ΧΑΡΙΤΩΝ ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν ἐγεννήθη εἰς τὸ Ἰκόνιον τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ ἀνετράφη ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου, ἀνδρωθεὶς δὲ ἐγένετο περιβόητος διὰ τὴν εὐσέβειαν καὶ τὴν ἀρετήν του καὶ κατέστη πρῶτος τῆς πόλεως ταύτης. Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην σο’-σος’ (270-276) ἐβασίλευεν ἐν Ρώμῃ ὁ Αὐρηλιανός, ὅστις κατ’ ἀρχὰς μὲν τῆς βασιλείας του, ἂν καὶ ἦτο εἰδωλολάτρης, ὅμως δὲν ἠμπόδιζε τοὺς Χριστιανοὺς νὰ προσκυνῶσι τὸν ἀληθινὸν Θεόν· κατόπιν ὅμως παρακινηθεὶς ἀπὸ τοὺς δαίμονας, τοὺς ὁποίους ἐλάτρευεν, ἐκίνησε μέγαν διωγμὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν, καὶ εἰς ὅλας τὰς ἐπαρχίας τῆς βασιλείας του ἔστειλεν ἀσεβῆ προστάγματα, κελεύοντα τοὺς ἐξουσιαστὰς μεθ᾽ ὅλης τῆς δυνατῆς προσπαθείας νὰ καταπείσωσι τοὺς Χριστιανοὺς νὰ ἀρνηθῶσι τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν πλάνην τῆς εἰδωλολατρίας, τοὺς δὲ μὴ ὑποτασσομένους εἰς τὰ ἀσεβῆ προστάγματά του νὰ παιδεύωσι διαφοροτρόπως, καὶ τέλος ἐπονειδίστως νὰ τοὺς θανατώνωσι.

Τὰ βασιλικὰ ταῦτα διατάγματα ἔφθασαν καὶ εἰς τὸ Ἰκόνιον· ὅθεν συλληφθεὶς καὶ ὁ Ἅγιος Χαρίτων ὡδηγήθη ἀπὸ τοὺς στρατιώτας ἔμπροσθεν τοῦ βασιλικοῦ κριτηρίου. Παρασταθεὶς δὲ εἰς τὸν ὕπατον, ἤτοι εἰς τὸν δεύτερον μετὰ τὸν βασιλέα, καὶ ἐρωτώμενος ὑπ’ αὐτοῦ πῶς ὀνομάζεται, καὶ τί πιστεύει, ἀποκρίνεται, ὅτι ὀνομάζεται Χαρίτων καὶ πιστεύει εἰς τὸν Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεόν· καὶ πάλιν ἐρωτώμενος, διατί ἐναντιοῦται εἰς τὰ προστάγματα τοῦ βασιλέως καὶ δὲν καταπείθεται νὰ θυσιάσῃ εἰς τοὺς ἀθανάτους θεούς, ἀποκρίνεται εὐπαρρησιάστως· «Ἐγὼ δὲν σέβομαι τὰ σεβάσματά σας, διότι αὐτὰ δὲν εἶναι τῇ ἀληθείᾳ θεοί, ἀλλὰ πονηροὶ δαίμονες καὶ δολερῶς σᾶς καταπείθουσι νὰ τοὺς νομίζετε θεούς, διὰ δύο αἴτια· πρῶτον μέν, διὰ νὰ δοξάζωνται αὐτοὶ οἱ ψεῦσται μὲ τὴν ἔνδοξον ὀνομασίαν τῆς θεότητος, διότι χαίρονται πολὺ νὰ τιμῶνται ὡς θεοί, ὡς φύσει ἄκρως ὑπερήφανοι· δεύτερον δὲ διὰ νὰ σύρουν μαζί των καὶ τοὺς προσκυνητάς των εἰς τὸ ἄσβεστον πῦρ τῆς κολάσεως».

Ἀκούσας ταῦτα ὁ κριτής, τοῦ εἶπεν· «Ἔπρεπεν, ὦ Χαρίτων, νὰ θυμωθῶ τώρα πολλὰ καὶ νὰ σοῦ δώσω παρευθὺς τὴν μεγίστην παίδευσιν, διότι ἐβλασφήμησας εἰς τοὺς θεούς· ὅμως ἐπειδὴ καὶ αὐτοὶ εἶναι μακρόθυμοι καὶ ἀμνησίκακοι, αὐτοὺς μιμούμενος καὶ ἐγώ, σὲ συμβουλεύω νὰ προκρίνῃς τὸ συμφερώτερόν σου καὶ νὰ θυσιάσῃς εἰς τοὺς θεούς, διὰ νὰ ἀπολαύσῃς μεγάλην τιμὴν καὶ εὐτυχίαν ἀπὸ τὸν βασιλέα».