Σεπτεμβρίου Γ’ (3η)

 Τῇ Γ’ (3ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος ΑΝΘΙΜΟΥ  Ἐπισκόπου Νικομηδείας.

Τμηθεὶς κεφαλήν, Μάρτυς Ἄνθιμε, ξίφει,
Καὶ νεκρὸς ἀνθεῖς εἰς δόξαν Θεοῦ τρίχας.
Ἄνθιμον ἐν τριτάτῃ ἀπέκτεινε ξίφος ὀξύ.

Τὸν Βίον αὐτοῦ συνέγραψεν ἑλληνιστὶ Συμεὼν ὁ Μεταφραστὴς οὗ ἡ ἀρχή· «Τίς οὐκ οἶδε τὴν Νικομήδους;» (σῴζεται ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Μεγίστης Λαύρας, ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις).

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

    

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΥ, συνασκητοῦ τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου.

Εἰδὼς σὸν εἶναι τὸν Θεὸν Κτίστην Πάτερ,
Αὐτὸν πρὸ πάντων ἐξελέξω κτισμάτων.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

    

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΖΗΝΩΝ ἐν λέβητι μεστῷ μολύβδου κοχλάζοντος βληθεὶς τελειοῦται.

Ζήνων ὁ θεῖος τῷ Θεῷ πόθῳ ζέων,
Χαίρων ὑπῆλθε τοῦ μολύβδου τὸ ζέον.

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Ἁγία ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, θηρίοις δοθεῖσα καὶ μηδὲν βλαβεῖσα, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.

Ὀφθεῖσα Βασίλισσα φρικτὴ θηρίοις,
Φρικτῷ παρέστη Παμβασιλέως θρόνῳ.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

    

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΧΑΡΙΤΩΝ ἐν λάκκῳ ἀσβέστου βληθεὶς τελειοῦται.

Εἰσδὺς Χαρίτων εἰς τὸν ἀσβέστου βόθρον,
Ἄσβεστον εὗρε φῶς ἀκηράτου τόπου.

    

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΑΡΧΟΝΤΙΩΝ λιμῷ τελειοῦται.

Ἀρχοντίων λίμωττε κἀντεῦθεν τρέχε
Ἄρχοντα κόσμου, λαμίαν [1] νοουμένην.

    

Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Βασιλέως ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ τοῦ Νέου ἐν τοῖς Ἁγίοις Ἀποστόλοις.

Χριστὸς Βασιλεὺς εὐσεβῆ Κωνσταντῖνον
Ἐν οὐρανοῖς ἔστεψε κοσμίῳ στέφει.

Οὗτος φαίνεται, ὅτι εἶναι ὁ τέταρτος υἱὸς τοῦ βασιλέως Ἡρακλείου, ὁ βασιλεύσας ἐν ἔτει χμαʹ (641) ὅστις, ἀπὸ ἄλλους μὲν Κωνσταντῖνος Ἡράκλειος καλεῖται, ἀπὸ ἄλλους δέ, Κωνσταντῖνος νέος· ἦτο δὲ οὗτος ὀρθὸς κατὰ τὴν πίστιν βασιλεύσας δὲ μῆνας ἕξ, ἐδηλητηριάσθη κατὰ τὸν Μελέτιον.

    

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς ΑΡΙΣΤΙΩΝ Ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας πυρὶ τελειοῦται.

Ὡς εἰς ἄριστον τὴν πυρὰν σπεύδων τρέχεις,
Ἄριστε Χριστοῦ Μαρτύρων Ἀριστίων.

ΑΡΙΣΤΙΩΝ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς ἦτο Ἐπίσκοπος τῆς Ἀλεξανδρείας· ἐπειδὴ δὲ ἐδίδασκε παρρησίᾳ τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου, ἐζωγρήθη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τῆς Ἀλεξανδρείας καὶ ὁμολογήσας ἔμπροσθεν αὐτοῦ, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεὸς ἀληθινός, ἐρρίφθη μέσα εἰς πυρκαϊὰν καὶ ἐδέχθη οὕτω τὸ ποθεινὸν καὶ μακάριον τέλος τοῦ Μαρτυρίου, καὶ τώρα χαίρει αἰώνιον χαράν.

   

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἁγιος Νεομάρτυς ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ, ὁ ἐν τῇ Νέᾳ Ἐφέσῳ μαρτυρήσας ἐν ἔτει 1794, ἀγχόνῃ τελειοῦται.

Δῶρον Θεός σε καὶ πολύ τε καὶ νέον
Δέδωκεν ἡμῖν, Πολύδωρε τρισμάκαρ·
Βῆ δὲ τρίτῃ Πολύδωρος εἰς οὐρανὸν ἀστερόεντα.

Τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ ἐλήφθη ἐκ τοῦ «Νέου Μαρτυρολογίου». Ἡ δὲ πάντιμος κάρα τοῦ Ἁγίου τούτου Νεομάρτυρος Πολυδώρου εὕρηται ἤδη εἰς τὸν ἐν τῇ συνοικίᾳ Πλάκας Ἀθηνῶν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Αἰκατερίνης, μεταφερθεῖσα ἐκ Μικρᾶς Ἀσίας, μετὰ τὴν καταστροφὴν αὐτῆς.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

    

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

   

Ὑποσημειώσεις

[1] Λαμία εἶναι θηρίον ἁρπακτικώτατον, τὸ ὁποῖον ἔχει μεγάλον λαιμόν· ὅθεν ἐκ τοῦ λαιμοῦ λέγεται Λαμία καὶ Λάμια, μὲ τὸ θηρίον δὲ αὐτὸ παρομοιάζεται ἐδῶ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων διάβολος.