Ἰουνίου ΙΔ’ (14η)

Τῇ ΙΔ’ (14ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου ΕΛΙΣΣΑΙΟΥ.

Ἠλίαν ἵπποι· τὸν δὲ διπλοῦν Ἠλίαν,
Εἰς οὐρανοὺς ἀνῆγον ὡς ἵπποι νόες.
Πότμον Ἐλισσαῖος δεκάτῃ λάχεν ἠδὲ τετάρτῃ.

Εἰς τὸν Προφήτην Ἐλισσαῖον ἐποίησε παρακλητικὸν κανόνα ὁ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ἐκδοθέντα ἐν Πειραιεῖ ἐν ἔτει 1961 ὑπὸ Ἀντωνίου Τσίγκα Ἀρχιμανδρίτου, προϊσταμένου τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγ. Προφήτου Ἠλιοῦ Καστέλλας Πειραιῶς, ἔνθα ὁ Ἅγιος Ἑλισσαῖος ἑορτάζεται.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

 Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν ΜΕΘΟΔΙΟΥ τοῦ Ὁμολογητοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Μεθόδιον φωστῆρα τῆς Ἐκκλησίας,
Τὸ τῆς τελευτῆς σβεννύει στυγνὸν νέφος.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΚΥΡΙΛΛΟΥ Ἐπισκόπου Γορτύνης τῆς ἐν τῇ νήσῳ Κρήτῃ.

Εἰ καὶ γέρων Κύριλλος ἦν ὁ Γορτύνης,
Ἡβῶσαν εἶχε πρὸς ξίφος τὴν καρδίαν.

Σημειοῦμεν ἐνταῦθα, ὅτι παρὰ τῷ Δοσιθέῳ Ἱεροσολύμων φέρεται καὶ ἄλλος Κύριλλος Γορτύνης ἱερομάρτυς. Θωμᾶς γάρ τις ὑποκριθεὶς ὅτι εἶναι υἱὸς Κωνσταντίνου βασιλέως τοῦ τυφλωθέντος ἐν ἔτει ψπʹ (780) ὥρμησε κατὰ τῆς Κωνσταντινουπόλεως μὲ βοήθειαν διαφόρων λαῶν, κινήσας ἀπὸ Συρίας καὶ διήρκεσεν ὁ πόλεμος ἔτη τρία. Ὅθεν εὑρόντες εὐκαιρίαν οἱ Σαρακηνοὶ κατέλαβον τὴν Σικελίαν, τὴν Καλαβρίαν, καὶ ἄλλους τόπους τῆς Ἰταλίας, ὡς καὶ τὴν Κρήτην εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἐκατοίκησαν ἔνθα ἔκτισαν τὸν Χάνδακα καὶ ἐκυρίευσαν ἐνενήκοντα πόλεις· Κύριλλος δὲ ὁ Γορτύνης συλληφθεὶς παρ’ αὐτῶν, καὶ μὴ ἀρνηθεὶς τὸν Χριστόν, ἐσφάγη· ἔβρυε δὲ τὸ αἷμα αὐτοῦ μύρον, ὥστε ἀπεσπόγγιζον μὲν τὸ αἷμα μὲ σπόγγους, ἀλλὰ τοῦ αἵματος τὸ χρῶμα ἔμενεν ἀναλλοίωτον (σελ. 979 τῆς Δωδεκαβίβλου).

ΚΥΡΙΛΛΟΣ ὁ Ἅγιος, διανύσας τὴν ζωήν του ὁσίως καὶ ἀσκητικῶς, ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος τῆς ἐν Κρήτῃ Γορτύνης, κατὰ τὸν ἑξηκοστὸν ὄγδοον χρόνον τῆς ζωῆς του. Ἀφοῦ δὲ ἐκυβέρνησε τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ χρόνους εἴκοσι πέντε, παρεστάθη εἰς τὸν ἡγεμόνα Ἀγριανὸν κατὰ τοὺς χρόνους Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ ἐν ἔτει 299, ἐπειδὴ ἐκήρυττε παρρησίᾳ τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, καὶ δεθεὶς ἐρρίφθη μέσα εἰς πυράν. Ἀλλὰ τὰ μὲν δεσμὰ ἐκάησαν, καὶ τὰ ξύλα ὅλα τῆς πυρᾶς ἔγιναν τέφρα, ὁ δὲ Ἅγιος ἔμεινεν ἄφλεκτος· διὰ τοῦτο τότε μὲν ἀφέθη ἐλεύθερος, ὕστερον δὲ ἐπειδὴ πολλοὺς Ἕλληνας ἐπέστρεφεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἔλαβε τὴν ἀπόφασιν τοῦ θανάτου. Βαλόντες λοιπὸν οἱ ὑπηρέται εἰς τὸ στόμα τοῦ Ἁγίου χαλινόν, τὸν ἐφόρτωσαν εἰς ἅμαξαν, ἐπειδὴ δὲν ἠδύνατο νὰ βαδίζῃ, διότι ἦτο ἐνενήκοντα τριῶν χρόνων γέρων. Ὅτε δὲ ἔφθασαν εἰς ἕνα τόπον ὀνομαζόμενον Ράξον, ἐκεῖ ἐστάθησαν οἱ βόες τῆς ἁμάξης μόνοι των, διότι ἦλθε φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἡ ὁποία ἐπρόσταξεν ἐκεῖ νὰ σταθῶσιν. Ὅθεν κλίνας τὸν λαιμόν του ὑπὸ τὴν σπάθην ἀπεκεφαλίσθη καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μιακάριος διπλοῦς τοὺς στεφάνους καὶ ὡς Ἱεράρχης καὶ ὡς ἀθλητὴς τοῦ Κυρίου.

 

Ἡ Ὁσία ΙΟΥΛΙΤΤΑ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Τὴν Ἰουλίτταν ἐξάγει τοῦ σαρκίου,
Ὁ σὰρξ δι’ ἡμᾶς τοῦ Θεοῦ φανεὶς Λόγος.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Νήφων ὁ ἐν τῷ ὄρει τοῦ Ἄθω ἀσκήσας κατὰ τὸ ἔτος ͵ατλ’ (1330) ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Νήφων ὁ Νήφων ἐστὶν ἐκ τῶν πραγμάτων,
Νήψει νοὸς γὰρ διέδραμε τὸν βίον.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ