Νοεμβρίου Κ’ (20η)

Τῇ Κ’ (20ῇ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ τοῦ Δεκαπολίτου.

Χάραξ κύκλῳ σου καὶ μετὰ ζωῆς τέλος,
Ἡ ζῶσα, Γρηγόριε, τοῦ Θεοῦ Χάρις.
Εἰκάδι Γρηγόριος κικλήσατο εἰς πόλον εὐρύν.

Τὸν Βίον τούτου συνέγραψεν ἑλληνιστὶ ὁ Μεταφραστὴς Συμεών, οὗ ἡ ἀρχή· «Ἅπαν μὲν τῶν πάντων οὐδέν» (σῴζεται ἐν τῇ Λαύρᾳ ἐν τῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις). Τοῦτον μεταγλωττίσας Ἀγάπιος ὁ Κρὴς ἐξέδωκεν εἰς τύπον εἰς τὸν «Νέον Παράδεισον» ἐξ οὗ παραληφθεὶς παρατίθεται ἐνταῦθα διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν. Ἐν αὐτῷ διωρθώθη ἡ χρονολογία γεννήσεως τοῦ Ἁγίου συμφώνως πρὸς τὸ «Βυζαντινὸν Ἑορτολόγιον» τοῦ Μανουὴλ Γεδεών, διότι ἡ ἐν τοῖς προεκδεδομένοις Συναξαρισταῖς ἀναγραφομένη ἦτο ἐσφαλμένη, δεδομένου ὅτι ἡ εἰκονομαχία κατέπαυσεν ἐν ἔτει 842. Σημείωσαι ὅτι ἡ πατρὶς τοῦ Ἁγίου τούτου Δεκάπολις δὲν εἶναι ἡ ἐν Παλαιστίνῃ γνωστή, ἀλλ’ ἡ ἐν Ἰσαυρίᾳ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν ΠΡΟΚΛΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ὃς ἐχρημάτισε μαθητὴς τοῦ μακαρίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Ἔχει, Πρόκλε, σε ἡ οὐράνιος νύσσα,
Καὶ σὲ ἔνδον χαίροντα σὺν χρυσολόγῳ.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ΔΑΣΙΟΣ ὁ ἐν Δορυστόλῳ, ξίφει τελειοῦται.

Ἔμελλε καὶ Δάσιος ἀθλήσας ξίφει,
Ἀθλητικὸν στέφανον εὑρεῖν ἐκ ξίφους.

Οὕτω γράφεται καὶ ἐν τῷ χειρογράφῳ Συναξαριστῇ, ἐν δὲ τῷ τετυπωμένῳ Μαξίμου τοῦ Μαργουνίου Ροδοστόλῳ γράφεται οὐχὶ ὀρθῶς· διότι Δορύστολον πρέπει νὰ γράφηται, καθότι τὸ Δορύστολον ἢ καὶ Δορύστορον, εἶναι ἡ Δρύστρα, καθὼς θέλουσί τινες αὕτη νῦν καλεῖται Σιλίστρια, κεῖται δὲ ἐπὶ τῆς δεξιᾶς ὄχθης τοῦ Δουνάβεως καὶ ἀνήκει εἰς τὴν Βουλγαρίαν. Ἄλλοι λέγουσιν ὅτι Δορύστολον ἦτο τὸ ἐγγὺς τῆς Δρύστρας κείμενον μικρὸν ἤδη χωρίον Δορόστο. Ἡ Ἐπισκοπὴ Δορυστόλου ἐπὶ τοῦ βασιλέως τῶν Βουλγάρων Πέτρου τοῦ Αʹ (927-968) αὐτοανεκηρύχθη εἰς Πατριαρχεῖον καταργηθὲν ἐν ἔτει 971 ὑπὸ τοῦ κατανικήσαντος τοὺς Βουλγάρους Ἰωάννου Αʹ τοῦ Τσιμισκῆ.

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΝΙΡΣΑ Ἐπισκόπου καὶ ΙΩΣΗΦ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ καὶ Ἐπισκόπου καὶ ἑτέρων ξίφει τελειωθέντων ἐν Περσίδι.

Θνῄσκουσιν ἄμφω Νιρσᾶς Ἰωσὴφ ἅμα,
Φόνῳ μαχαίρας, ὡς Ἀπόστολος λέγει.

ΝΙΡΣΑΣ, ΙΩΣΗΦ καὶ οἱ λοιποὶ οὗτοι Ἅγιοι Μάρτυρες ἔλαβον, τὸν στέφανον τοῦ Μαρτυρίου εἰς Περσίαν. Ἐκ τῶν Ἁγίων τούτων, ὁ μὲν Νιρσᾶς ἦτο Ἐπίσκοπος, γέρων σχεδὸν ὀγδοηκοντούτης· ὁ δὲ Ἰωσὴφ ἦτο διὰ τοῦ αὐτοῦ ἀξιώματος τετιμημένος, ἤτοι ἦτο καὶ αὐτὸς Ἐπίσκοπος, ὀγδοηκονταεννέα ἐτῶν γέρων. Μετὰ τῶν δύο δὲ τούτων ἦσαν καὶ ἄλλοι Ἐπίσκοποι καὶ Ἱερεῖς καὶ λαϊκοί, ὁμοίως καὶ γυναῖκες, παρθένοι καὶ Ἀσκήτριαι. Οὗτοι λοιπὸν βασανισθέντες ὑπὸ τῶν Περσῶν μὲ διαφόρους τιμωρίας καὶ μὴ ἀρνηθέντες τὴν πίστιν ἀπεκεφαλίσθησαν, λαβόντες οὕτω τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου.

  

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΙΣΑΚΙΟΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ καὶ ΣΑΒΩΡΙΟΣ λιθοβοληθέντες τελειοῦνται.

Σὺν Ἰωάννῃ καὶ Σαβωρίῳ λίθοις
Ἰσάκιον κτείνουσιν ἱκέται λίθων.

 

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ΓΕΪΘΑΖΕΤ καὶ ἕτεροι ΤΡΕΙΣ, λόγχαις τρωθέντες τελειοῦνται.

Τὸν Γεϊθαζὲτ καὶ συνάθλους τρεῖς ἅμα,
λόγχαις κατακτείνουσιν ἐχθροὶ Τριάδος.

 

Αἱ Ἅγιαι παρθένοι ΘΕΚΛΑ, ΒΑΟΥΘΑ, καὶ ΔΕΝΑΧΙΣ ξίφει τελειοῦνται.

Θέκλαν, Βαουθάν, Δεναχίδα παρθένους,
ἄθλος ξίφους ἔδειξεν ἀθλοπαρθένους.

 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, ΘΕΣΠΕΣΙΟΥ καὶ ΑΝΑΤΟΛΙΟΥ.

Κάρας τριῶν τέμνουσι νεκρῶν οἱ πλάνοι,
Οὐδ’ εἰς νεκροὺς δεικνύντες οἶκτον ὢ πλάνης!

ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

  

Μνήμη τοῦ Ἁγίου ΘΕΟΚΤΙΣΤΟΥ τοῦ Ὁμολογητοῦ, ὃς καὶ πατρίκιος καὶ εὐνοῦχος ἦν ἐπὶ Θεοδώρας τῆς αὐγούστης ἐν ἔτει ωμβ’ (842).

Ὁ Πατρίκιος Πατέρων στέργων νόμοις,
νῦν συντέτακται τοῖς χοροῖς τῶν Πατέρων.

Ἡ Θεοδώρα ἐβασίλευσε κατὰ τὰ ἔτη 842-866 ἀντί τοῦ ἀνηλίκου αὐτῆς υἱοῦ Μιχαὴλ τοῦ Γʹ, ἔχοντος ἐπιτρόπους Μανουὴλ τὸν Μάγιστρον καὶ Θεόκτιστον τὸν Πατρίκιον (ἴσως τὸν ἐνταῦθα μνημονευόμενον Ἅγιον). Ἡ Ἐκκλησία ἀνεκήρυξε τὴν Θεοδώραν Ἁγίαν, ἑορτάζεται δὲ ἡ μνήμη αὐτῆς κατὰ τὴν ιαʹ (11ην) Φεβρουαρίου (βλέπε τόμον Βʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).

  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ