Σεπτεμβρίου Β’ (2α)

✥ Τῇ Β’ (2ᾳ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς Ἄθλησις τοῦ Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Μάρτυρος ΜΑΜΑΝΤΟΣ.   

Ἀκμαῖος ὢν Τριάδος εἰς πίστιν Μάμας,
Ἀκμαῖς τριαίνης καρτερεῖ τετρωμένος.
Δευτερίῃ χολάδες Μάμαντος χῦντο τριαίνῃ.

+ - ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Click to collapse
Τὸν Βίον αὐτοῦ συνέγραψεν ἑλληνιστὶ ὁ Μέγας Βασίλειος· ἐπίσης Βίον αὐτοῦ συνέγραψεν ἑλληνιστὶ καὶ ὁ Μεταφραστὴς Συμεών, οὗ ἡ ἀρχή· «Μάμας ὁ μέγας οὗτος»· σῳζόμενον ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ ἐν τῇ τῷ Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις. Ἐνταῦθα καταχωρεῖται ληφθεὶς ἐκ τοῦ παλαιοῦ ἁπλοῦ Ἐφραὶμ διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν. Σημειοῦμεν δὲ ἐνταῦθα καὶ τοῦτο, ὅτι εἰς τὸν τόπον εἰς τὸν τόπον ἐκοιμήθη ὁ Ἅγιος Μάρτυς Μάμας ἔκτισαν ὕστερον πολυτελῆ καὶ ὡραῖον Ναὸν εἰς τὸ ὄνομά του, εἰς τοῦτον δὲ τὸν Ναὸν ἑώρταζον ἐτησίως οἱ Καισαρεῖς κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς ἀνοίξεως, ἔνθα εὑρισκόμενος ποτὲ ὁ Θεολόγος Γρηγόριος παρόντος καὶ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἐξεφώνησε τὸν πανηγυρικὸν λόγον, τὸν ὁποῖον ἔχει εἰς τὴν καινὴν Κυριακὴν τοῦ Θωμᾶ· ἔνθα καὶ λέγει ἡ καλὴ ἐκείνη ρητορικὴ καὶ μεγαληγόρος γλῶσσα· «Τί ἄλλα; νῦν Μάρτυρες αἰθριάζουσι καὶ πομπεύουσι, καὶ λαμπροῖς τοῖς βήμασι συγκαλοῦσι λαὸν φιλόχριστον, καὶ τοὺς ἄθλους δημοσιεύουσι· τούτων εἷς ἐστι καὶ ὁ ἐμὸς στεφανίτης· ἐμὸς γάρ, εἰ καὶ μὴ παρ’ ἐμοί· πιπτέτω φθόνος (τοῦτο λέγει ὁ Ἅγιος ἀστείως διὰ τὸν Μέγαν Βασίλειον) εἰδόσι λέγω, Μάμας ὁ περιβόητος καὶ ποιμὴν καὶ Μάρτυς· ὁ πρότερον μὲν τὰς ἐλάφους ἀμέλγων κατεπειγομένας ἀλλήλων (κάθε γὰρ μία ἔλαφος ἐσπούδαζε να προλάβῃ ἀπὸ τὴν ἄλλην, διὰ νὰ δώσῃ τὸν μαστόν της εἰς τὸν Μάρτυρα), ἵνα ξένῳ γάλακτι τραφῇ ὁ δίκαιος· νῦν δὲ ποιμαίνων λαὸν Μητροπόλεως, καὶ τὸ ἔαρ ἐγκαινίζων σήμερον ταῖς πολλαῖς χιλιάσι τῶν ἁπανταχόθεν ἐπειγομένων».

Συμπλήρωσιν τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Μάμαντος συνέθεσεν ὁ Ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ἐκδοθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Ἰωάννου Ράμφου, ἐν Ἀθήναις τῷ 1958.

Ἡ εἰκὼν παριστᾷ τὸν Ἅγιον φέροντα εἰς τὰς ἀγκάλας του νεογέννητον νεβρὸν ἐλάφου, σύμβολον τῆς ἀθωότητος καὶ ἁπλότητος, συμβολίζοντα τὴν ἁπλότητα καὶ ἀθωότητα τοῦ Ἁγίου, ὅστις τιμᾶται καὶ ὡς προστάτης τῶν ποιμένων.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν ΙΩΑΝΝΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Νηστευτοῦ.

Τοῖς μὴ ρέουσιν ἐντρυφᾷς νῦν ἡδέσι,
Νηστευτὰ ρευστῶν ἡδονῶν Ἰωάννη.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΔΙΟΜΗΔΗΣ σπαθιζόμενος τελειοῦται.

Σίδηρος εἰς σίδηρον ὢν Διομήδης,
Πρὸς τοὺς σπαθισμοὺς ἀνδρικῶς ἐκαρτέρει.

   

✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ ξύλῳ θλασθεὶς τὴν κεφαλὴν τελειοῦται.

Ἰουλιανὸς συντριβεὶς κάραν ξύλῳ
Τὸν πρὸς Θεὸν νοῦν σῷος εἰς τέλος μένει.

    

✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΦΙΛΙΠΠΟΣ ξίφει τελειοῦται.

Ἵππον ταχὺν Φίλιππος τὴν τομὴν ἔχων,
Πρὸς τὸν φιλοῦντα θᾶττον ἦλθε Δεσπότην.

 

✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΕΥΤΥΧΙΑΝΟΣ ἐν ἐσχάρᾳ πυρὸς τελειοῦται.

Εὐτυχιανὸς πυρποληθεὶς ἐσχάρᾳ
Εἰς εὐτυχῆ μετῆλθε κλῆρον Μαρτύρων.

 

✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΗΣΥΧΙΟΣ ἀπαγχονισθεὶς τελειοῦται.

Ποθῶν τὸν ὄντως Ἡσύχιος Δεσπότην,
Καὶ τὸν δι’ αὐτὸν ἡσύχως φέρει βρόχον.

 

✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΛΕΩΝΙΔΗΣ πυρὶ τελειοῦται.

Τοῦ πρὸς Θεόν σε φλὸξ πόθου, Λεωνίδη,
Ἔπειθε ρᾷστα καὶ φλογὸς φέρειν βίαν.

 

✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΕΥΤΥΧΙΟΣ σταυρωθεὶς τελειοῦται.

Βαίνων κατ’ ἴχνος Εὐτύχιος Κυρίου,
Δίκην ἐκείνου καρτερεῖ σταυροῦ πάθος.

     

✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΣ λίθῳ τὸν τράχηλον βαρυνθεὶς τελειοῦται.

Σαρκὸς βάρος πᾶν ἐκλιπὼν λίθου βάρει,
Ἀνῆλθε κοῦφος Φιλάδελφος εἰς Πόλον.

   

✥ Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΜΕΛΑΝΙΠΠΟΣ πυρὶ τελειοῦται.

Εἴπερ τι Μελάνιππος εἶχε καὶ μέλαν,
Κάθαρσιν εὗρεν εἰς τὸ πῦρ βεβλημένος.

 

✥ Ἡ Ἁγία Μάρτυς ΠΑΡΘΑΓΑΠΗ ἐν τῇ θαλάσσῃ τελειοῦται.

Θνῄσκεις θαλάσσης ἔνδον, ὦ Παρθαγάπη,
Καὶ δωρεῶν θάλασσαν εὑρίσκεις ἄνω.

 

✥ Μνήμη τῶν δικαίων Ἱερέων ΕΛΕΑΖΑΡ καὶ ΦΙΝΕΕΣ.

Τὸν Ἐλεάζαρ καὶ Φινεὲς τοὺς θύτας,
Τιμῶμεν ἄμφω ὡς φίλους τοῦ Κυρίου.

+ - ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Click to collapse
Ἀπὸ τοὺς δύο τούτους Ἱερεῖς ὁ μὲν Ἐλεάζαρ ἦτο υἱὸς τοῦ Ἀαρών, ὁ δὲ Φινεὲς ἦτο υἱὸς μὲν τοῦ Ἐλεάζαρ, ἔγγονος δὲ τοῦ Ἀαρών· καὶ ὁ μὲν Ἐλεάζαρ ἦτο ἐπιτηρητὴς τῆς Σκηνῆς, καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ· «Ἐπίσκοπος Ἐλεάζαρ υἱὸς Ἀαρὼν τοῦ Ἱερέως τὸ ἔλαιον τοῦ Φωτὸς καὶ τὸ θυμίαμα τῆς συνθέσεως καὶ ἡ θυσία ἡ καθ’ ἡμέραν, καὶ τὸ ἔλαιον τῆς χρίσεως, ἡ ἐπισκοπὴ ὅλης τῆς Σκηνῆς» (Ἀριθμ. δʹ 16). Ὁ δὲ Φινεές, διὰ τὸν ζῆλον τὸν ὁποῖον ἔδειξε θανατώσας τὸν Ζαμβρὶ καὶ τὴν Χασβὶ τὴν Μαδιανίτιδα, ἀναισχύντως καὶ παρρησίᾳ ἐκπορνεύοντας ἐναντίον Μωϋσέως καὶ τῆς συναγωγῆς υἱῶν Ἰσραήλ, «ἐκκεντήσας καὶ τοὺς δύο διὰ σειρομάστου», διὰ τὸν ζῆλον, λέγω, τοῦτον ἔλαβε διαθήκην ἱερωσύνης αἰώνιον, οὕτω γὰρ εἶπε περὶ αὐτοῦ ὁ Θεός· «Φινεὲς υἱὸς Ἐλεάζαρ υἱοῦ Ἀαρὼν τοῦ ἱερέως, κατέπαυσε τὸν θυμόν μου ἀπὸ υἱῶν Ἰσραήλ, ἐν τῷ ζηλῶσαί μου τὸν ζῆλον ἐν αὐτοῖς … Καὶ ἔσται αὐτῷ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ᾽ αὐτὸν διαθήκη ἱερατείας αἰωνία, ἀνθ’ ὧν ἐζήλωσε τῷ Θεῷ αὐτοῦ, καὶ ἐξιλάσατω περὶ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ» (Ἀριθμ. κεʹ 11-13).

 

✥ Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΑΕΙΘΑΛΑ καὶ ΑΜΜΩΝ.

Ἀειθαλᾶς Ἀμμών τε πικραῖς βασάνοις,
Αἰωνίως θάλλουσιν ἄμφω ἐν Πόλῳ.

+ - ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ Click to collapse
Ἐν δὲ τοῖς Μηναίοις καὶ τῷ Συναξαριστῇ Μαξίμου τοῦ Μαργουνίου γράφεται Ἀμμούν.

ΑΙΘΑΛΑΣ καὶ ΑΜΜΩΝ οἱ Ἅγιοι διεβλήθησαν ὡς Χριστιανοὶ εἰς τὸν Βάβδον, τὸν ἡγεμόνα τῆς ἐν Θρᾴκῃ Ἀδριανουπόλεως· ἐρωτηθέντες δὲ νὰ εἴπωσι τὸ γένος καὶ τὸ ἐπάγγελμα, τὸ ὁποῖον ἔχουσιν, ἀπεκρίθησαν εἰς αὐτόν, ὅτι εἶναι Χριστιανοί· ὅθεν προσετάγησαν νὰ θυσιάσουν εἰς τὰ εἴδωλα, καὶ μὴ καταπεισθέντες, ἐδάρησαν μὲ νεῦρα βοῶν τόσον σκληρῶς, ὥστε ἐν τῷ ἀνηλεεῖ δαρμῷ παρέδωκαν τὰς ψυχάς των εἰς χεῖρας Θεοῦ.

    

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

✥ Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ