ΜΕΘΟΔΙΟΣ ὁ Ὁμολογητὴς καὶ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἤκμασε κατὰ τὸν θ’ (9ον) αἰῶνα, ὅτε ἡ βασιλὶς τῶν πόλεων συνεταράσσετο ἀπὸ τὴν κακόδοξον αἵρεσιν τῶν εἰκονομάχων, πολλοὶ δὲ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας πολλὰς βασάνους ὑπὲρ τῶν ἁγίων Εἰκόνων καὶ τῆς ἀληθοῦς πίστεως ὑπέμειναν. Πολυπληθεῖς εἶναι οἱ ἀγωνισταὶ οὗτοι τῆς Ὀρθοδοξίας, ὧν τὴν μνήμην πρεπόντως καὶ δικαίως τιμᾷ ἡ Ἐκκλησία. Μεταξὺ δὲ τῆς πλειάδος τῶν ἀγωνιστῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐξέχουσαν θέσιν κατέχει ὁ μέγας ἐν Ἱεράρχαις Μεθόδιος· ὁ λαμπρότατος φωστὴρ ὅλης τῆς οἰκουμένης· ὁ στερρότατος στῦλος τῆς ὁμολογίας, ὃν στέφανον πολυτίμητον εἰς τὴν ἔνδοξον αὐτῆς κεφαλὴν ἔχει ἡ βασιλεύουσα. Οὐχὶ δὲ στέφανον ἁπλοῦν, ἀλλὰ στέφανον πεποικιλμένον ἐκ λίθων πολυτίμων· αὐτὴ τὸν ἐγέννησε, τὸν ἀνέθρεψε, καὶ τὸν ηὔξησεν· αὐτὸς μὲ τοὺς ἰδικούς του ὡραίους ἄθλους καὶ ἀγῶνας καὶ μὲ τὰ μαρτυρικὰ αὐτοῦ αἵματα τὴν ἐστόλισε μὲ πορφύραν λαμπράν, ὡραιοτάτην μητέρα πλέον ὡραιοτάτου υἱοῦ· ρίζα θεόφυτος, βλαστοῦ θεοπροβλήτου· δένδρον ἀείζωον, ἄνθους εὐωδεστάτου. Οἱ πρόγονοί του ἐχρημάτισαν οἱ πρῶτοι ἄρχοντες τοῦ παλατίου· ἐστολισμένοι μὲ τῆς ὁμολογίας τὸ διάδημα εὐγενεῖς τῶν ἀφ’ ἡλίου ἀνατολῶν κατὰ τὸν μακάριον καὶ μέγαν πολύαθλον Ἰώβ.
Τοῦτον τὸν μέγαν καὶ θεῖον Μεθόδιον ἀφ’ οὗ τὸν ἀπεγαλάκτισαν οἱ θειότατοι γονεῖς του, μὲ τὴν εὐσέβειαν μᾶλλον ἢ μὲ τὸ γάλα, τὸν παιδεύουν τὰ θεῖα καὶ ἱερὰ γράμματα. Προβαίνοντα τὴν ἡλικίαν τὸν μανθάνουν τὴν ἔξω παιδείαν προκόπτει λοιπὸν ὁ Μεθόδιος εἰς τὰ Ἑλληνικὰ μαθήματα ὡς οὐδεὶς ἄλλος, τέλος δὲ διδάσκεται καὶ τὴν μυστικὴν καὶ ἱερὰν θεολογίαν. Ἐνῷ δὲ οἱ γονεῖς του ἡτοίμαζον τὰ πρὸς τὸν γάμον, αὐτὸς ἐξελέξατο τὴν ἀγαθὴν μερίδα· προκρίνει τὴν παρθενίαν καὶ ἀσπάζεται τῶν ἀγγέλων τὴν πολιτείαν. Προσέρχεται λοιπὸν εἰς ἕνα Μοναστήριον τῆς πόλεως καὶ γίνεται Μοναχός· κάμνει τελείαν ὑπακοήν, ὁ τέλειος καὶ πρὸ τῆς ὑπακοῆς· ὅτε δὲ ἀπέθανεν ὁ Ἡγούμενος ἐκείνης τῆς Μονῆς, βλέπουσα πᾶσα ἡ ἀδελφότης τοῦ Μοναστηρίου τὸν ἱερὸν Μεθόδιον νὰ προκόπτῃ εἰς πρᾶξιν καὶ θεωρίαν καὶ ἐντὸς ὀλίγου καιροῦ νὰ κατορθώσῃ πᾶσαν ἀρετὴν καὶ ἄσκησιν, τὸν προβιβάζουν, καὶ μὴ θέλοντα, εἰς τὴν ποιμαντικὴν καθέδραν τοῦ Ἡγουμένου. Ἐποίμανε λοιπὸν θεαρέστως τὸ ἱερὸν ἐκεῖνον ποίμνιον ἐπὶ πολλοὺς χρόνους.