✥ Τῇ ΚΕ’ (25ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΤΑΡΑΣΙΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.
Ἄκλυστος ὅρμος Ταράσιον λαμβάνει,
Κόσμου ταραχῆς καὶ ζάλης σεσωσμένον.
Εἰκάδι ἐκ ταράχοιο Ταράσιος ἔπτατο πέμπτῃ.
Ἐπίσης Βίον τοῦ Ἀγίου Ταρασίου συνέγραψεν ὁ Μεταφραστὴς Συμεών, οὗ ἡ ἀρχή· «Μέλλων ἀπείρων μεγέθει», σῳζόμενον ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις. Εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν μετηνέχθη ὑπὸ τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Μακαρίου Ἀρχιεπισκόπου Κορίνθου τοῦ ἑορταζομένου κατὰ τὴν ιζ’ (17ην) Ἀπριλίου. Ὁ ἁπλοῦς οὗτος Βίος ἐξεδόθη τύποις ἐν τῷ «Νέῳ Λειμωναρίῳ», ἐξ οὗ καὶ παραληφθεὶς ὑφ’ ἡμῶν παρατίθεται ἐνταῦθα ἐλαφρῶς διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν. Ὁ Ἅγιος οὗτος, ἡ εὐωδία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ φῶς τοῦ ὑπ’ αὐτὸν Κλήρου, ἦτο θεῖος τοῦ Ἁγιωτάτου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ ἑορταζομένου κατὰ τὴν ϛ’ (6ην) τοῦ παρόντος μηνὸς (βλέπε σελ. 132-148). Ἔγραψε δὲ ὁ Ἅγιος καὶ ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πάπαν Ρώμης Ἀδριανὸν κατὰ Σιμωνιακῶν, ἀναφερομένην εἰς τὸ Πηδάλιον, καθὼς ἐπίσης καὶ λόγον εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, οὗ ἡ ἀρχή· «Φαιδρὰ καὶ παράδοξος ἡ παροῦσα πανήγυρις», ὃν ἔχομεν καταχωρίσει αὐτούσιον ἐν τῷ Παραρτήματι τῷ ἐν τῷ τέλει τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου συνημμένῳ, ὡς λόγον Γ’ εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Ἐπίσης ἔγραψε
Χρησμοὺς περὶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ περὶ τῆς νήσου Ὕδρας ἀναφερομένους εἰς διαφόρους ἐκδόσεις («Συλλογὴ διαφόρων προρρήσεων», ἐκδοθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἰατροῦ Π. Δ. Στεφανίτση, ἐν Ἀθήναις 1938. «Τὰ Ἀναμενόμενα Κοσμοϊστορικὰ Γεγονότα, ὑπὸ τὸ φῶς τῶν Προφητειῶν τῆς Ὀρθοδοξίας» συγγραφέντα καὶ ἐκδοθέντα ὑπὸ Κ. Τσαταλοῦ Ἀν/ρχου ἐ.ἀ. τέως Δ/ντοῦ Ἐπιτελ. Γραφ. Γ. Ε. Στρατοῦ, ἐν Θεσσαλονίκῃ 1963 καὶ ἄλλας). Ἡ Σύναξις αὐτοῦ τελεῖται ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ Μεγάλῃ Ἐκκλησίᾳ.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ τοῦ ἐν Δριζιπάρῳ τῆς Θρᾴκης.
Τὸν Ἀλέξανδρον δίσκος εἶδεν ἡλίου,
Ὑπὲρ Χριστοῦ τμηθέντα, δόξης Ἡλίου.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ καὶ τοῦ ἡγεμόνος Τιβεριανοῦ ἐν ἔτει τ’ (300), κατήγετο δὲ ἐκ τῆς πόλεως Καρθαγένης ἢ κατ’ ἄλλους ἐκ Ποτιόλων. Συλληφθεὶς δὲ ὑπὸ τοῦ ἡγεμόνος Τιβεριανοῦ καὶ παρακινηθεὶς νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, ὄχι μόνον δὲν ἐπείσθη, ἀλλὰ καὶ ἐξύβρισε σφόδρα τὸν ἡγεμόνα· ὅθεν ἀναρτᾶται ἀπὸ τὰ ἄκρα τῶν χειρῶν, ἐκ δὲ τῶν ποδῶν του κρεμᾶται πέτρα βαρεῖα, ἔπειτα κρεμασθεὶς πάλιν δέρεται καὶ ξεσχίζεται. Κατόπιν ὡδηγήθη εἰς τὴν Μαρκιανούπολιν [1], καὶ ἐκεῖ καίεται εἰς τὸ πρόσωπον μὲ λαμπάδα ἀνημμένην· εἶτα ἐφέρθη εἰς Δριζίπαρον [2] τῆς Θρᾴκης καὶ ἐκεῖ ἀπεκεφαλίσθη, λαβὼν οὕτω, ὁ ἀοίδιμος, τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΡΗΓΙΝΟΥ Ἐπισκόπου Σκοπέλου, ξίφει τελειωθέντος.
Ἄσειστος εἶ, Ρηγῖνε, τὴν προθυμίαν,
Κἂν δεινὸν ἐνσείσωσι πυκνά σοι ξίφη.
Μοναχοῦ Δαυῒδ Σπηλιώτου ἀσκητεύοντος εἰς τὴν Σκήτην τὴν ἐν τοῖς ὁρίοις τοῦ Ἁγίου Παύλου κατὰ τὸ ἔτος 1889. Ἐγκώμιον δὲ διὰ στίχων πολιτικῶν ἔγραψεν εἰς τὸν Ἱερομάρτυρα Ρηγῖνον ὁ ἐκ Σκοπέλου πολυγραφώτατος Μοναχὸς Καισάριος Δαπόντες, περὶ οὗ βλέπε ἐν τῇ ὑποσημειώσει τῆς σελίδος 303.
✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΑΝΤΩΝΙΟΣ ἐν ἐσχάρᾳ πυρὸς ἁπλωθεὶς τελειοῦται.
Ἐνθέντες Ἀντώνιον εἰς πῦρ οἱ πλάνοι,
Ἔψουσιν ὄψον νόστιμον τῷ Κυρίῳ.
✥ Ὁ Ἅγιος ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ὁ διὰ Χριστὸν σαλός, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Ἑκὼν ἀμείψας, ὡς ὁ Δαβὶδ τὰς φρένας,
Βίου διέδρας, οὐ τὸν Ἀγχοὺς παμμάκαρ.
✥ Ὁ Ἅγιος ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ, Ἐπίσκοπος Ἀπαμείας τῆς Κύπρου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Σπένδεις Θεῷ, Μάρκελλε, θερμῷ τῷ πόθῳ
Θερμῶν σταλαγμοὺς αἱμάτων ἐξ αὐχένος.
Ὑποσημειώσεις
[1] Μαρκιανούπολις· ἀρχαία πόλις τῆς βορειοτάτης Θρᾴκης, εἰς περιοχὴν ἀνήκουσαν νῦν εἰς τὴν Βουλγαρίαν. Ἔκειτο νοτιοδυτικῶς τῆς σημερινῆς Βάρνας ὀλίγον ἀπέχουσα τῆς παραλίας τῆς Μαύρης Θαλάσσης. Ἐρείπια αὐτῆς ἀνευρέθησαν παρὰ τὸ σημερινὸν Βουλγαρικὸν χωρίον Δέβνο.
[2] Δριζίπαρος· πόλις τῆς Θρᾴκης, ἧς ἡ θέσις δὲν ἔχει καθορισθῆ ἐπακριβῶς ὑπὸ τῶν νεωτέρων Γεωγράφων.