Μαθόντες τοῦτο καὶ ἄλλοι ἀδελφοί, συνάγονται ἐκεῖ πολλοί, θέλοντες νὰ ὑποταχθοῦν εἰς αὐτὸν καὶ νὰ τὸν ἔχουν ὁδηγὸν καὶ διδάσκαλον τῆς μοναχικῆς πολιτείας· αὐτὸς δέ, μὴ ὑποφέρων τὴν ἐνόχλησιν τῶν πολλῶν, ἀνεχώρησε καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἐπῆγεν εἰς τὸν Ὅσιον Μάξιμον τὸν Καυσοκαλύβην καὶ ἡσύχαζε μαζί του χρόνους πολλούς· καὶ τόσην ἀγάπην ἀπέκτησαν ὁ εἷς πρὸς τὸν ἕτερον, ὥστε ἐφαίνοντο ὅτι οἱ δύο εἶχον μίαν ψυχὴν εἰς δύο σώματα. Ἐχάρισε δὲ ὁ Ἅγιος Μάξιμος τὴν καλύβην του εἰς τὸν Ὅσιον Νήφωνα, καὶ κατεσκεύασεν ἄλλην ἐκεῖ κοντὰ διὰ τὸν ἑαυτόν του. Ἐπειδὴ δὲ ἔτρεχον πολλοὶ εἰς τὸν Ἅγιον Μάξιμον, διὰ τὰ θαύματα ὅπου ἔκαμνε καὶ διὰ τὰς προφητείας ὅπου ἔλεγε, διὰ τοῦτο ὁ Ὅσιος Νήφων, μὴ ὑποφέρων τὴν ἐνόχλησιν, ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν, καὶ ὁδηγηθεὶς ἀπὸ τὸν μακάριον Μάξιμον ἐπῆγεν εἰς τὸ σπήλαιον, τὸ ὁποῖον κεῖται ἀντίκρυ ἀπὸ τὸν Ἅγιον Χριστοφόρον, καὶ ἡσύχαζεν.
Ὀλίγου καιροῦ παρελθόντος, ἦλθεν ἀπὸ τὴν πατρίδα τοῦ Ὁσίου Μοναχός τις, Μᾶρκος τὸ ὄνομα, καὶ ἐζήτει νὰ ὑποταχθῇ, διὰ νὰ μάθῃ τὴν τάξιν τῆς μοναχικῆς πολιτείας, τὸν ὁποῖον ἐδέχθη ὁ Ὅσιος, πλὴν τοῦ εἶπε νὰ κτίσῃ κοντὰ εἰς τὴν ἰδικήν του καλύβην καὶ μίαν ἄλλην, διὰ νὰ κατοικήσῃ ὁ ἀδελφός του. Ὁ δὲ Μᾶρκος, γενόμενος ἐκστατικὸς εἰς τοὺς λόγους τοῦ Ὁσίου, εἶπε· πῶς εἶναι δυνατόν, πάτερ, νὰ ἔλθῃ ὁ ἀδελφός μου ἐδῶ, ὅστις εἶναι κοσμικὸς μὲ οἰκογένειαν; Τότε ὁ Ὅσιος, διὰ τὴν μεγάλην του ταπεινοφροσύνην, ἀπεκρίθη· ἐγώ, ἀδελφέ, παρελογίσθην καὶ δὲν ἠξεύρω τί λέγω, σὺ δὲ κάμε ὅπως θέλεις. Ἔτυχε δὲ τότε καὶ ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, καὶ στέλλων τὸν Μᾶρκον ὁ Ὅσιος εἰς τὴν Λαύραν διὰ κάποιαν ὑπηρεσίαν, τοῦ εἶπε καὶ τοῦτο: Ἐπιστρέφων ἀπὸ τὴν ἑορτὴν φέρε μαζί σου καὶ τὸν ἀδελφόν σου διὰ νὰ τὸν ἴδωμεν. Ὁ δὲ Μᾶρκος πάλιν ἀπεκρίθη τὰ ἴδια. Φθάσας ὅμως εἰς τὴν Λαύραν, βλέπει τὸν ἀδελφόν του, ὅστις ἐκάθητο ἔξω τῆς θύρας, καὶ θαυμάζων διὰ τὴν προφητείαν τοῦ Ὁσίου ὑπεδέχθη τὸν ἀδελφόν του καὶ τὸν ἠσπάσθη, ἀπὸ δὲ τὴν χαράν του ἔγινεν ἄλλος ἐξ ἄλλου, πλὴν τὸν ἔτυπτεν ἐνδομύχως ἡ συνείδησίς του διὰ τὴν ἀπιστίαν, τὴν ὁποίαν ἔδειξεν εἰς τὸν γέροντά του. Ὅθεν παραλαμβάνων τὸν ἀδελφόν του ἐπανῆλθεν εἰς τὸν Ἅγιον καὶ προσπίπτων ἐζήτει συγχώρησιν διὰ τὴν ἀπιστίαν του.