Ἕνας Μοναχὸς ἀπὸ τὴν Λαύραν, ἔχων εὐλάβειαν εἰς τὸν Ὅσιον Νήφωνα, τοῦ ἔστειλεν ἕνα δοχεῖον πλῆρες ἐλαίου, διά τινος φίλου του, ὁ ὁποῖος, πηγαίνων εἰς τὸν δρόμον, ἐσκόνταψε καὶ ἔπεσεν. Καὶ ὅλα μὲν τὰ ἄλλα συνετρίβησαν, ἐνῷ τὸ δοχεῖον μὲ τὸ ἔλαιον ἔμεινεν ἀκέραιον καὶ τὸ ἔφερεν εἰς τὸν Ὅσιον, ὁ ὁποῖος χαμογελῶν ὀλίγον ἐπρόλαβε καὶ τοῦ λέγει· ἴδε πόσην ἰσχὺν ἔχει ἡ πίστις τοῦ ἀδελφοῦ, ὅστις ἔστειλε τὸ ἔλαιον, ἀλλὰ καὶ σὲ ἐλύτρωσεν ἀπὸ τὸν κίνδυνον καὶ τὸ δοχεῖον τοῦτο ἐφύλαξεν ἀκέραιον, μολονότι τὰ ἐπίλοιπα συνετρίβησαν τελείως. Ὁ δὲ νομιστής, θαυμάζων τὸ προορατικὸν τοῦ Ἁγίου, ἐδόξασε τὸν Θεόν.
Ἄλλος Μοναχός, ἀσθενὴς ὢν ἀπὸ κεφαλαλγίαν πολυχρόνιον, ἐπῆγεν εἰς ἰατροὺς καὶ ἐξώδευσε πολλά, ὅμως καμμίαν θεραπείαν δὲν εὗρεν· ὅθεν προσέτεξεν εἰς τὸν Ὅσιον, καὶ προσπίπτων εἰς τοὺς πόδας του ἐδέετο θερμῶς νὰ τὸν ἰατρεύσῃ, λέγων· ἠξεύρω, ἁγιώτατε πάτερ, ὅτι ὅσα καὶ ἂν ζητήσῃς ἀπὸ τὸν Θεόν, σοῦ τὰ δίδει, διότι διὰ τὴν ἀγάπην Του προέκρινες νὰ κάθησαι εἰς ταύτην τὴν ἔρημον. Ὁ δὲ Ὅσιος, ὡς ταπεινόφρων, τοῦ λέγει· πάτερ, εἶμαι ἁμαρτωλός, καὶ ἁμαρτωλὸν ὁ Θεὸς δὲν ἀκούει. Ἀλλὰ ὁ ἀσθενὴς δὲν ἔπαυεν ἀπὸ τοῦ νὰ δακρύῃ νὰ προσπίπτῃ καὶ νὰ παρακαλῇ τὸν Ὅσιον νὰ τὸν θεραπεύσῃ· τότε ὁ μακάριος Νήφων, νικηθεὶς ἀπὸ τὴν φυσικήν του καλωσύνην καὶ συμπάθειαν, ἀπήγγειλε μίαν εὐχὴν ἐπάνω εἰς τὴν κεφαλὴν τοῦ ἀσθενοῦς, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐβγῆκε μία βοή, ὡς βίαιος ἄνεμος, καί, ὦ τοῦ θαύματος! ἰατρεύθη ἀμέσως ὁ ἀσθενής, καὶ εὐχαριστῶν τὸν Ὅσιον ἐδόξαζε τὸν Θεόν.
Ἄλλος Μοναχός, ἰδιόρρυθμος ὢν, εἶχε τὴν ὑπερηφάνειαν νὰ ἔχῃ ἐμπιστοσύνην εἰς τὸν ἑαυτόν του καὶ εἰς τὴν γνῶσιν του, καὶ δὲν ἀνέφερε τοὺς λογισμούς του εἰς κανένα πνευματικὸν πατέρα πρακτικώτερόν του, ἀλλὰ καθὼς τοῦ ἔλεγεν ὁ ἰδικός του λογισμός, οὕτως ἐπολιτεύετο. Ὅθεν ἐπλανήθη ὁ ἄθλιος καὶ ἐδέχθη ἄγγελον σκότους, ἀντὶ φωτός, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐδιδάχθη πολλὰ ἄτοπα, καὶ ἔπεσεν εἰς τόσην ὑψηλοφροσύνην, ὥστε ἐφαντάζετο, ὅτι εἰς ὅλας τὰς ἀρετὰς αὐτὸς εἶναι ἀνώτερος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους. Οὗτος λοιπὸν μίαν φορὰν ἐπῆγεν εἰς τὸν Ὅσιον Νήφωνα, καὶ ἐρωτηθεὶς ἀπὸ τὸν Ὅσιον, διὰ ποῖον αἴτιον ἐπῆγεν εἰς αὐτόν, τοῦ ἀπεκρίθη. Ἦλθον νὰ σὲ ἴδω, ὡς περιβόητον εἰς τὴν ἀρετήν.