ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς ἦτο ἐπὶ τῆς βασιλείας Μαξιμίνου καὶ ἡγεμονίας Δατιανοῦ ἐν ἔτει σλε’ (235). Διάκονος δὲ ὢν εἰς τὴν Αὐγουστούπολιν τῆς Ἱσπανίας ἐδίδασκε τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ ὁμοῦ μὲ τὸν Ἐπίσκοπον Οὐαλέριον [1]. Ὅθεν συλληφθέντες ἀμφότεροι παρεστάθησαν εἰς τὸ βῆμα τοῦ ἄρχοντος Δατιανοῦ, ὁ ὁποῖος εὐθὺς ἔδεσεν αὐτοὺς μὲ ἁλυσίδας καὶ οὕτω ἁλυσοδεμένους τοὺς ἔστειλεν εἰς τὴν πόλιν Βαλεντίαν καὶ ἐκεῖ προσέταξε νὰ φυλακισθῶσιν εἰς φυλακὴν σκοτεινὴν καὶ βρωμερωτάτην. Ἀφοῦ δὲ παρῆλθον τινὲς ἡμέραι, ἐξήγαγεν ἐκ τῆς φυλακῆς τὸν Βικέντιον καὶ προσέταξε νὰ καταξεσχίσωσιν αὐτόν. Ἔπειτα τὸν ἐκάρφωσαν εἰς ἕνα σταυρὸν καὶ τὸν ἔδειραν εἰς ὅλα τὰ μέλη του. Μετὰ ταῦτα ἐξεκάρφωσαν αὐτὸν ἐκ τοῦ σταυροῦ καὶ ἐστρέβλωσαν τὰ μέλη του· εἶτα τὸν ἔδειραν πάλιν καὶ κατέκαυσαν τὰς πλευράς του, καὶ ἀφοῦ ἐξήρθρωσαν ὅλον τὸ σῶμα του ἔθηκαν ἐπὶ τοῦ στήθους του ράβδους σιδηρᾶς πυρακτωμένας καὶ ἐκέντησαν αὐτὸν μὲ πεπυρωμένους ὀβελούς· ἐπειδὴ δὲ ἔμεινεν ἀβλαβής, τὸν ἔρριψαν εἰς τὴν φυλακήν. Ἐκεῖ λοιπὸν εὑρισκόμενος ὁ Ἅγιος ἠξιώθη νὰ λάβῃ βοήθειαν καὶ ἐπίσκεψιν παρὰ Θεοῦ. Ὅθεν προσευχηθεὶς παρέδωκε τὸ πνεῦμά του εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἐδέχθη τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον. Τὸ δὲ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον ἐτάφη ἐκεῖ ὑπό τινων εὐλαβῶν Χριστιανῶν.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἐν τῷ τετυπωμένῳ Συναξαριστῇ Μαξίμου τοῦ Μαργουνίου γράφεται Ἱλάριος. Ἐν δευτέρῳ ὅμως Συναξαρίῳ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Βικεντίου, ὅπερ ἐν τῷ αὐτῷ Συναξαριστῇ Μαξίμου τοῦ Μαργουνίου καὶ τοῖς χειρογράφοις τοιούτοις ἀναγράφεται εἰς τὴν κβʹ (22αν) Ἰανουαρίου, γράφεται Οὐαλέριος. Τὸ δεύτερον αὐτὸ Συναξάριον τοῦ Ἁγίου Βικεντίου ἀπηλείφθη ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου ὡς περιττόν. Οὐαλέριος γράφεται καὶ ἐν τῷ ἀποκειμένῳ ἐν τῇ Μαρκιανῇ Βιβλιοθήκῃ χειρογράφῳ Βίῳ περὶ οὗ ὁ λόγος ἐν τῇ ὑποσημειώσει τῆς σελ. 309, τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου.