Ἔτυχε δὲ τότε νὰ ἀποθάνῃ ὁ τῆς Κυζίκου μητροπολίτης, καὶ θείᾳ ψήφῳ χειροτονεῖται ὁ Ἅγιος, ἀπὸ τὴν ἱερὰν Σύνοδον, Ἀρχιερεὺς τῆς Κυζίκου· τίθεται τὸ φῶς ἐπὶ τῆς λυχνίας, καὶ λάμπει λαμπρότατα πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ, Μεθόδιος ὁ λαμπρὸς κήρυξ, τῆς εὐσεβείας. Δὲν ὑποφέρει ὅμως ταῦτα ὁ φθονουργὸς τοῦ σκότους πατήρ, ὁ ἀρχέκακος ἐπίβουλος τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Τί λοιπὸν γίνεται καὶ τί ραδιουργεῖ καὶ κατασκευάζει ὁ ἀρχιτέκτων πάσης κακίας;
Μὲ τὸν κάκιστον θάνατον καὶ τὴν θεήλατον ἐκείνην σφαγὴν τοῦ θηριωνύμου Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου καὶ εἰκονομάχου, ἁρπάζει τὰ σκῆπτρα τῆς βασιλείας τῶν Ρωμαίων Μιχαὴλ ὁ Τραυλός, ὁ ἐξ Ἀμορίου· λυσσᾷ μαίνεται καὶ οὗτος κατὰ τῶν ἁγίων Εἰκόνων, καὶ πολεμεῖ τὴν ὀρθοδοξίαν. Δὲν χάνει καιρόν. Στέλλει εὐθὺς καὶ φέρει τοὺς ἀγρύπνους ποιμένας καὶ στερεοὺς στύλους τῆς ὀρθοδοξίας, Μεθόδιον τὸν Κυζίκου καὶ Εὐθύμιον τῶν Σάρδεων τοὺς ἐρωτᾷ, τοὺς ἐξετάζει, καὶ τοὺς βιάζει νὰ μὴ σέβωνται τὰς ἁγίας Εἰκόνας· τοὺς φοβερίζει μὲ πικρὰς καὶ ἀνυποφόρους βασάνους, νὰ μὴ διδάσκωσι τὸν λαὸν τὸ σέβας καὶ τὴν προσκύνησιν τῶν ἁγίων Εἰκόνων. Ἀλλὰ τί νομίζετε; Τάχα νὰ ὑπήκουσαν οἱ Ἅγιοι ἐκεῖνοι ἄνδρες εἰς τὰς προσταγὰς τοῦ τυράννου; τάχα νὰ ἐφοβήθησαν τὰς βασάνους; μὴ γένοιτο! Παρρησιάζονται καὶ δημηγοροῦσιν, ἀποδεικνίουσι τὴν προσκύνησιν τῶν ἁγίων Εἰκόνων μὲ λόγους γραφικοὺς καὶ μὲ ἀποδείξεις ἐπιστημονικάς· μὲ τὴν ἀρχαίαν καὶ πατροπαράδοτον παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· μὲ νόμους καὶ νεαρὰς τῶν παλαιῶν βασιλέων. Ἀλλ’ εἰς τὰ θεῖα ταῦτα ρήματα ἔκλεισε τὰ ὦτα ὡς ἀσπίδα ὁ ἀσύνετος βασιλεύς, καὶ ἀσύνετος ὤν, οὐ συνῆκεν. Οἱ δὲ Ἅγιοι ἤρχισαν νὰ τὸν ἐλέγχουν μὲ λαμπροτέραν καὶ θαρραλεωτέραν φωνὴν λέγοντες εἰς αὐτόν· «Εἴ τις, βασιλεῦ, δὲν προσκυνεῖ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τὴν πανάχραντον αὐτοῦ Μητέρα, καὶ πάντας τοὺς ἁγίους ἐν εἰκόνι περιγραπτούς, ἔστω τοῦ αἰωνίου ἀναθέματος καὶ τοῦ ἀσβέστου πυρὸς τῆς γεέννης ὑπόδικος».
Τὴν κραυγὴν ταύτην τῶν θείων ποιμένων δὲν δύναται νὰ ὑποφέρῃ ὁ προβατόσχημος λύκος. Ὀργίζεται εἰς τὴν σφενδόνην τῶν ἐλέγχων· λυσσᾷ εἰς τοὺς λιθασμούς, μαίνεται εἰς τὸν κρότον καὶ θόρυβον· μαστίζει καὶ τοὺς δύο ἀσπλάγχνως· τοὺς δέρει μὲ ἀνυποφόρους πληγάς· ὦ χειρῶν ἀνόμων! τοὺς δικαίους ὁ ἄδικος· τοὺς ἱεροὺς καὶ ἁγίους, ὁ μιαρὸς καὶ ἄνομος· τοὺς πέμπει εἰς τὴν ἐξορίαν, ὁ ἄξιος ἐξορίας!