ΝΗΦΩΝ ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν κατήγετο ἀπὸ ἓν χωρίον τοῦ Ἀργυροκάστρου, Λουκώβη ὀνομαζόμενον· ὁ πατήρ του ἦτο ἱερεύς, εὐλαβέστατος καὶ θεοφοβούμενος· ἀφοῦ δὲ ἔγινε δέκα ἐτῶν ὁ Ὅσιος, τὸν ἐπῆρεν ὁ ἀδελφὸς τοῦ πατρός του εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου Νικολάου, εἰς τὸ ὁποῖον ἦτο Ἐκκλησιάρχης. Τὸ δὲ Μοναστήριον αὐτὸ τὸ ἀνοικοδόμησεν ὁ ἀοίδιμος βασιλεὺς Κωνσταντῖνος ὁ Μονομάχος καλούμενος, εἰς τὴν τοποθεσίαν ὅπου λέγεται, ἕως τῆς σήμερον, Μεσοπόταμον. Καὶ πρῶτον μὲν ἐδίδαξεν αὐτὸν τὰ ἱερὰ γράμματα, ἔπειτα τοῦ ἐφόρεσε καὶ μοναχικὸν σχῆμα. Βλέπων δὲ ὅτι ἐπρόκοπτε τόσον εἰς τὰ γράμματα, ὅσον καὶ εἰς τὴν ὑπακοὴν τοῦ Μοναστηρίου, τὸν ἐχειροτόνησε καὶ Ἀναγνώστην· ἀφ’ οὗ δὲ ἦλθεν εἰς τελείαν ἡλικίαν καὶ ηὔξησεν εἰς τὴν ἀρετήν, τὸν ἐχειροτόνησε καὶ Ἱερομόναχον.
Ὢν δὲ ὁ Ὅσιος εὐφυὴς κατὰ πολλὰ καὶ ἐπιμελής, ἀναγινώσκων τὰς θείας Γραφὰς καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων, ἔγινε καὶ πολυμαθής· ὅθεν καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἤρχισε νὰ τὸν κεντᾷ μέσα εἰς τὴν καρδίαν, καὶ ὁ πόθος τῆς ἡσυχίας ἤναψεν ἐντός του, καὶ ἔγινε φλὸξ μεγάλη, ἥτις κατέφλεγε τὸν νοῦν καὶ τὴν διάνοιάν του· δι’ ὃ ἀναχωρήσας ἀπὸ τὸ Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἐπῆγεν εἰς ἕνα ἐνάρετον ἀσκητήν, ὅστις τότε εἶχεν ἔλθει ἀπὸ τὸ Σίναιον ὄρος, καὶ ἡσύχαζεν εἰς ἓν βουνόν, Γερομέριον καλούμενον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐδιδάχθη ἀκριβέστερον τὴν μοναχικὴν πολιτείαν· ὅθεν καὶ γλυκανθεὶς ἀπὸ τὸ μέλι τῆς ἡσυχίας, δὲν ἠδύνατο πλέον νὰ εὑρίσκεται εἰς τὸν κόσμον, ἀλλὰ καταφρονεῖ καὶ πατρίδα καὶ συγγενεῖς καὶ φίλους καὶ κάθε ἄλλην περιουσίαν κοσμικήν, καὶ ἔρχεται μὲ προθυμίαν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, καὶ Θεοῦ ὁδηγίᾳ πηγαίνει εἰς τὰ μέρη τῆς Μεγίστης Λαύρας, εἰς τὸ Κάθισμα τοῦ Ἁγίου Πέτρου τοῦ Ἀθωνίτου, ἐκεῖ δὲ εὑρὼν ἀσκητὴν θαυμαστόν, ὀνόματι Θεόγνωστον, ὑπετάχθη εἰς αὐτὸν μὲ ἄκραν ὑπακοὴν χωρὶς νὰ ἀποκαλύψῃ ὅτι εἶναι ἱερεύς.
Μετὰ τρεῖς χρόνους μαθὼν ὁ Θεόγνωστος, ὅτι ὁ Νήφων εἶναι ἱερεύς, καὶ βλέπων τὰς πολλὰς καὶ μεγάλας ἀρετάς του, δὲν ἤθελεν νὰ τὸν ἔχῃ πλέον ὡς ὑποτακτικόν, ἀλλ’ ὡς ἀδελφὸν ἰσότιμον. Ὁ δὲ Ὅσιος Νήφων λέγων, ὅτι δὲν δύναται ὁ Μοναχὸς νὰ ἡσυχάσῃ κατὰ μόνας, ἂν δὲν ὑποτάξῃ πρότερον τὸν ἑαυτόν του μὲ τὴν ὑπακοήν, τὸν παρεκάλει νὰ τὸν ἔχῃ ὡς καὶ πρότερον ὑποτακτικόν.