Τῇ ΚΗ’ (28ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Οσίου Πατρὸς ἡμῶν καὶ Ὁμολογητοῦ ΧΑΡΙΤΩΝΟΣ, διασωθέντος ἀπὸ τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους ἐν ἔτει ἀπὸ Χριστοῦ σοϛ’ (276).

Διότι ἐν τῇ μελλούσῃ ζωῇ εἶναι ὁ καιρὸς τῆς ἀνταποδόσεως, εἰς δὲ τὴν παροῦσαν εἶναι ὁ καιρὸς τῆς μετανοίας καὶ τῶν ἀγώνων πρὸς ἀπόκτησιν τῆς ἀρετῆς. Ὅμως ὅλα τὰ λυπηρὰ καὶ ἐπίπονα τοῦ κόσμου τούτου συντόμως ἐξαφανίζονται, ὁμοίως καὶ ὅλα του τὰ χαροποιὰ καὶ ἡδονικὰ ταχέως διαφθείρονται καὶ αὐτὰ καὶ ἐξαφανίζονται· τῶν δὲ μελλόντων ἡ κληρονομία, τόσον ἡ ἀπόλαυσις τῶν ἀγαθῶν, ὅσον καὶ τὰ βάσανα τῆς κολάσεως, εἶναι αἰώνια καὶ παντοτεινά. Ὅθεν σᾶς παραγγέλλω πρὸ πάντων νὰ φυλάττητε ἀκριβῶς τὴν θεοπαράδοτον πίστιν, χωρὶς νὰ κλονίζησθε παντελῶς ἢ νὰ σαλεύητε ἀπὸ καιρικῆς περιστάσεως ἢ κινδύνου· διότι μετ’ ὀλίγον καιρόν, καθὼς μοὶ ἀπεκάλυψεν ὁ Κύριος, μέλλει νὰ γίνῃ μεγάλη ταραχὴ εἰς τὰς ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖοι θὰ παρασύρωσι πολλοὺς εἰς τὰ αἱρετικά των φρονήματα· σεῖς ὅμως νὰ ἵστασθε στερεοὶ εἰς τὰ ὀρθὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ μέχρις αἵματος, ἂν τὸ καλέσῃ ὁ καιρὸς καὶ ἡ ἀνάγκη.

Ἔπειτα νὰ φυλάττητε τὴν ζωήν σας ἀκατηγόρητον καὶ ἀμέτοχον πάσης κακίας, καὶ ἂν δὲν ἐφθάσατε ἀκόμη εἰς τοῦτο, νὰ τὴν καθαρίζητε προθυμότατα πᾶσαν ἡμέραν· τὴν δὲ παρθενίαν καὶ τὸν ἁγιασμὸν τοῦ σώματος νὰ τὰ φυλάττητε τόσον πολύ, ὥστε νὰ γίνησθε ναοὶ ἀμόλυντοι, ἵνα ἐπιθυμήσῃ ὁ καθαρώτατος Θεὸς νὰ κατοικήσῃ εἰς τὰς καρδίας σας καὶ νὰ γεμίσῃ τὰς ψυχάς σας διὰ τοῦ ἁγιασμοῦ καὶ τῆς ἀνεκλαλήτου εὐωδίας του. Ὁ θυμὸς καὶ ἡ ὀργὴ εἶναι μεγαλώτατον κακόν, καὶ κανὲν ἄλλο πάθος δὲν βλάπτει τόσον τὴν φιλαδελφίαν, ὅσον αὐτό· σεῖς δέ, ὦ γνήσια σπλάγχνα μου, νὰ φυλάττητε ἐπιμελέστατα τὴν ὁμόνοιαν, τὴν εἰρήνην, τὴν χριστομίμητον πρᾳότητα καὶ τὴν φιλανθρωπίαν· ἂν ὅμως καὶ ἀπὸ πειρασμοῦ τοῦ μισοκάλου ἀκολουθήσῃ καμμίαν φορὰν μεταξύ σας σκάνδαλον, σπουδάσατε, ὅσον δύνασθε, ἵνα ἀνακαλέσητε τὸ ταχύτερον τὸ πάντιμον καλὸν τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φιλαδελφίας, ἵνα μὴ τύχῃ καὶ βασιλεύσῃ ὁ ἥλιος καὶ σᾶς ἀφήσῃ σκανδαλισμένους καὶ ἐσκοτισμένους εἰς τὸ μῖσος τῆς μνησικακίας· διότι ἐὰν ἀποθάνωμεν αἴφνης τὴν νύκτα ἐκείνην, δὲν εἶναι δυνατόν, χωρὶς τὴν ἀγάπην, νὰ ἴδωμεν τὸν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης, τὸν Διδάσκαλόν μας Χριστόν, ὁ ὁποῖος ὁρίζει ἐν τῷ ἱερῷ Εὐαγγελίῳ· «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες, ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰωάν. ιγ’ 35).