Ὄρους. Ἔργον Θεοφάνους τοῦ Κρητός, ΙϚʹ αἰῶνος.
ΑΒΒΑΚΟΥΜ ὁ θεῖος Προφήτης κατήγετο ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Πατριάρχου Συμεών, ἦτο δὲ υἱὸς Σαφάτ, πρὸ Χριστοῦ ὢν ἔτη χ’ (600). Οὗτος προεῖδε τὴν αἰχμαλωσίαν καὶ ἅλωσιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔμελλε νὰ ὑποβληθῇ ἡ Ἱερουσαλὴμ καὶ ὁ Ναὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἔκλαυσε πικρῶς· ὅτε δὲ ἀφίκετο ὁ Ναβουχοδονόσωρ εἰς Ἱερουσαλήμ, ἔφυγεν εἰς τὴν Ὀστρακίνην, χώραν μεταξὺ Αἰγύπτου καὶ Πετραίας Ἀραβίας καὶ ἦτο ξένος καὶ πάροικος εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσμαήλ. Ὅταν δὲ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα οἱ Χαλδαῖοι, ἔχοντες μετ’ αὐτῶν τοὺς αἰχμαλώτους Ἰσραηλίτας, ὅσοι εὑρέθησαν εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ Αἴγυπτον, τότε καὶ ὁ Προφήτης οὗτος ἐπανῆλθεν εἰς τὴν ἰδικήν του γῆν.
Ὁ Ἅγιος οὗτος Προφήτης ὑπηρετῶν κάποτε τοὺς θεριστάς, ἔλαβε φαγητὸν καὶ εἶπεν εἰς τοὺς οἰκείους του· «Ἐγὼ θὰ ὑπάγω εἰς μακρυνὸν τόπον, καὶ ταχέως πάλιν θέλω ἐπανέλθει· ἐὰν ὅμως ἐγὼ βραδύνω, κομίσατε σεῖς φαγητὸν εἰς τοὺς θεριστάς». Ταῦτα εἰπών, ἡρπάγη ἀπὸ Ἄγγελον Κυρίου καὶ ἐπῆγεν εἰς Βαβυλῶνα καὶ ἔδωκε τροφὴν εἰς τὸν Προφήτην Δανιήλ, ὁ ὁποῖος ἦτο κεκλεισμένος ἐντὸς τοῦ λάκκου τῶν λεόντων· καὶ πάλιν ἁρπαγεὶς ἀπὸ τὸν ἴδιον Ἄγγελον [1] ἔφθασεν ἐν μιᾷ στιγμῇ εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ προσέφερε τὸ φαγητὸν εἰς τοὺς θεριστάς, χωρὶς νὰ εἴπῃ εἰς οὐδένα τὸ γενόμενον τοῦτο θαυμάσιον, εἰς αὐτόν. Προεγνώρισε δέ, ὅτι ταχέως θέλει ἐπιστρέψει εἰς Ἱεροσόλυμα ὁ ἐν Βαβυλῶνι ἠχμαλωτισμένος λαὸς τῶν Ἑβραίων· ἀποθανὼν δὲ δύο ἔτη πρὶν ἢ ἐπανέλθῃ ὁ λαός, ἐνεταφιάσθη εἰς τὸν ἰδικόν του ἀγρόν.
Οὗτος ὁ Προφήτης ἔδωκε σημεῖον εἰς τὴν Ἰουδαίαν, εἰπὼν ὅτι, ὅταν ἴδωσιν οἱ ἄνθρωποι φῶς εἰς τὸν Ναόν, τότε ὄψονται τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ [2]. Προεῖπε δὲ καὶ διὰ τὴν συντέλειαν τοῦ Ναοῦ, ὅτι αὕτη θέλει γίνει ἀπὸ ἔθνος δυτικόν, ἤτοι ἀπὸ τοὺς ἐν τῇ δύσει Ρωμαίους καὶ ὅτι τὸ ἅπλωμα, τοὐτέστι τὸ καταπέτασμα τοῦ Δαβείρ, ἤτοι τοῦ ἐνδοξοτάτου οἴκου τῶν Ἁγίων, θέλει σχισθῆ εἰς μικρὰ σχίσματα [3] καὶ ὅτι τὰ κιονόκρανα τῶν δύο στύλων τοῦ Ναοῦ θὰ ἀφαιρεθῶσι, καὶ οὐδεὶς θέλει γνωρίσει ποῦ μέλλουν νὰ τεθῶσι. Ταῦτα δὲ θέλουσι φερθῆ ὑπὸ Ἀγγέλου εἰς τὴν ἔρημον τοῦ Σινᾶ, εἰς τὴν ὁποίαν κατ’ ἀρχὰς ἐπήχθη ἡ Σκηνὴ τοῦ Μαρτυρίου, καὶ ἐπ’ αὐτῶν θέλει γνωρισθῆ ὁ Κύριος κατὰ τὸ τέλος καὶ θέλει φωτίσει ἐκείνους ὅσοι διώκονται ἐξ ἀρχῆς ἀπὸ τὸν νοητὸν ὄφιν διάβολον.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ὁ Ἀλέξανδρος Μαυροκορδάτος εἰς τὰ «Ἰουδαϊκὰ» γράφει ὅτι οὐχὶ εἷς Ἄγγελος ἔφερεν αὐτὸν εἰς τὴν Βαβυλῶνα ἐπάνω τοῦ λάκκου, ἀλλὰ πολλοί, εἷς μὲν βαστῶν αὐτὸν ἀπὸ τὴν κόμην τῆς κεφαλῆς, οἱ δὲ ἄλλοι στηρίζοντες αὐτὸν μὲ τὰς πτέρυγάς των, μολονότι ἡ θεία Γραφὴ ἐν τῷ «Βὴλ καὶ Δράκων» ἕνα Ἄγγελον λέγει (σελ. 249). Ἄλλοι τινὲς ὑποστηρίζουν, ὅτι ἄλλος εἶναι ὁ Ἀββακοὺμ ὁ κομίσας τὴν τροφὴν εἰς τὸν Προφήτην Δανιήλ, εἰς τὸν λάκκον, καὶ ἄλλος ὁ Προφήτης Ἀββακούμ. Ὑπὸ τῆς Ὀρθοδόξου ὅμως Ἁγιολογίας καὶ Ἁγιογραφίας εἷς καὶ ὁ αὐτὸς παραδίδεται, ὡς παρελήφθη ἐκ τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἐφέρθη δὲ ὁ Προφήτης Ἀββακοὺμ ὑπὸ τῶν θείων Ἀγγέλων εἰς τὴν Βαβυλῶνα ἑξήκοντα ἔτη μετὰ τὴν αἰχμαλωσίαν τῶν Ἰουδαίων καὶ τὴν ἀπαγωγὴν αὐτῶν εἰς Βαβυλῶνα, ἤτοι δέκα ἔτη πρὸ τῆς ἐπιστροφῆς αὐτῶν.
[2] Ἴσως τοῦτο ἐξεπληρώθη, ὅταν ὁ Κύριος ἐδίδασκεν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ διὰ τοῦ φωτὸς τῆς διδασκαλίας του ἐφώτιζε τὰς ψυχὰς τῶν ἐσκοτισμένων Ἰουδαίων, διότι ὑπὸ τούτου ὁδηγούμενοι ἐγνώριζον τὴν δόξαν τῆς Θεότητος αὐτοῦ.
[3] Ἴσως τοῦτο ἐξεπληρώθη ὅταν ὁ Κύριος ἐσταυρώθη, ὅτε καὶ διερράγη τὸ ὑφαντὸν καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, ἢ ὅταν διέρρηξαν αὐτὸ οἱ Ρωμαῖοι, ὅταν ἠρήμωσαν τὰ Ἱεροσόλυμα.