Ἀββακοὺμ σημαίνει πατὴρ ἐγέρσεως, παράγεται δὲ ἐκ τοῦ Ἀββᾶ, τὸ ὁποῖον σημαίνει πατὴρ καὶ τοῦ Κούμ, τὸ ὁποῖο σημαίνει ἔγερσις. Ἡ Προσευχὴ τοῦ Ἁγίου τούτου Προφήτου «Κύριε, εἰσακήκοα τὴν ἀκοήν σου καὶ ἐφοβήθην…» ἡ συμπεριλαμβανομένη εἰς τὸ βιβλίον τῆς προφητείας αὐτοῦ (κεφ. γʹ), κατέχει τὰ πρωτεῖα τοῦ ὕφους καὶ τῆς ὡραιολογίας ἐν τῇ Ἑβραϊκῇ ποιήσει. Ἐν αὐτῇ ὁ Προφήτης ἐκφράζει τὴν πρὸς τὸν Θεὸν σταθερὰν αὐτοῦ πίστιν καὶ ἐπικαλεῖται τὴν θείαν Αὐτοῦ βοήθειαν ὑπὲρ τοῦ ἔθνους τῶν Ἑβραίων.

Ἡ προσευχὴ τοῦ Ἀββακούμ, διὰ τὸ ὑψηλὸν αὐτῆς φρόνημα καὶ τὴν ὡραιότητα τῶν ἐκφράσεων, παρελήφθη ὑπό τε τῆς Ἑβραϊκῆς Συναγωγῆς καὶ τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας καὶ ψάλλεται ὡς Δʹ ᾠδή. Ὑπ’ αὐτῆς ἐμπνεόμενοι καὶ οἱ μεγάλοι Ὑμνογράφοι τῆς Ἐκκλησίας συνέταξαν κανόνας εἰς τῶν ὁποίων τὴν Δʹ ᾠδὴν συμπεριέλαβον χωρία αὐτῆς. Εἰς τὸν εἱρμὸν ἐπὶ παραδείγματι τῆς Δʹ ᾠδῆς τοῦ Πάσχα διαλαμβάνονται τὰ ἑξῆς: «Ἐπὶ τῆς θείας φυλακῆς ὁ θεηγόρος Ἀββακούμ…» (Πρβλ. Ἀββ. βʹ 1). Καὶ αὐτὸς ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος ἐρειδόμενος ἐπὶ τῆς φράσεως τοῦ Ἀββακούμ· «Ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται» (Ἀββ. βʹ 4), ἔγραψε σχετικῶς εἰς τὴν περίφημον πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴν αὐτοῦ (Ρωμ. αʹ 17). Ἐπίσης ὁμιλεῖ περὶ τοῦ ἰδίου θέματος εἰς τὴν πρὸς Γαλάτας (Γαλ. γʹ 11).

Περὶ τούτου λέγει καὶ ὁ Κλήμης ὁ Κανονικός, ὅτι διὰ τῶν λόγων ἐκείνων, τοὺς ὁποους λέγει εἰς τὴν προσευχήν του, «Ἐπήρθη ὁ ἥλιος, καὶ ἡ σελήνη ἔστη ἐν τῇ τάξει αὐτῆς. Εἰς φῶς βολίδες σου πορεύσονται, εἰς φέγγος ἀστραπῆς ὅπλων σου» (Ἀββ. γʹ 11), φανερώνει τὸ θαῦμα, τὸ ὁποῖον ἔγινεν εἰς τὸν καιρὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ, ὅταν ὁ ἥλιος ἐστάθη κατὰ Γαβαὼν καὶ ἡ σελήνη κατὰ φάραγγα Ἐλών.

Περὶ τοῦ Ἁγίου τούτου ἔγραψεν ὑπόμνημα ὁ ἱερὸς Θεοδώρητος (Ἑλλ. Πατρολ. τόμ. 81, στ. 1809-1836), σῴζεται δὲ καὶ λόγος ἀνέκδοτος ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Βατοπαιδίου κώδιξ 279 ΙΖʹ αἰῶνος (φυλ. 164-174), περὶ Δανιὴλ καὶ Ἀββακοὺμ τῶν Προφητῶν, ἀποδιδόμενος εἰς τὸν Συμεὼν τὸν Νέον Θεολόγον. Ὁ τάφος τοῦ Ἁγίου τούτου Προφήτου, κατὰ τὸν Ἀλέξανδρον Μαυροκορδᾶτον, («Ἰουδαϊκὰ» σελ. 107), εὑρίσκεται εἰς τὴν κώμην Ἐχελά.

Τὴν ᾀσματικὴν Ἀκολουθίαν τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Μυρόπης βλέπε εἰς τὸ Νέον Λειμωνάριον.

Ὁ Βίος αὑτοῦ συνεγράφη ὑπὸ Νικολάου Μοναχοῦ Κατασκεπηνοῦ, ἐλήφθη δὲ ἐκ τοῦ «Νέου Ἐκλογίου» τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἐνταῦθα παρατίθεται διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν. Εἰς τὸν Ὅσιον Κύριλλον πλήρη Ἀκολουθίαν μετὰ δύο Κανόνων συνέθεσεν ὁ Ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.