Τὸ Ἑλληνικὸν αὐτοῦ Μαρτύριον, οὗ ἡ ἀρχή· «Βασιλεύοντος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», εὕρηται ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῶν Ἰβήρων καὶ ἐν ἄλλαις. Τοῦτο μετέφρασεν εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικὴν ὁ Ἱερὸς Ἀγάπιος ὁ Κρὴς καὶ ἐξέδωκε τύποις συμπεριλαβὼν αὐτὸ εἰς τὸν ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδοθέντα «Νέον Παράδεισον». Εἰς τὸν Ἅγιον Χαραλάμπην ἐφιλοπόνησε δύο Παρακλητικοὺς Κανόνας ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ εἷς εἶναι ἱκετήριος κατὰ τῆς πανώλους, ὁ δὲ ἕτερος διαλαμβάνει περὶ ὅλων τῶν βασανιστηρίων καὶ θαυμάτων αὐτοῦ. Ὡσαύτως εἰς τὸν αὐτὸν Ἅγιον συνέθεσεν ΚΔ’ (24) Οἴκους ὁ Ὁσιολογιώτατος Πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

Ἐν ἁπάσαις ταῖς παλαιοτέραις ἐκδόσεσι τῶν Συναξαριστῶν καὶ τῶν Μηναίων ἀναγράφεται ἐδῶ ἡ μνήμη Ἀναστασίου Κωνσταντινουπόλεως. Τοῦτο ὅμως φαίνεται ἐσφαλμένον, διότι ὁ Κωνσταντινουπόλεως Ἀναστάσιος ἦτο αἰρετικὸς εἰκονομάχος, πατριαρχεύσας ἐπὶ Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου καὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Κοπρωνύμου, διαδεχθεὶς εἰς τὸν θρόνον τὸν ἁγιώτατον Γερμανὸν ἐκβληθέντα διὰ τὴν τιμὴν τῶν ἁγίων Εἰκόνων ὑπὸ τοῦ Λέοντος ὅστις καὶ ἀνεβίβασε τὸν Ἀναστάσιον, σύγκελλον ὄντα πρότερον καὶ μαθητὴν τοῦ Ἁγίου Γερμανοῦ. Ὁ Ἀναστάσιος ἐπατριάρχευσε φθείρας τὴν Ἐκκλησίαν ἔτη ὅλα εἴκοσι τέσσαρα (730-754). Ὅθεν ἀδύνατον εἶναι νὰ πρόκειται περὶ τούτου. Εἰκάζεται ὅτι τὸ «Κωνσταντινουπόλεως» παρεισέφρησεν ἐξ ἀντιγραφικοῦ τινος λάθους, δεδομένου ὅτι πλὴν τοῦ προαναφερθέντος δὲν ὑπάρχει καὶ ἕτερος Κωνσταντινουπόλεως Ἀναστάσιος. Τοῦ θέματος τούτου ἐπιληφθεὶς ὁ σοφώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κωνστάντιος Α’ (1830-1834), ὁ πολλὰ συγγράψας συγγράμματα, διώρθωσε τὸ σφάλμα ἀναγράψας «Μνήμη Ἀναστασίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων συγχρόνως τῷ ἐν Ἁγίοις Γερμανῷ ζήσαντος».

Σύγχρονος τοῦ Ἁγίου Γερμανοῦ ὑπῆρξεν ὁ Ἱεροσολύμων Ἀναστάσιος Β’. Οὗτος προέστη τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων μακρὰν τῆς ἕδρας αὐτοῦ, ἴσως καὶ ἐν Κωνσταντινουπόλει, λόγῳ τῆς κατοχῆς τῆς Παλαιστίνης ὑπὸ τῶν Ἀράβων. Ὁ χρόνος τῆς ἀνακηρύξεώς του εἰς Πατριάρχην εἶνα ἀσαφής, σημειοῦται δὲ ἡ λῆξις τῆς πατριαρχείας του ἐν ἐτει 706, ὅτε τὸν διεδέχθη ὁ Ἰωάννης Ε’. Εἰς τὰ πρακτικὰ τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης Ἁγίας Ϛ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐν ἔτει 680 φέρεται ὑπογεγραμμένος καὶ οὗτος ὁ Ἱεροσολύμων Ἀναστάσιος. Ὁ Ἅγιος Γερμανὸς ἐγεννήθη ἐν ἔτει 634, ἐπατριάρχευσε δὲ κατὰ τὰ ἔτη 715-730, διὸ καὶ λέγει ὁ Κωνστάντιος «συγχρόνως ζήσαντος». Ἴσως δὲ καὶ νὰ συνέζησαν ἐν Κωνσταντινουπόλει, ὡς ἀνωτέρω ἐρρέθη. Τὴν μνήμην τοῦ Ἀναστασίου Ἱεροσολύμων σημειοῖ καὶ ὁ Πατμιακὸς κώδιξ 266, καθὼς καὶ ὁ Βαρθολομαῖος Κουτλουμουσιανός. Ὅθεν εἰς ὅλους τούτους καὶ ἡμεῖς ἀκολουθοῦντες ἐπεφέραμεν ἐνταῦθα τὴν σχετικὴν διόρθωσιν.