Σεπτεμβρίου ΚΗ’ (28η)

Τῇ ΚΗ’ (28ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Οσίου Πατρὸς ἡμῶν καὶ Ὁμολογητοῦ ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ, διασωθέντος ἀπὸ τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους ἐν ἔτει ἀπὸ Χριστοῦ σοϛ’ (276).

Τῆς γῆς πατήσας τὰς τρυφὰς ὁ Χαρίτων,
Κατατρυφᾷ νῦν οὐρανοῦ τῶν χαρίτων,
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Χαρίτων θάνε γήραϊ μακρῷ.

Τὸν Ἑλληνικὸν Βίον τοῦ Ὁσίου τούτου Χαρίτωνος συνέγραψεν ὁ Μεταφραστής, οὗ ἡ ἀρχή· «Πολλὰ τῆς διδασκαλίας τῶν εὖ εἰδότων» (σῴζεται ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ, ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ τῷ 115 τόμῳ Migne, στ. 900). Οὗτος παραφρασθεὶς εἰς τὴν ἁπλοελληνικὴν ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου εὑρίσκεται εἰς τὸ ὑπ’ αὐτοῦ συνταχθὲν «Νέον Ἐκλόγιον», ἐκ τοῦ ὁποίου μεταφέρεται ἐνταῦθα ἐλαφρῶς διασκευασθεὶς κατὰ τὴν φράσιν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Δικαίου καὶ Προφήτου ΒΑΡΟΥΧ.

Βαροὺχ προφήτης Ἱερεμίου φίλος,
Χριστοῦ Προφήταις συγχορεύει ἐν Πόλῳ.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

    

Τῇ αὐτῇ ἡμέρα μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΜΑΡΚΟΥ τοῦ ποιμένος, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΑΛΦΕΙΟΥ καὶ ΖΩΣΙΜΟΥ τῶν αὐταδέλφων, ΝΙΚΩΝΟΣ, ΝΕΩΝΟΣ, ΗΛΙΟΔΩΡΟΥ καὶ τῶν λοιπῶν ΠΑΡΘΕΝΩΝ καὶ ΠΑΙΔΩΝ.

Εἰς τὸν Ἅγιον Μάρκον·

Ποιμὴν ὁ Μάρκος, Μάρκος ὃν κτείνει ξίφος,
Ποιμὴν προβάτων, ὡς ὁ τῆς Γραφῆς Ἄβελ.

Εἰς τοὺς τρεῖς αὐταδέλφους·

Εἰσδύντες εἰς γῆν Μάρτυρες τρεῖς Κυρίου,
Ἐκεῖθεν εἰσδύουσιν εἰς θείαν δρόσον.

Εἰς τὸν Νίκωνα, Νέωνα καὶ Ἡλιόδωρον·

Ἡλιόδωρος, Νίκων, ἀλλὰ καὶ Νέων,
Χριστοῦ κατ’ ἐχθρῶν ἐκ ξίφους νίκη νέα.

Εἰς τὰς Παρθένους καὶ τοὺς Παῖδας·

Τμηθέντα παίδων καὶ γυναικῶν μυρία,
Ὦ Παῖ γυναικὸς καὶ Θεέ, πλήθη δέχου.

Ἐν τῷ χειρογράφῳ Συναξαριστῇ, ὡς καὶ τῷ τετυπωμένῳ ὑπὸ Μαξίμου τοῦ Μαργουνίου, Ἱερομάρτυς γράφεται ὁ Μάρκος οὗτος· πλὴν ἐπειδὴ τὸ Συναξάριον αὐτοῦ δὲν ἀναφέρει ὅτι κατεῖχεν ἱερατικόν τι ἀξίωμα, ὀρθότερον εἶναι ἐὰν ὀνομάσωμεν αὐτὸν μόνον Μάρτυρα, καὶ οὐχὶ Ἱερομάρτυρα.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ὁ Ρωμαῖος ξίφει τελειοῦται.

Ρωμαῖός ἐστιν, ἀλλὰ καὶ ρωμαλέος,
ὁ Μάρτυς Εὐστάθιος ἀθλῶν πρὸς ξίφος.

Ἐν δὲ τῷ τετυπωμένῳ Συναξαριστῇ προστίθεται «Καὶ Καλλίνικος», χωρὶς διστίχου ὅμως.

   

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τριάκοντα ΜΑΡΤΥΡΕΣ ξίφει τελειοῦνται.

Ἔξαρχον Ἀλέξανδρον εἶχον τοῦ τέλους,
Τμηθέντες ἄνδρες, ὧν ἀριθμὸς τρὶς δέκα.

     

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ