν τε καὶ Γυναικῶν, οἵτινες ἔλαμψαν κατὰ καιροὺς εἰς τὴν ἄσκησιν. Διότι οἱ θεοφόροι Πατέρες, ἀφ’ οὗ ὀλίγον κατ’ ὀλίγον μᾶς ἐπαιδαγώγησαν τρόπον τινὰ μὲ τὰς προλαβούσας ἑορτὰς καὶ μᾶς κατέστησαν ἑτοίμους πρὸς τὸ τῆς νηστείας στάδιον, καὶ μᾶς ἀπεμάκρυναν ἀπὸ τὴν τρυφὴν καὶ τὸν κόρον καὶ μᾶς περιέφραξαν μὲ τον φόβον τῆς μελλούσης Κρίσεως καὶ διὰ τῆς Τυροφάγου Ἑβδομάδος μετρίως τρόπον τινὰ μᾶς ἐκαθάρισαν, τέλος πάντων, διὰ νὰ μᾶς παρακινήσουν πρὸς αὐτήν, ἰδοὺ προβάλλουσιν εἰς ἡμᾶς καὶ τοὺς Ὁσίους τόσον ἄνδρας ὅσον καὶ γυναῖκας, οἱ ὁποῖοι διῆλθον τὴν ζωήν των μὲ ὑπερβολικοὺς πόνους καὶ κόπους τῆς ἀσκήσεως, διὰ νὰ μᾶς κάμουν προθυμοτέρους καὶ ἀνδρειοτέρους εἰς τὸ στάδιον τῆς ἀρετῆς, ὡς ἔχοντας τοὺς Βίους καὶ τὰ παλαίσματα αὐτῶν τρόπον τινὰ τύπον καὶ ὁδηγόν, καὶ ἐξ αὐτῶν νὰ στοχαζώμεθα, ὅτι καὶ ἐκεῖνοι ἄνθρωποι ἦσαν, καθὼς ἡμεῖς, καὶ ὅμως διότι ἠγωνίσθησαν τόσον πολύ, ἔγιναν τόσον ὀνομαστοί, καὶ εἰς ὅλον τὸν κόσμον περίφημοι.
Διότι καθὼς οἱ στρατηγοί, ὅταν ἐπίκειται πόλεμος καὶ παραταχθῶσι πρὸς ἄλληλα τὰ στρατεύματα, δημηγοροῦσιν ἕκαστος πρὸς τοὺς ἰδικούς του στρατιώτας, καὶ φέρουσιν εἰς τὸ μέσον παλαιὰ παραδείγματα, καὶ τοὺς ἐνθυμίζουσι τοὺς παλαιοὺς ἐκείνους, ὅπου εἰς τοὺς πολέμους ἐστάθησαν ἄνδρες ἄριστοι καὶ ἐπέδειξαν ἀνδρείαν ἡρωϊκὴν κατὰ τῶν ἐναντίων, καὶ διὰ τοῦ τρόπου τούτου ἐρεθίζουσιν εἰς τὴν προκειμένην μάχην τὸν ἰδικόν των στρατόν, ἐκεῖνοι δὲ ἐκ τούτων νευρούμενοι μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς νίκης, ὁλοψύχως εἰσβάλλουσιν εἰς τὸν πόλεμον, οὕτω καὶ οἱ Θεοφόροι Πατέρες, σοφῶς διατάξαντες καὶ ἡμᾶς, ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας καὶ μὲ τὸ παράδειγμα τῶν Ὁσίων Πατέρων ἐμψυχώσαντες, διεγείρουσι πρὸς τὸ στάδιον τῶν πνευματικῶν ἀγώνων, ἵνα ἀποβλέποντες εἰς τὴν ζωὴν τῶν μακαρίων ἐκείνων Πατέρων, ὡς εἰς πρότυπον ἐξαίρετον, πράττωμεν τὰς διαφόρους ἀρετάς, καθὼς δύναται ἕκαστος, κυρίως μὲν καὶ καθ’ αὐτὸ τὴν ἀγάπην καὶ τὴν ἀποχὴν τῶν ἀσέμνων ἔργων καὶ πράξεων καὶ τὴν νηστείαν αὐτήν, ὄχι μόνον τῶν φαγητῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς γλώσσης, καὶ τοῦ θυμοῦ, καὶ τῶν ὀφθαλμῶν καί, ἁπλῶς εἰπεῖν, καταπαύσωμεν ἀπὸ παντὸς κακοῦ καὶ ἀποξενωθῶμεν ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας.