Ὁ δὲ Ὅσιος τοῦ εἶπε· καὶ πῶς σύ, ὁ τόσον μέγας καὶ θαυμαστός, κατεδέχθης νὰ ἔλθῃς εἰς ἐμὲ τὸν ἐλάχιστον καὶ εὐτελῆ; Ἐκεῖνος τοῦ λέγει· ὁ Θεὸς μὲ εὐηργέτησε, καὶ τὸ χάρισμα ὅπου ἔχω εἶναι τοῦ Θεοῦ. Τότε τοῦ λέγει ὁ Ὅσιος· χάρισμα τοῦ Θεοῦ, ἀδελφέ, εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη· τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ νὰ θεωρῇς τὸν ἑαυτόν σου, ὅτι εἶσαι ἔσχατος πάντων τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ νὰ κατορθώσῃς μεγάλας ἀρετάς, καὶ νὰ νομίζῃς τὸν ἑαυτόν σου ὅτι εἶσαι κατώτερος ἀπὸ ὅλους· αὐτὰ δὲ ὅπου φαντάζεσαι σύ, εἶναι τῆς πλάνης καὶ τοῦ σατανᾶ, ὅστις σοῦ τὰ ἐδίδαξεν.
Εὐθὺς τότε ὁ Μοναχὸς ἐκεῖνος, γενόμενος ἐκστατικὸς ἀπὸ τὰ θεόπνευστα λόγια τοῦ Ὁσίου καὶ ἐλθὼν εἰς τὸν ἑαυτόν του, εἶπεν· ἐὰν αὐτὰ εἶναι τοῦ πονηροῦ, πάτερ, ἀποδίωξον ταῦτα ἀπ’ ἐμοῦ, σὲ παρακαλῶ, μὲ τὴν προσευχήν σου καὶ ἐλευθέρωσέ με ἀπὸ τὰς φαντασίας του. Ὁ δὲ μακάριος Νήφων, ὑψώσας τὸ ὄμμα τῆς ψυχῆς του εἰς τοὺς οὐρανούς, εἶπε· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὅστις ἐζήτησας τὸ πεπλανημένον καὶ ἀπολωλὸς πρόβατον, καὶ εὑρὼν αὐτὸ τὸ συγκατηρίθμησας μὲ τὰ λοιπὰ πρόβατα καὶ ἐδίωξας τὸν νοητὸν λύκον, ὅστις ἐζήτει νὰ τὸ θανατώσῃ, καὶ ἔδειξας εἰς ἡμᾶς ὁδὸν σωτηρίας, σὺ Δέσποτα, καὶ τὸν δοῦλόν σου τοῦτον, ὅστις διὰ τὴν ἁπλότητά του ἔπεσεν εἰς πλάνην ἀπὸ τὰς μεθοδίας τοῦ πλάνου διαβόλου, ἐλευθέρωσον αὐτὸν ἀπὸ τὰς φαντασίας ἐκείνου, διὰ νὰ γνωρίζῃ σὲ μόνον Θεὸν ἀληθινόν, τὸν δι’ ἡμᾶς σταυρὸν καὶ θάνατον ὑπομείναντα, καὶ νὰ δοξάζῃ τὸ ὄνομά Σου τὸ εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν». Οὕτω προσηυχήθη ὁ Ὅσιος, καὶ παρευθὺς ἀχλύς τις ὡς νεφέλη διεσκορπίσθη ἀπὸ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ ἐγνώρισε καθαρὰ εἰς ποῖον μέγα κακὸν εἶχε περιπέσει ὁ ἄθλιος, ἀπὸ τότε δὲ καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ἠλευθερώθη ἀπὸ τὰς φαντασίας τοῦ σατανᾶ καὶ ἔζησε θεαρέστως μὲ πολλὴν φρόνησιν καὶ ταπείνωσιν.
Ὁ ὡρολόγος τῆς ἱερᾶς Λαύρας, διωχθεὶς ἀπὸ τὸ Μοναστήριον διὰ κάποιον σφάλμα, εἰς τὸ ὁποῖον ὑπέπεσεν, ἐπῆγεν εἰς τὸν Ὅσιον, καὶ λέγων πρὸς αὐτὸν ὅτι ἐδιώχθη ἀδίκως ἀπὸ τὴν Λαύραν, τὸν παρεκάλει, ἂν ἦτο δυνατόν, νὰ μείνῃ ἐκεῖ εἰς τὴν ὑποταγήν του. Ὁ δὲ Ὅσιος, προβλέπων τὸ μέλλον, τοῦ εἶπε· πήγαινε ὀπίσω εἰς τὸ Μοναστήριον, καὶ πρόσπεσε εἰς τὸν ἡγούμενον μὲ μετάνοιαν καὶ ταπεινοφροσύνην, καὶ θέλει σὲ δεχθῆ πάλιν. Διότι, ἂν δὲν ὑπάγῃς, καὶ ἐδῶ δὲν θέλεις ὑπομείνει τὴν στενοχωρίαν, καὶ ἀπὸ τὰ καλὰ τοῦ Μοναστηρίου θέλεις ἐκπέσει.