Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἁγιος Νεομάρτυς ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ, ὁ ἐν τῇ Νέᾳ Ἐφέσῳ μαρτυρήσας ἐν ἔτει 1794, ἀγχόνῃ τελειοῦται.

ἀλλ’ εὑρὼν ἐναντία τὰ πράγματα καὶ μάλιστα ἀκούσας ἀπὸ τὸν Ἅγιον Πτολεμαΐδος, ὅτι πρέπει νὰ κάμῃ τὴν ὁμολογίαν τῆς Πίστεως ἐκεῖ ὅπου ἔκαμε καὶ τὴν ἄρνησιν, ἐμβῆκεν εἰς ἓν πλοῖον, διὰ νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Αἴγυπτον· ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ οἰκονομοῦντος κατ’ ἄλλον τρόπον, τὸ πλοῖον ἠμποδίσθη ἀπὸ τρικυμίας μεγάλας καὶ κατήντησεν εἰς τὴν Γιάφαν. Βλέπων ὅθεν τὰ τόσα ἐμπόδια ἤλλαξε γνώμην καὶ πλεύσας μὲ ἓν Σάμιον πλοῖον, ἐπῆγεν εἰς τὴν Χίον, διὰ νὰ κάμῃ τὴν ὁμολογίαν του ἐκεῖ, ἀλλὰ καὶ πάλιν ἠμποδίσθη.

Εἰς τὰς δέκα τρεῖς τοῦ Ἰουνίου ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Χίον διὰ τὴν Σμύρνην, διψῶν νὰ ὑπομείνῃ κἂν ἐκεῖ τὸν ὑπὲρ Χριστοῦ θάνατον· ὅμως καὶ ἐκεῖ εὗρεν ἐμπόδια· διότι εἶπον εἰς αὐτὸν οἱ ἐκεῖ πνευματικοί, ὅτι οἱ Ἀγαρηνοὶ ἦσαν θυμωμένοι καὶ ἐξηγριωμένοι κατὰ τῶν Χριστιανῶν διὰ τὴν καταισχύνην τὴν ὁποίαν τοὺς προὐξένησε τότε πρὸ ὀλίγου τὸ μαρτύριον τοῦ δερβίση καὶ ὅτι ἦτο πολὺ ἐνδεχόμενον ἀπὸ τὴν νέαν τούτου παρουσίαν νὰ ἀκολουθήσῃ μέγας κίνδυνος διὰ τοὺς Χριστιανούς· ἐγὼ δὲ νομίζω, ὅτι ὅλα τὰ ἐξ ἀρχῆς ἐμπόδια ταῦτα ἦσαν ἐνέργειαι τοῦ μισοκάλου δαίμονος, διὰ νὰ τὸν ψυχράνῃ νὰ παραιτηθῇ ἀπὸ τὴν σωτήριον ὁμολογίαν του· ὅθεν ἐπέστρεψε μετὰ λύπης μεγάλης πάλιν εἰς τὴν Χίον κατὰ τὰς ἕνδεκα τοῦ Ἰουλίου. Ἀλλ’ ὁ πάντα πρὸς τὸ συμφέρον οἰκονομῶν Κύριος πολλάκις μεταχειρίζεται καὶ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα εἰς ἡμᾶς φαίνονται ἐναντία εἰς τὸ καλλίτερον καὶ συμφερώτερον καὶ οὕτως ἔγινε καὶ εἰς τοῦτον τὸ μακάριον.

Ἐπιστρέψας ὅθεν εἰς τὴν Χίον, λαμβάνει συμβουλὴν καὶ παρακίνησιν ἀπό τινα Πνευματικὸν πατέρα ξένον, νὰ κάμῃ τώρα, ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔπρεπε νὰ εἶχε κάμει πρωτύτερα καὶ δὲν τὸ ἔκαμε, μὲ τὸ νὰ ἔτρεχε βιαστικὰ εἰς τὸ στάδιον· λαμβάνει δηλαδὴ συμβουλὴν νὰ προετοιμασθῇ καλῶς καὶ νὰ καθοπλισθῇ ἀσφαλῶς μὲ τὰ πνευματικὰ ὅπλα τῆς ἀληθινῆς καὶ τελείας μετανοίας, διότι ἔμελλε νὰ παραταχθῇ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας πνεύματα ἐν τοῖς ἐπουρανίοις, κατὰ τὸν θεῖον Παῦλον. Ὅθεν παρευθὺς ἤρχισε, νὰ ἀγωνίζηται μὲ νηστείας, προσευχάς, γονυκλισίας, παρακλήσεις εἰς τὴν Θεοτόκον καὶ ἀναγνώσεις καὶ εἰς ἄλλα ψυχωφελῆ βιβλία, ἀλλὰ μάλιστα εἰς τὰ μαρτύρια τῶν Ἁγίων.


Ὑποσημειώσεις

[1] Μουφτῆς· νομοδιδάσκαλος τῶν Μουσουλμάνων.

[2] Φετφᾶς· ἔγγραφος διαταγή.