✥ Τῇ ΙΑ’ (11ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος ΜΗΝΑ, τοῦ ἐν τῷ Κοτυαείῳ.
Αἴγυπτος ὄντως, εἰ τέκοι, τίκτει μέγα·
Τμηθεὶς ἀληθὲς τοῦτο Μηνᾶς δεικνύει.
Μηνᾶς ἐνδεκάτῃ ξίφος ἔτλη γηθόσυνος κῆρ.
Τὸν Ἑλληνικὸν Βίον αὐτοῦ συνέγραψεν ὁ Μεταφραστὴς Συμεών, οὗ ἡ ἀρχή· «Βασιλεύοντος Διοκλητιανοῦ» (σῴζεται ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλας). Μεταφρασμένος εἰς τὴν ἁπλῆν ἑλληνικὴν εὑρίσκεται εἰς τὸν «Νέον Θησαυρὸν» τοῦ Γεωργίου Ἱεροδιακόνου Σουγδουρῆ, ἐξ οὗ παραληφθεὶς καταχωρίζεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος. Τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ συνεπλήρωσεν ὁ Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος ΒΙΚΤΩΡΟΣ.
Οὐ δειλιῶν ἦν οὐδὲ Βίκτωρ πρὸς ξίφος,
Πᾶσαν μακράν που καρδίας θεὶς δειλίαν.
Βίκτωρ εἶναι λέξις λατινικὴ καὶ σημαίνει νικητής. Ὁ ἐνταῦθα παρατιθέμενος Βίος αὐτοῦ μετηνέχθη ὑφ’ ἡμῶν εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν ἐξ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ χειρογράφου φυλαττομένου ἐν τῇ περιφήμῳ Μαρκιανῇ Βιβλιοθήκῃ τῆς Βενετίας (κώδιξ CCCXLIX φύλ. 144 αἰών. XII Zan). Τὸ ἐν λόγῳ χειρόγραφον περιέχει «Μαρτύριον τῶν Ἁγίων καὶ ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Μηνᾶ, Βίκτωρος καὶ Βικεντίου», ἔστι δὲ αὐτοῦ ἡ ἀρχή· «Τρίφωτος ἡμῖν ἰδοὺ ἐπέλαμψε περιώνυμος ἄρτι ἑορτὴ τριῶν τρισαριστέων ἀνδρῶν...». Ἐκ τούτου παρελήφθη μόνον τὸ εἰς τὸν Ἅγιον Μεγαλομάρτυρα Βίκτωρα ἀναφερόμενον Μαρτύριον καὶ κατεχωρίσθη ἐν τῷ ἡμετέρῳ «Μεγάλῳ Συναξαριστῇ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Τὴν πανηγυρικὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Βίκτωρος συνέθεσεν ὁ γνωστὸς Ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΒΙΚΕΝΤΙΟΥ τοῦ Διακόνου.
Βληθεὶς ὁ Βικέντιος ἐν φρουρᾷ φέρει,
Λυθεὶς δὲ φρουρᾶς σαρκικῆς ἄνω τρέχει.
Ἡ κατὰ πλάτος Ἑλληνικὴ Βιογραφία τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βικεντίου εὑρίσκεται ἐν τῷ ἀναφερομένῳ εἰς τὴν ὑποσημείωσιν τῆς σελίδος 309 χειρογράφῳ τῷ ἀποτεθησαυρισμένῳ ἐν τῇ Μαρκιανῇ βιβλιοθήκῃ, ὡς ἐν τῇ αὐτῇ ὑποσημειώσει ἀναφέρομεν. Δυστυχῶς λόγῳ τῆς ἐκτάσεώς της ἀφ’ ἑνὸς καὶ τῆς πληθώρας τῆς ὑπολοίπου ὕλης τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου κατέστη ἀδύνατον νὰ συμπεριληφθῇ εἰς τὴν παροῦσαν ἔκδοσιν. Τὸ ἐν λόγῳ χειρόγραφον ἔχει ἐκδοθῆ τύποις ὑπὸ Θεοφίλου Ἰωάννου εἰς τὸ βιβλίον του «Μνημεῖα Ἁγιολογικὰ» Βενετία 1884. Τὴν πανηγυρικὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βικεντίου ἐποίησεν ὁ Γέρων Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Ἁγία Μάρτυς ΣΤΕΦΑΝΙΣ, δυσὶ φοίνιξι προσδεθεῖσα καὶ εἰς δύο μερισθεῖσα, τελειοῦται.
Δένδροις Στεφανὶς προσδεθεῖσα φοινίκων,
Τῶν Μαρτύρων ἤνθησεν ὡς φοίνιξ μέσον.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΘΕΟΔΩΡΟΥ Ἡγουμένου τοῦ Στουδίου τοῦ Ὁμολογητοῦ.
Πολλὰς ἀμοιβάς, Θεόδωρε τρισμάκαρ,
Βίου μεταστὰς ὡς βιοὺς εὖ προσδόκα.
Ὁ Ἑλληνικὸς αὐτοῦ Βίος, οὗ ἡ ἀρχή· «Πᾶσι μὲν ἡδύς», συνεγράφη ὑπὸ Μιχαὴλ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ, εὑρίσκεται δὲ ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ καὶ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἰβήρων. Τοῦτον μετενεγκὼν εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν Ἀγάπιος ὁ Κρὴς συμπεριέλαβεν εἰς τὸν ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδοθέντα «Νέον Παράδεισον», ἐξ οὗ παραληφθεὶς καὶ δεόντως διασκευασθεὶς κατὰ τὴν φράσιν καταχωρίζεται ἐνταῦθα. Ἐν τῇ Μονῇ τῶν Ἰβήρων εὑρίσκεται καὶ λόγος εἰς τὴν Ἁνακομιδὴν τῶν λειψάνων τούτου τοῦ Θεοδώρου, οὗ ἡ ἀρχή· «Εἰκότως ἄν τις ἡμῖν ἐγκαλέσειεν». Περὶ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου ἔγραψε μονογραφίαν ὁ Θεόδωρος Κυριακίδης ὁ Τραπεζούντιος, ἐκδοθεῖσαν ἐν Κωνσταντινουπόλει τὸ ἔτος 1872, καὶ ὁ Φιλάρετος Βαφείδης ἐν τῇ «Ἐκκλησιαστικῇ Ἀληθείᾳ» Κωνσταντινουπόλεως (ἔτος Αʹ), (ἰδὲ καὶ Karl Krumbacher σελ. 126, 280, 322, 329 καὶ 337). Τὰ συγγράμματα τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου ἐξέδωκεν ὁ Migne ἐν τῇ Patrologia Graeca, τόμ. 99.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ
✥ Τοῦ Ἁγίου καὶ μακαρίου ΜΑΞΙΜΟΥ τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ τοῦ ἐν Μόσχᾳ θαυματουργοῦ Ρώσου.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
