ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς καὶ τὰ δύο αὐτοῦ τέκνα, Πέτρος καὶ Ἀντώνιος, ἦσαν ἀπὸ τὰς Συρακούσας, πρωτεύουσαν τότε τῆς νήσου Σικελίας, ἔζων δὲ εἰς αὐτὴν κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ αὐτοκράτορος Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος ἐν ἔτει ωξζ’ (867). Τότε εἰς ὅλην τὴν Ἀφρικὴν ἐξουσίαζον οἱ Ἀγαρηνοί, τῶν ὁποίων ἄρχων ἦτο ὁ θηριώδης ἐκεῖνος καὶ ὠμότατος Ἀβραχίμ. Οὗτος λοιπόν, ἀφοῦ ἐπολέμησε τὰς Συρακούσας, ἔλαβεν ἀπὸ ἐκεῖ αἰχμάλωτον τὸν ἄνω εἰρημένον Ἰωάννην ὁμοῦ μὲ τοὺς υἱούς του Πέτρον καὶ Ἀντώνιον, νεαρὰν ἔχοντας τότε ἡλικίαν. Ὅθεν τοὺς παρέδωκεν εἰς διδάσκαλον Ἀγαρηνόν, διὰ νὰ μανθάνουν τὰ ἰδικά των γράμματα. Ὅταν δὲ οἱ νέοι ἔφθασαν εἰς ἀνδρικὴν ἡλικίαν καὶ ὑπερέβαλον τοὺς ἄλλους κατὰ τὴν φρόνησιν καὶ τὰς ἄλλας ἀρετάς, τότε ὁ τύραννος, θαυμάζων διὰ τὰ τοιαῦτα προτερήματά των, τὸν μὲν Ἀντώνιον κατέστησε Γενικόν, τὸν δὲ Πέτρον, Σακελλάριον.
Οὗτοι λοιπὸν κρυφίως μὲν ἦσαν Χριστιανοί, εἰς δὲ τὸ φανερὸν ὑπεκρίνοντο τὴν τῶν Ἀγαρηνῶν θρησκείαν. Πλὴν δὲν ἠδυνήθησαν νὰ μένωσι κεκρυμμένοι ἕως τέλους. Διὰ τοῦτο, ἀφοῦ ἔμαθε τοῦτο ὁ Ἀβραχίμ, ὠργίσθη καὶ παρευθὺς ἔκλεισε τοὺς πόδας τῶν Ἁγίων εἰς τὸ τιμωρητικὸν ξύλον καὶ ἔδειρεν αὐτοὺς μὲ ἀκανθωτὰ ραβδία. Καὶ ὁ μὲν μακάριος Ἀντώνιος, λαβὼν τετρακοσίας πληγὰς εἰς τοὺς πόδας καὶ καταπληγωθεὶς ἀπὸ αὐτάς, ηὐχαρίστει τὸν Θεόν· ἔπειτα τίθεται ἐπάνω εἰς ἕνα ὄνον, καὶ δεθεὶς εἰς τὸ σαφιάριον μὲ σχοινία, πομπεύεται διὰ μέσου ὅλης τῆς πόλεως. Ὁ δὲ Πέτρος ἐκγυμνωθεὶς δέρεται μὲ ραβδία εἰς τὴν κοιλίαν καὶ εἰς τὴν ράχιν. Ἔπειτα ρίπτεται ὁμοῦ μὲ τὸν ἀδελφόν του Ἀντώνιον εἰς τὴν φυλακήν. Μετὰ ταῦτα ἐκβάλλει αὐτοὺς ὁ τύραννος ἀπὸ τὴν φυλακὴν καὶ κατασυντρίβει μὲ ξύλα σκληρὰ τοὺς βραχίονάς των ἕως εἰς τοὺς ὤμους· ὁμοίως συντρίβει καὶ τοὺς δακτύλους καὶ τὰς παλάμας των· ἔπειτα συνθλᾷ καὶ τοὺς μηροὺς καὶ τοὺς πόδας, ὥστε τὰ μὲν ὀστᾶ των ἔγιναν ἁπαλὰ ὡς σάρκες, αἱ δὲ σάρκες αὐτῶν ἔγιναν πάλιν ὡς πηλός· καὶ τόσον πολὺ ἐζυμώθησαν μὲ τὸ αἷμα, ὥστε ἔγιναν ἓν μῖγμα.
Ἔπειτα προσκαλέσας ἕνα χαλκέα ὁ τύραννος, ἐπρόσταξεν αὐτὸν νὰ κατασκευάσῃ μίαν λαβίδα καὶ πυρακτώσας καλῶς αὐτὴν (ὢ σκληροτάτης ψυχῆς, τῆς καὶ αὐτὰ τὰ θηρία ὑπερβαινούσης!) νὰ κόψῃ τοὺς ὄρχεις αὐτῶν καὶ νὰ τοὺς βάλῃ μέσα εἰς τὰ στόματά των. Καὶ οὕτως οἱ γενναιότατοι τοῦ Κυρίου ἀθληταὶ ἐτελειώθησαν μὲ ταύτην τὴν πολυώδυνον βάσανον καὶ ἔλαβον τοὺς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου. Ὕστερον δὲ ἔσυρε παρ’ ἑαυτῷ ὁ ἀπάνθρωπος τύραννος τὸν πατέρα αὐτῶν Ἰωάννην, καὶ στρέψας ὀπίσω τὸν τράχηλον τοῦ ἀοιδίμου μὲ τὴν ἀριστεράν του χεῖρα, ἐνέπηξεν εἰς τὸν φάρυγγα τοῦ Ἁγίου τὴν μάχαιράν του· καὶ οὕτως ὁ τρισόλβιος ὡς ἰχθὺς ἀσπαίρων, ἐπάνω εἰς τὰ σώματα τῶν ἰδίων του τέκνων παρέδωκε τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ. Μετὰ ταῦτα ἀνάψας ὁ δυσσεβέστατος πυράς, κατέκαυσε τὰ τῶν Μαρτύρων σώματα.