ὅθεν τοὺς παρηγόρει ὡς ἑξῆς· «Μὴ λυπεῖσθε, τέκνα μου, διὰ τὸν χωρισμόν μου· διότι, ἐὰν ἐγὼ ἀναχωρήσω ἀπ’ ἐδῶ, δὲν ἔρχεται πλέον κανεὶς νὰ μὲ ζητῇ καὶ νὰ ἐνοχλῇ καὶ σᾶς, καὶ ἡ ἀναχώρησίς μου θὰ γίνῃ ὠφέλιμος καὶ εἰς ἐμὲ καὶ εἰς σᾶς· διότι τόσον ἐγώ, ὅσον καὶ σεῖς, ἔχομεν νὰ ἡσυχάσωμεν πλέον εἰς τὰ κελλία μας καὶ νὰ καρποφορήσωμεν σὺν Θεῷ τὸ μέλι τῆς ἀρετῆς». Λοιπὸν ἀσπασθεὶς αὐτοὺς καὶ παραδώσας εἰς τὸν Δεσπότην Χριστόν, ἀνεχώρησε· περιπατήσας δὲ μιᾶς ἡμέρας ὁδόν, εὗρε κατὰ τὴν Ἱεριχὼ ἓν σπήλαιον ἔρημον καὶ καταλληλότατον εἰς ἡσυχίαν, καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ κεκρυμμένος πολὺν καιρὸν καὶ παντελῶς ἄγνωστος, τρώγων τὰ τυχόντα χόρτα τῆς γῆς καὶ μετὰ μόνου τοῦ Θεοῦ συνομιλῶν. Ὁ πανάγαθος ὅμως Θεὸς ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου δὲν ἄφησε κεκρυμμένον τὸν θησαυρόν, ἀλλ’ ἐφανέρωσεν εἰς τὸν κόσμον τὸν δοῦλόν του, διὰ μέσου τῶν θαυμάτων τὰ ὁποῖα ἐθαυματούργει δι’ αὐτοῦ, ἰατρεύων διάφορα πάθη σωματικὰ καὶ ψυχικά.
Ἐπειδὴ λοιπὸν πολλοὶ τῶν θεραπευομένων, βλέποντες τὴν κατὰ Θεὸν πολιτείαν του καὶ ἀκούοντες τὰς ψυχωφελεῖς νουθεσίας του, ἠθέλησαν καὶ ἠρνήθησαν τὸν κόσμον καὶ τὰ τοῦ κόσμου, καὶ γενόμενοι Μοναχοὶ ἔμειναν μετ’ αὐτοῦ, διὰ τοῦτο ἵδρυσε καὶ ἐκεῖ δευτέραν Λαύραν, τὴν ὁποίαν ἐπλάτυνε κατόπιν ὁ Ἐλπίδιος, ὁ εὐδοκιμήσας πολὺ εἰς τὰ ἀσκητικὰ κατορθώματα, καὶ ἐπονομασθεὶς καὶ Δούκας· διότι κάποιος Δούκας ὑπερησπίζετο ταύτην τὴν Ἱερὰν Λαύραν, καὶ ἠμπόδιζε τὰς καταδρομάς, ὅσας ἐκίνουν κατ’ αὐτῆς οἱ τότε γειτονεύοντες Ἑβραῖοι, κατοικοῦντες τὸ χωρίον τὸ καλούμενον Νοερόν, οἱ ὁποῖοι ὑπὸ τοῦ φθόνου κινούμενοι ἐζήτουν νὰ ἐξαφανίσωσι τὸ Μοναστήριον. Ἐπειδὴ ὅμως συνέτρεχον καὶ ἐκεῖσε καθ’ ἡμέραν πολλοί, καὶ οὔτε ὁ Ἅγιος, οὔτε οἱ ἀδελφοὶ εἶχον ἡσυχίαν, διὰ τοῦτο, παραγγείλας καὶ εἰς αὐτοὺς πῶς πρέπει νὰ πολιτεύωνται, καὶ ἐγκαταστήσας ἄξιον ἐπιστάτην καὶ ὁδηγὸν αὐτῶν, ἀνεχώρησε καὶ ἀπὸ ἐκεῖ, καὶ ἐπῆγεν εἰς ἄλλον τόπον τῆς ἐρήμου, Θεκῶον καλούμενον· διότι ὁ Κύριος ἡμῶν, ζητῶν πάντων τὴν σωτηρίαν, ἐξοικονόμει οὕτως ὥστε νὰ μεταλλάσσῃ ὁ Ἅγιος τὰς κατοικήσεις του, τὸ μὲν ἵνα τὸν κάμῃ πλέον φανερώτερον εἰς ὅλους διὰ τὴν ἀρετήν του, τὸ δὲ ἵνα πηγαίνοντες πρὸς αὐτὸν ὠφελῶνται καὶ ἄλλοι πολλοί, μάλιστα εἰδωλολάτραι, ἐξ ὧν ἄλλοι μὲν ἐπίστευον εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἐβαπτίζοντο, ἄλλοι δὲ ὡδηγοῦντο εἰς τὴν κατὰ Θεὸν πολιτείαν, καὶ ἀφήνοντες τὴν ματαιότητα τοῦ κόσμου καὶ τὰς κοσμικὰς φροντίδας ἐγίνοντο Μοναχοί, σπουδάζοντες νὰ πολιτεύωνται κατὰ μίμησιν τοῦ Ὁσίου.