Σεπτεμβρίου ΚΓ’ (23η)

Τῇ ΚΓ’ (23ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς ἡ Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ ΙΩΑΝΝΟΥ.

Ἀνδρὶ Προφήτῃ χρησμὸς ἐξ Ἀρχαγγέλου,
Τεκεῖν Προφήτην καὶ Προφήτου τι πλέον.
Εἰκάδι τῇ τριτάτῃ γαστὴρ λάβε Πρόδρομον εἴσω.

Σημείωσαι ὅτι ἡ Σύλληψις τοῦ Προδρόμου ἔγινεν ἐν ἡμέρᾳ Κυριακῇ, κατὰ τὸν Σεβαστὸν Τραπεζούντιον. Εἰς τὴν Σύλληψιν τοῦ Προδρόμου λόγους πανηγυρικοὺς ἔχουσιν Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τρεῖς, ὧν τοῦ πρώτου ἀρχὴ εἶναι· «Οὐδὲν τοῖς δεσποτικοῖς ἀνυπότακτον ὅροις», τοῦ δευτέρου· «Εὔκαιρος ἡμέρα» καὶ τοῦ τρίτου· «Μωϋσῆς ὁ μέγας ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων» (οἱ δύο πρῶτοι σῴζονται ἐν τῇ Λαύρᾳ, ἐν τῇ τοῦ Βατοπαιδίου Μονῇ καὶ ἐν τῇ τοῦ Διονυσίου) καταχωρηθέντες καὶ ἐν τῇ ἐκδόσει Migne, ὁ πρῶτος ἐν τόμῳ 50ῷ βʹ στ. 785, ὁ δεύτερος ἐν τόμῳ 61ῳ στ. 757 καὶ ὁ τρίτος ἐν τόμῳ 50ῳ βʹ στ. 787. Λόγον συνέγραψεν καὶ ὁ Θεοφάνης, Ἀρχιεπίσκοπος Καππαδοκίας, οὗ ἡ ἀρχή· «χαίρετε ἐν Κυρίῳ» (σῴζεται ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων).

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΑΝΔΡΕΑΣ λόγχῃ τελειοῦται.

Ὑπὲρ νυγέντος πρὶν μιᾷ λόγχη Λόγου,
Λόγχαις νυγεὶς ἤνεγκε διτταῖς Ἀνδρέας.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ μετὰ τῶν δύο αὐτοῦ τέκνων ΠΕΤΡΟΥ καὶ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ὁ μὲν πατὴρ ξίφει, οἱ δὲ υἱοὶ τὰ μέλη ἐκκοπέντες τελειοῦνται.

Εἰς τὸν Ἰωάννην·

Ἔχθραν πλάνη θεὶς καὶ σφαγεὶς Ἰωάννης,
Σφάττει τὸν ἐχθρόν, καὶ σὺν αὐτῷ τὴν πλάνην.

Εἰς τὸν Πέτρον καὶ Ἀντώνιον·

Ἀντώνιος καὶ Πέτρος, ὡς στερραὶ πέτραι,
Πρὸς τὰς μεληδὸν ἐκκοπὰς ἐκαρτέρουν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος ΡΑΪΔΟΣ τῆς παρθένου.

Ποθοῦσα κάλλος ἡ Ραΐς Θεοῦ βλέπειν,
Σαρκὸς τὸ κάλλος ἐκδίδωσι τῷ ξίφει.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ὁσίων καὶ αὐταδέλφων γυναικῶν ΞΑΝΘΙΠΠΗΣ καὶ ΠΟΛΥΞΕΝΗΣ.

Τὰς συγγόνους γε Ξανθίππην, Πολυξένην
Χοροὶ συνοίκους λαμβάνουσιν Ἀγγέλων.

ΞΑΝΘΙΠΠΗ καὶ ΠΟΛΥΞΕΝΗ αἱ Ἅγιαι ἀδελφαὶ ἦσαν ἀπὸ μίαν πόλιν τῆς Ἱσπανίας, ἔζων δὲ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Κλαυδίου Καίσαρος, ἐν ἔτει ξη’ (68), καὶ ἡ μὲν Ξανθίππη ἦτο γυνὴ τοῦ ἄρχοντος τῆς χώρας ἐκείνης, Πρόβου ὀνομαζομένου, μετὰ τοῦ ὁποίου ἐδιδάχθη τὴν εἰς Χριστὸν εὐσέβειαν ἀπὸ τὸν Ἀπόστολον Παῦλον, ὅταν ἐκεῖνος ἐπῆγεν εἰς τὴν Ἱσπανίαν [1]. Ἡ δὲ Πολυξένη, παρθένος οὖσα καὶ ἁρπαγεῖσα ἀπὸ ἕνα κακότροπον ἄνθρωπον καὶ μιαρόν, χάριτι Θεοῦ ἔμεινεν ἄφθορος ἀπ’ αὐτοῦ. Ἐπειδὴ δὲ ἔτυχε νὰ εὕρῃ τὸν πρωτόκλητον Ἀνδρέαν τὸν Ἀπόστολον, ἐβαπτίσθη ἀπὸ αὐτόν· ὅθεν πολλὰ ποιοῦσα θαύματα, πολλοὺς ἐπέστρεψεν εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν. Ἔπειτα ἀκολουθήσασα τὸν Ἀπόστολον Ὀνήσιμον, ἦλθεν ὁμοῦ μὲ αὐτὸν εἰς τὴν πατρίδα της Ἱσπανίαν, εἶχε δὲ μεθ’ ἑαυτῆς καὶ ἑτέραν τινὰ γυναῖκα ὀνόματι Ρεβέκκαν, μετὰ τῆς ὁποίας ὁμοῦ ἐβαπτίσθη. Ὕστερον δὲ ἀπὸ τὰς πολλὰς δυσκολίας καὶ πειρασμούς, τοὺς ὁποίους ἐδοκίμασαν εἰς τὴν θάλασσαν, συνήντησεν ἐπὶ τέλους τὴν ἀδελφήν της Ξανθίππην. Ὅθεν ὁμοίως καὶ αἱ δύο διεπέρασαν τὸ ἐπίλοιπον τῆς ζωῆς των κηρύττουσαι πανταχοῦ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, πολλοὺς ὁδηγήσασαι εἰς τὸ φῶς τῆς θεογνωσίας καὶ πολλὰ ποιήσασαι θαύματα, τελευταίως ἐν εἰρήνῃ πρὸς Κύριον ἐξεδήμησαν.

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς ΝΙΚΟΛΑΟΣ ὁ παντοπώλης, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας ἐν ἔτει ͵αχοβ’ (1672), ἡμέρᾳ Δευτέρᾳ, ξίφει τελειοῦται.

Ὁ Νικόλαος πάντα πωλήσας κάτω,
Ἐξηγόρασε Χριστὸν ἄνω ἐκ ξίφους.

Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ἐλήφθη ἐκ τοῦ «Νέου Μαρτυρολογίου», καταχωρίζεται δὲ ἐνταῦθα διεσκευασμένον κατὰ τὴν φράσιν.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος ΙΩΑΝΝΟΥ, καταγομένου ἀπὸ τῆς κώμης Κονίτσης τῆς παλαιᾶς Ἠπείρου καὶ ἀθλήσαντος ἐν τῷ Βραχωρίῳ τῆς Αἰτωλίας ἐν ἔτει ͵αωιδ’ (1814) ἀπὸ Χριστοῦ.

Ρίζης δυσώδους ἐκφυείς, Ἰωάννη,
Ἀθλήσεως ἤνεγκας καρποὺς ἡδίστους.

Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ἐλήφθη ἐκ τοῦ «Νέου Λειμωναρίου».

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

     

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

      

Ὑποσημειώσεις

   

[1] Ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπῆγεν εἰς τὴν Σπανίαν ἢ Ἱσπανίαν, τὸ μαρτυρεῖ ὁ ἴδιος ἐν τῇ πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῇ λέγων· «Τοῦτο οὖν ἐπιτελέσας, καὶ σφραγισμένος αὐτοῖς (τοῖς ἐν Ἰερουσαλὴμ πτωχοῖς δηλαδὴ) τὸν καρπὸν τοῦτον (ἤτοι τὴν ἐλεημοσύνην), ἀπελεύσομαι δι’ ὑμῶν εἰς τὴν Σπανίαν» (Ρωμ. ιεʹ 28).