ΠΡΟΚΛΟΣ ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν ἤκμαζε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ τοῦ ἐν ἔτει υη’ (408) βασιλεύσαντος, καθὸ δὲ εὐλαβὴς καὶ ἐνάρετος ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος Κυζίκου [1] ἀπὸ τὸν Ἅγιον Σισίνιον Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως [2]. Μεταβὰς δὲ εἰς τὴν Κύζικον δὲν ἐγένετο δεκτὸς ὑπὸ τῶν Κληρικῶν τῆς ἐπαρχίας του, διότι εἶχον χειροτονήσει ἕτερον, Δαλμάτιον ὀνόματι· ὅθεν ἐπέστρεψεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν μένων ἄνευ ἐπαρχίας. Ἀφ’ οὗ δὲ ἀπέθανεν ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μαξιμιανός, ὁ ἑορταζόμενος κατὰ τὴν εἰκοστὴν πρώτην Ἀπριλίου [3], καὶ ἐν ᾧ ἀκόμη εὑρίσκετο τὸ λείψανόν του εἰς τὸ ἱερατεῖον τῆς μεγάλης Ἐκκλησίας, προχειρίζεται οὗτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, καὶ ἀναβαίνει εἰς τὸν θρόνον κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέραν τοῦ Σωτηρίου Πάθους τοῦ Κυρίου, ἤτοι κατὰ τὴν Μεγάλην Πέμπτην. Καλῶς δὲ πολιτευσάμενος καὶ πατριαρχεύσας δώδεκα ἔτη καὶ μῆνας τρεῖς [4], ἐν εἰρήνῃ πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν.
Ὑποσημειώσεις
[1] Κύζικος, ἀρχαία πόλις τῆς Προποντίδος ἐπὶ τοῦ Κυζικηνοῦ κόλπου εἰς τὴν ἀνατολικὴν πλευρὰν τῆς θαλάσσης ταύτης, μεταξὺ Πανόρμου καὶ Ἀρτάκης καὶ ἐπὶ τοῦ ἰσθμοῦ τοῦ συνδέοντος τὴν Ἀρκτόνησον μετὰ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, κτισθεῖσα ὑπὸ Κυζίκου υἱοῦ τοῦ ἐκ Θεσσαλίας Αἰνέου. Κατὰ τοὺς Βυζαντινοὺς χρόνους ὑπῆρξε σπουδαία πόλις, νῦν ὅμως εἰναι ἠρειπωμένη, σῳζομένης μικρᾶς πόλεως καλουμένης ὑπὸ τῶν Τούρκων Καπίδαγ.
[2] Οὗτος ἐπατριάρχευσε μετὰ τὸν Ἀττικὸν ἐν ἔτει 425-427, ἑορτάζεται δὲ κατὰ τὴν ἑνδεκάτην Ὀκτωβρίου (βλέπε Τόμον Ιʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).
[3] Ὁ Μαξιμιανὸς διεδέχθη εἰς τὸν θρόνον τὸν αἱρετικὸν Νεστόριον πατριαρχεύσας ἔτη τρία (431-434). Βλέπε σχετικῶς εἰς τὴν μνήμην τοῦ ἁγίου, τὴν καʹ (21ην) Ἀπριλίου (Τόμος Δʹ) τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
[4] Κατὰ τὸν Μελέτιον ἕνδεκα ἔτη ἐπατριάρχευσεν ὁ Πρόκλος· κατὰ δὲ τὸν Ζ. Μαθᾶν καὶ ἄλλους, ἐπατριάρχευσεν ἀπὸ τὸ ἔτος 434 μέχρι τοῦ 446.