Ὁ δὲ Μάρτυς τοὺς ἀπεκρίθη μὲ τὴν αὐτὴν, ἀφοβίαν· «Ταλαίπωροι, ἡ πίστις σας εἶναι πλάνη· εἶναι ὅλη ματαιότης· εἶσθε ἄνθρωποι ὅλοι σάρκες· ἔχετε νὰ κολασθῆτε εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός· ἐγὼ διὰ ταῦτα, τὰ ὁποῖα μοῦ κάμνετε, ὑπάγω εἰς τὸν Παράδεισον». Ἐκεῖνοι δὲ ὠνόμαζαν τὴν ἀνδρείαν τοῦ Μάρτυρος πεῖσμα· ἀλλὰ κατὰ ἀλήθειαν πεῖσμα ἦτο· πεῖσμα ὅμως ὄντως ἅγιον, πεῖσμα σωτήριον, πεῖσμα τὸ ὁποῖον πρέπει καὶ εἶναι ἀνάγκη ἕκαστος Χριστιανὸς νὰ τὸ ἔχῃ ἐναντίον τοῦ Σατανᾶ, διὰ νὰ δύναται νὰ τελειώνῃ τὸ θεῖον θέλημα. Καὶ λοιπὸν οὕτω κατῃσχυμμένοι τοῦ εἶπον τελευταῖον· «Ὦ ἀνόητε, ἄλλος καιρὸς πλέον δὲν σοῦ ἔμεινε καὶ θὰ μετανοήσῃς». Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπεκρίθη τριπλασιάζων ἐν ταὐτῷ τὴν ὄντως μακαρίαν καὶ ἁγίαν ταύτην φωνήν· «Χριστιανός, Χριστιανός, Χριστιανὸς εἶμαι». Τότε σηκώσαντες αὐτὸν ἀπὸ τὴν γῆν, ἔσυραν τὸ σχοινίον καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος Πολύδωρος τὸν δι’ ἀγχόνης μαρτυρικὸν στέφανον. Ἐκείνην δὲ τὴν νύκτα τινὲς ἐξ αὐτῶν ἀρχῆθεν ἀπάνθρωποι, χωρὶς νὰ ἐντραποῦν κἂν αὐτὴν τὴν ἰδίαν φύσιν τῆς ἀνθρωπότητος, ἐπῆραν τὰ ἐνδύματα τοῦ Μάρτυρος καὶ ἄφησαν ὁλόγυμνον τὸ ἅγιον λείψανον, καὶ τὴν ἡμέραν ἔδεσαν μόνον μὲ ἓν παλαιόπανον τὰ κρύφια μέλη του· ἔπειτα μετὰ τρεῖς ἡμέρας προσέταξαν ἕνα Χριστιανὸν νὰ τὸν καταβιβάσῃ ἀπὸ τὴν ἀγχόνην, ἔβαλαν δὲ καὶ δύο μαύρους καὶ τὸν ἐσήκωσαν μὲ τὴν σκάλαν καὶ ὁμοῦ ὀλίγοι Τοῦρκοι καί τινες Χριστιανοὶ τὸν ἔθαψαν ἐπάνω ἀπὸ τὰ μνήματα τῶν Ἀρμενίων καὶ εἰς μὲν τοὺς Χριστιανοὺς ἔγινεν ὁ Μάρτυς μέγας στηριγμὸς εἰς τὴν εὐσέβειαν, εἰς δὲ τοὺς Ὀθωμανοὺς ἔγινε τόσον μεγάλη καταισχύνη, οἵα ἄλλην φορὰν δὲν τοὺς ἠκολούθησε τοιαύτη. Ὅθεν τινὲς ἀπὸ αὐτοὺς ἐντόπιοι θαυμάζοντες ἔλεγον· «Τοῦτο ἀληθῶς ἦτο μεγάλον πράγμα· αὕτη ἡ ἀνδρεία δὲν ἐφάνη εἰς ἄλλον ποῖος ἠξεύρει τὰς κρίσεις τοῦ Θεοῦ».
Αὐτὸ εἶναι, ἀδελφοί, τὸ ἀνδρειωμένον καὶ γενναιότατον μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Πολυδώρου. Ὁ δὲ τῶν αὐτοῦ Ἁγίων καὶ τῶν Μαρτύρων Θεός, ὁ δοξάζων τοὺς αὐτὸν δοξάζοντας, καθὼς ὑπόσχεται ρητῶς· «Τοὺς δοξάζοντάς με δοξάσω» (Βασιλειῶν Α’, β’ 30) τὸ μὲν θέλων νὰ δείξῃ πόσον εὐηρέστησεν εἰς αὐτὸν διὰ τοῦ Μαρτυρίου ὁ Ἅγιος Πολύδωρος, καὶ ἀκολούθως πόσον εὐάρεστοι γίνονται εἰς τὴν μεγαλειότητά του καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι οἱ μαρτυροῦντες διὰ τὸ ὄνομά του,