ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ, ὁ μέγας καὶ νεοφανὴς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, ἦτο μὲν γέννημα καὶ θρέμμα τῆς Λευκωσίας, τῆς πρώτης τῶν πόλεων τῆς νήσου Κύπρου, πατρὸς Λουκᾶ προσκυνητοῦ καὶ μητρὸς Λουρδανοῦς. Μικρὸς δὲ ὢν τὴν ἡλικίαν, ἐμαθητεύθη τὰ ἱερὰ γράμματα εἰς τὴν πατρίδα του, καὶ ἀφοῦ ἐμεγάλωσεν, ἐξελθὼν τῆς ἰδίας του πατρίδος, ἐπραγματεύετο εἰς τὴν Αἴγυπτον, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ πηγαίνων εἰς διάφορα μέρη χάριν πραγματείας, ἔγινε γνώριμος εἰς πολλούς. Τὸ ἔτος 1793 εὑρισκόμενος εἰς Αἴγυπτον, συνέβη νὰ προσκληθῇ (εἴθε νὰ μὴ τὸν εἶχε γνωρίσει τελείως) ἀπὸ ἕνα Κιεσίφην ἀρνησίχριστον Ζακύνθιον, καὶ ἔγινε γραμματικὸς εἰς αὐτόν· εὑρισκόμενος δὲ ἡμέραν τινὰ εἰς χαρὰς καὶ διασκεδάσεις, συνέβη νὰ μεθύσῃ, καθὼς συμβαίνει εἰς τοιαύτας περιστάσεις· ἡ μέθη ὅμως τοῦ ἐσκότισε τὰς φρένας, δι’ ὃ καὶ ὁ θεῖος Παῦλος παραγγέλλει λέγων· «Μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία»· ἀλλ’ εἰς τοῦτον ἡ μέθη προὐξένησεν ἀκόμη καὶ τὸ χείριστον καὶ ἀκρότατον τῶν κακῶν. Ποῖον τοῦτο; Τὸν κατέστησε νὰ ἀρνηθῇ φεῦ! τὸν Χριστὸν τὸν Θεὸν καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ νὰ δεχθῇ τὸν ἐναγῆ καὶ ψυχώλεθρον Μωαμεθανισμόν. Κατὰ ἀλήθειαν ἐφάνη καὶ εἰς τοῦτον ὅτι εἶναι ἀλάθητος ἡ παλαιὰ ἐκείνη γνώμη, ἥτις λέγει σοφώτατα· «Φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί». Ὅθεν πρέπει νὰ φεύγωμεν πάσει δυνάμει τὰς κακὰς συναναστροφάς.
Ἀλλὰ καθὼς ἔδειξαν τὰ πράγματα, εἶχεν ὁ ἄνθρωπος διάθεσιν ἀγαθὴν καὶ ταύτην βλέπων ὁ τοῦ ἐλέους Θεὸς ἔνευσεν εἰς τὴν καρδίαν του καὶ παρευθύς, ὡς ἀνένηψεν ἀπὸ τὴν μέθην, ἦλθεν εἰς τὸν ἑαυτόν του, ἐλυπήθη σφοδρῶς διὰ τὸ κακὸν τὸ ὁποῖον ἔπαθε καὶ μετανοῶν καὶ κλαίων πικρῶς, ὡς ἄλλος Πέτρος, διήρχετο πάλιν χριστιανικῶς, ἕως ὅτου μετ’ ὀλίγας ἡμέρας, εὑρίσκων εὐκαιρίαν, ἔφυγεν ἐκεῖθεν καὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν Βηρυτὸν κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὸν Ἀρχιερέα καὶ ἐξωμολογήθη εἰς αὐτὸν μὲ συντριβὴν καρδίας τὴν ἁμαρτίαν του. Ὁ Ἀρχιερεὺς τὸν ὑπεδέχθη εὐμενῶς, τὸν ἐνουθέτησε πατρικῶς καὶ τὸν παρηγόρησεν ὡς ὄντως Ἀρχιερεὺς καὶ δίδων εἰς αὐτὸν κανόνα, τὸν ἔστειλεν εἰς ἓν Μοναστήριον ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος τοῦ Λιβάνου διὰ νὰ ἡσυχάσῃ ἐκεῖ τὴν μεγάλην Τεσσαρακοστὴν καὶ μετὰ τὸ Πάσχα νὰ ὑπάγῃ καὶ ὁ Ἀρχιερεὺς νὰ τὸν μυρώσῃ· ἀλλ’ ἐπειδὴ καὶ ἐξ αἰτίας του ἐκινδύνευεν ὁ Ἀρχιερεύς, ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ Ἄκρι (Πτολεμαΐδα), μὲ ἀπόφασιν νὰ παρουσιασθῇ·