ὅστις δὲν προσκυνεῖ τὴν ἁγίαν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἀρνεῖται τὴν ἐνσάρκωσιν αὐτοῦ καὶ τὴν ἔνθεον ἐνανθρώπησιν· τί σὲ ὠφέλησαν τὰ γράμματα, βασιλεῦ; τί κέρδος ἀπήλαυσες ἀπὸ τὴν τόσην σοφίαν, τὴν ὁποίαν μετὰ κόπων πολλῶν ἐδιδάχθης; Καὶ ὁ μὲν πατήρ σου, καὶ οἱ πρὸ σοῦ αἱρετικοὶ βασιλεῖς, ἦσαν ἀμαθέστατοι· διὰ τοῦτο ἐπλανήθησαν ἀπὸ κακοδόξους καὶ ἐξέκλιναν εἰς τὴν εἰκονομαχίαν. Ἐνῷ σύ, ὦ βασιλεῦ, εἶσαι ἄνθρωπος σοφὸς καὶ πολυμαθὴς καὶ δὲν πρέπει νὰ φρονῇς κακοφρόνων φρονήματα, καὶ νὰ ἀντιμάχεσαι τὰ θεόπνευστα καὶ εὐσεβέστατα θεσπίσματα τῆς ἁγίας μητρὸς ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Δὲν προστάζουν οἱ νόμοι, βασιλεῦ, ὅτι ὅποιος καταφρονήσῃ τὰς εἰκόνας τῶν βασιλέων, ἢ τὰ χρυσόβουλλα, δικάζεται ὡς ἔνοχος μεγίστου ἐγκλήματος; Δὲν γράφει ἡ βάσις τῆς εὐσεβοῦς ἡμῖν πίστεως, ὁ μέγας, λέγω, Βασίλειος, ὅτι ἡ τιμὴ τῆς εἰκόνος ἐπὶ τὸ πρωτότυπον ἀναφέρεται; Δὲν βλέπεις, βασιλεῦ, τὸ τόσον ἀπέραντον βασίλειον τῶν Ρωμαίων, ὅτι ἠκρωτηριάσθη, ἠλαττώθη καὶ ἐσμικρύνθη; Πότε ἔγινε τοῦτο; ἀφοῦ ἤρχισαν οἱ βασιλεῖς των νὰ πίπτωσιν εἰς αἱρέσεις, μάλιστα δὲ εἰς τὴν εἰκονομαχίαν· ποῦ εἶναι ἡ Λιβύη; ποῦ ἡ Αἴγυπτος; ποῦ ἡ περιφανὴς Ἀλεξάνδρεια; ποῦ ἡ Δαμασκός; ποῦ εἶναι ὅλη ἡ Ἀφρική; ποῦ ἡ πρεσβυτέρα Ρώμη; ποῦ ὅλη ἡ Δύσις; ποῦ αἱ Γαλλίαι, ἡ ἄνω καὶ ἡ κάτω; ποῦ ὅλη ἡ Ἰταλία; ποῦ αἱ Βρεττανικαὶ νῆσοι; δὲν ἀπεστάτησαν ὅλαι διὰ τὴν εἰκονομαχίαν; ποῦ ἡ Ἀσία ὅλη ἡ μεγάλη καὶ μικρά; ποῦ τὸ Ἀμόριον, ἡ πατρὶς τοῦ πατρός σου; παῦσε, ὦ βασιλεῦ, μίσησον τὴν εἰκονομαχίαν, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν τὴν θεομαχίαν».

Ταῦτα καὶ ἄλλα περισσότερα καὶ σοφώτατα ἐδημηγόρησεν ἡ γλῶσσα τοῦ σοφοῦ Μεθοδίου. Ὁ δὲ θεομισὴς καὶ ὄντως ἀθεόφιλος βασιλεύς, ὄχι μόνον δὲν κατεπράϋνε τὸν θυμὸν τῆς θηριώδους ψυχῆς του, ὄχι μόνον δὲν μετέβαλε τὴν θεομάχον γνώμην του, ἀλλὰ τὴν θεολόγον καὶ σοφωτάτην νουθεσίαν τοῦ Ἁγίου τὴν ἐνόμισεν ὕβριν κατ’ αὐτοῦ καὶ καταφρόνησιν. Ὅθεν προστάζει εὐθὺς νὰ δείρουν τὸν Ἅγιον εἰς τὸ στόμα ἐκεῖνο τὸ θεολόγον καὶ νὰ συντρίψωσι τοὺς ἱεροὺς ὀδόντας του, ὅπερ καὶ ἐγένετο διὰ νὰ μάθῃ, ὡς ἔλεγεν ὁ ἀσεβὴς βασιλεύς, νὰ μὴ ὑβρίζῃ τὸν βασιλέα του. Ὦ τῆς μανίας σου, ἄθλιε, ὦ τῆς θηριωδίας σου! πῶς τὸ ὑπέφερεν ὁ οὐρανός, καὶ δὲν ἔρριψε κεραυνοὺς νὰ σὲ κατακαύσῃ; πῶς δὲν ἐσχίσθη ἡ γῆ νὰ σὲ καταπίῃ; πῶς εἶδε ταῦτα ὁ ἥλιος;