Μαΐου Γ’ (3η)

Τῇ Γ’ (3ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων ΤΙΜΟΘΕΟΥ καὶ ΜΑΥΡΑΣ.

Ἥπλωσε Χριστὸς χεῖρας ἐν Σταυρῷ πάλαι
Ἥπλωσε καὶ νῦν Μαύρα σὺν Τιμοθέῳ.
Σταυρῷ Τιμόθεος τριτάτῃ τανύθη ἅμα Μαύρᾳ.

Τὸ Μαρτύριον αὐτῶν ὡς ἔχει ἐνταῦθα ἀναφέρεται καὶ ἐν τῷ ὑπ’ ἀριθ. ΒγΙV κώδικι τῆς Κρυπτοφέρης Ἀκολουθία τῶν Ἁγίων τούτων ἐξεδόθη ἐν Βενετίᾳ κατὰ τὰ ἔτη 1769 καὶ 1802, ἐν Ζακύνθῳ κατὰ τὰ ἔτη 1858 καὶ ἐν Ἀθήναις κατὰ τὰ ἔτη 1895 καὶ 1915.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΔΙΟΔΩΡΟΥ καὶ ΡΟΔΟΠΙΑΝΟΥ Διακόνου.

Ροδοπιανῷ καὶ Διοδώρῳ ρόδα,
Ἢ δῶρα μᾶλλον ἦσαν οἱ πλῆκται λίθοι.

ΔΙΟΔΩΡΟΣ καὶ ΡΟΔΟΠΙΑΝΟΣ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ ἐν ἔτει τβ’ (302). Διὰ δὲ τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν των ὑπέμειναν, οἱ ἀοίδιμοι, πολλὰς ὕβρεις καὶ μαστιγώσεις, τὰς ὁποίας ἐνήργησαν κατ’ αὐτῶν οἱ στρατιῶται τῆς ἐν Καρίᾳ [1] κειμένης πόλεως Ἀφροδισίας, τέλος δέ, λιθοβοληθέντες παρὰ τῶν ἰδίων, παρέδωκαν τὰς ψυχάς των εἰς χεῖρας Θεοῦ, παρὰ τοῦ ὁποίου ἔλαβον τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΠΕΤΡΟΥ, Ἀρχιεπισκόπου Ἄργους καὶ Ναυπλίου τοῦ Θαυματουργοῦ.

Ρίψας τὸν ἐχθρὸν ἔνθεν ἀτρώτῳ βίῳ
Νίκης στέφος, Πέτρε, ἔχεις ἐν οὐρανοῖς.
Πέτρος ἐνὶ τριτάτῃ ἀνεβήσατο θεῖον ἐς ἄστυ.

Ὁ Ἅγιος οὗτος Πέτρος ἄλλος εἶναι ἀπὸ τὸν Ὅσιον Πέτρον τὸν Σημειοφόρον, τὸν ἐν τῇ Ἀτρώᾳ τὸν ἑορταζόμενον κατὰ τὴν γʹ (3ην) Ἰανουαρίου, ἐσφαλμένως δὲ γράφεται ἄλλως ἐν ταῖς προγενεστέραις ἐκδόσεσι. Βλέπε σχετικὴν ὑποσημείωσιν εἰς τὸν βίον τοῦ Ὁσίου Πέτρου τοῦ Σημειοφόρου, ἐν τόμῳ Αʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» ἐν τῇ ἀνωτέρῳ ἡμερομηνία.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Οἱ Ἅγιοι ΕΙΚΟΣΙΕΠΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ πυρὶ τελειοῦνται.

Βληθεῖσιν εἰς πῦρ ἀνδράσι τρὶς ἐννέα,
Ἴαμα, Σῶτερ, σὴ τὸ τῆς Γραφῆς δρόσος.

 

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος ΑΧΜΕΤ.

Πάντων μεγίστη πίστις Ἰησοῦ πέλει,
Ἄχμετ βοήσας πάμμεγα στέφος δέχῃ.

Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ συγγραφὲν παρ’ ἀνωνύμου περισυνελέγη ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καὶ κατεχωρίσθη εἰς τὸ παρ’ αὐτοῦ ἐκδοθὲν «Νέον Μαρτυρολόγιον». Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀχμὲτ ἀναφέρεται καὶ ἐν τῇ Ἑρμηνείᾳ τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως

Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τοῦ Θεοδωρήτου, (ἔκδοσις 1800, σελ. 7), ὡς καὶ ἐν χειρογράφῳ τῆς ἐν Καλάμαις Ἱ. Μονῆς Δημιόβης καὶ ἐν σημειώσει τοῦ προηγουμένου Βησσαρίωνος Στριφτόμπολα. Μνήμην τοῦ αὐτοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος βλέπε καὶ εἰς τὴν κδʹ (24ην) Δεκεμβρίου, ἐν τόμῳ ΙΒʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

     

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΟΥ Ἐπισκόπου Τρίκκης τοῦ Θαυματουργοῦ.

Οἰκουμένιον καὶ θανόντα τοῖς λόγοις
τιμῶ κατορθῶν ἔργον ἐκ λόγων μέγα.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ

    

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ Λειψάνου τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν ΛΟΥΚΑ τοῦ ἐν τῷ Στειρίῳ τῆς Ἑλλάδος.

Ἔπλησε Λουκᾶς θαυμάτων τὴν Ἑλλάδα,
Ος οὐδὲ νεκρὸς παύεται τῶν θαυμάτων.
Σῶμ’ ἐκ τάφοιο τρίτῃ Μαΐου Λουκᾶ ἀνεκομίσθη.

    

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος ΞΕΝΙΑΣ τῆς Θαυματουργοῦ.

Ξενίας ὤφθης, ἐργάτις, ὦ Ξενία,
Ξενίαν, σεμνή, οὐρανῶν σὺ ποθοῦσα.
Ξενία τρίτῃ καμίνῳ βλήθη τμηθεῖσα.

Ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Ξενίας, καίτοι παλαιᾶς οὔσης τῆς Ἁγίας, ὡς ἐμφαίνεται ἐκ τοῦ Συναξαρίου αὐτῆς, δὲν σημειοῦται οὔτε ἐν τοῖς Μηναίοις οὔτε εἰς τοὺς παλαιοὺς Συναξαριστάς, γεγονὸς ὅπερ συμβαίνει καὶ δι’ ἄλλους Ἁγίους. Ἡ μνήμη καὶ τὸ

Μαρτύριον αὐτῆς κατεχωρίσθη τὸ πρῶτον ἐν τῷ ἡμετέρῳ «Μεγάλῳ Συναξαριστῇ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» κατὰ τὴν ἀρχικὴν αὐτοῦ ἔκδοσιν, ληφθὲν ἐκ τῆς ἰδιαιτέρας ἐντύπου Ἀκολουθίας τῆς Ἁγίας περιεχούσης τὴν πλήρη Ἀκολουθίαν καὶ τὸ Μαρτύριον αὐτῆς, διασωθὲν ἐκ παλαιῶν χειρογράφων. Παρὰ τὴν μακραίωνα ὅμως παράλειψιν τῆς ἀναγραφῆς τῆς μνήμης τῆς Ἁγίας ἐν τοῖς Μηναίοις καὶ τοῖς Συναξαρισταῖς, ὁ πανδαμάτωρ χρόνος δὲν ἴσχυσε νὰ ἐξαλείψῃ τελείως τὴν ἀνάμνησιν αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον ἐξηπλώθη ἡ φήμη της καὶ πέραν τῶν στενῶν ὁρίων τῆς πατρίδος της, διὸ καὶ εἰς τὸν ἐν Νέᾳ Ὑόρκῃ τῆς Ἀμερικῆς Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὸν Ἱ. Ναὸν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἔχει ἀποθησαυρισθῇ ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν μεγαλοπρεπὴς εἰκὼν τῆς Ἁγίας ἀφιερωθεῖσα παρ’ εὐεργετηθέντων διὰ θαυμάτων αὐτῆς.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

     

Τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Ἡγουμένου τῆς τοῦ Σπηλαίου Μονῆς καὶ ἀρχηγοῦ ἐν τῷ Ρωσικῷ κράτει τοῦ Κοινοβιακοῦ βίου.

       

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

    

Ὑποσημειώσεις

[1] Καρία, χώρα τῆς Μικρᾶ Ἀσίας, ἥτις κατελάμβανε τὴν νοτιοδυτικὴν γωνίαν αὐτῆς, κειμένη ἔναντι τοῦ μεταξὺ τῶν νήσων Σάμου καὶ Ρόδου χώρου.