ΚΑΤΑ τὰς ἡμέρας τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου, τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη τοθ’-τϟε’ (379-395), ἦτο εἰς τὴν Κωνσταντινουπολιν ἄνθρωπός τις ἐνάρετος εἰς τὴν πολιτείαν καὶ πλούσιος κατὰ πολλὰ εἰς τὴν νεότητα, ἔχων υἱὸν μονογενῆ ὀνόματι Θεόφιλον. Εἰς δὲ τὸ γῆρας αὐτοῦ ἐπτώχευσε πολὺ καὶ μὴ ἔχων τὰ ἀναγκαῖα τοῦ σώματος, εἶπε πρὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ· «Τέκνον μου, ἰδού, καθὼς βλέπεις, ἐγὼ εἶμαι ἀδύνατος καὶ πτωχός, τόσον ὥστε δὲν ἔχω πῶς νὰ ἀντεπεξέλθω εἰς τὰς ἀνάγκας τῆς ζωῆς. Λοιπὸν θέλω νὰ σὲ παρακαλέσω νὰ μοῦ κάμῃς μίαν χάριν διὰ νὰ σωθῶ καὶ ἐγὼ ὁ ταπεινὸς εἰς τὸ γῆράς μου καὶ σὺ πάλιν νὰ ἀξιωθῇς, διὰ τὴν ὑπακοήν σου, τῆς οὐρανίου μακαριότητος». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Λέγε μοι, πάτερ, ὅ,τι ὁρίσῃς καὶ ἐγὼ δὲν θέλω παρακούσει τὰς ἐντολάς σου».
Τότε ὁ γέρων λέγει πρὸς τὸν υἱόν του· «Ὁ μακάριος, Ἀβραὰμ εἶχεν ἕνα υἱὸν ἐξ ἐπαγγελίας καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸ βουνὸν νὰ τὸν σφάξῃ, ἐκεῖνος δὲ ὁ εὐλογημένος δὲν ἔστρεψεν ὀπίσω, ἀλλὰ καὶ τὰ ξύλα ἐβάσταζε μετὰ χαρᾶς καὶ μετὰ προθυμίας ἠκολούθει τὸν πατέρα του. Ὄχι δὲ μόνον οὗτος, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι πολλοὶ ὑπήκουσαν τοὺς πατέρας των καὶ δὲν ἐζημιώθησαν. Οὕτω κάμε καὶ σύ, υἱέ μου παμφίλτατε, ὑπάκουσον τὴν ἐντολήν μου καὶ ἐλπίζω εἰς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, ὅτι δὲν θέλεις λυπηθῆ δι’ αὐτό». Λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Θεόφιλος· «Μήπως θέλεις καὶ σὺ νὰ μὲ θανατώσῃς;». Ἐκεῖνος δὲ ἀπεκρίνατο· «Μὴ γένοιτο, τέκνον, νὰ πράξω τοιαύτην ἀνομίαν. Ἀλλὰ μίαν ἐντολὴν ποίησον καὶ καταδέξου νὰ σὲ πωλήσω ὡς δοῦλον μου, νὰ πορευθῶ εἰς τὸ γῆρας μου, διὰ νὰ μὴ περιέρχωμαι ὡς πένης καὶ ἄπορος ζητῶν ἐλεημοσύνην καὶ ὁ ἐλεήμων Θεὸς θέλει κάμει ἔλεος εἰς σὲ διὰ τὴν καλωσύνην σου ταύτην, νὰ σοῦ δώσῃ πλοῦτον ἄπειρον εἰς τοῦτον τὸν κόσμον καὶ τὴν ψυχήν σου νὰ ἀναπαύσῃ εἰς τοὺς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ. Ἔτι δὲ καὶ δευτέραν ἐντολήν μου φύλαξον ἕως τὴν ὥραν τοῦ θανάτου σου. Οἱανδήποτε ὑπηρεσίαν καὶ ἂν ἔχῃς καὶ ὅπου νὰ σὲ στείλῃ ὁ αὐθέντης σου, ἐνθυμοῦ νὰ πηγαίνῃς πρότερον εἰς τὴν ἁγίαν ἱερουργίαν, ὅταν εἶναι καιρός, ἔπειτα πάλιν πήγαινε εἰς τὴν ἐργασίαν σου μετὰ τὴν ἀπόλυσιν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁμοίως ἔχε εἰς τὴν Παναγίαν πολλὴν εὐλάβειαν. Ἐὰν κάμῃς οὕτω, θέλει σὲ λυτρώσει ὁ Κύριος ἀπὸ μέγαν καὶ ἀφόρητον κλύδωνα». Ὁ δὲ υἱὸς ἀπεκρίνατο μετὰ προθυμίας· «Ὡς θέλεις, πάτερ μου, ποίησον».