ΑΧΜΕΤ ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς κατήγετο ἐκ Κωνσταντινουπόλεως, ἦτο δὲ ἀσεβὴς ἐκ γονέων, μετερχόμενος τὴν τέχνην τοῦ γραφέως τοῦ δευτερδάρη (ἀρχιλογιστοῦ), ἐπεκαλεῖτο δὲ Πὰτ Σουρούνης. Οὗτος δὲν εἶχε σύζυγον, ἀλλ’ εἰς τὴν θέσιν ἐκείνης ἐκράτει, κατὰ τὸν νόμον τῶν Ὀθωμανῶν, αἰχμάλωτόν τινα ἐκ Ρωσίας, πλησίον δὲ τούτου ἔζη καὶ ἄλλη αἰχμάλωτος ἐκ Ρωσίας, ὡς δούλη αὐτοῦ, γραῖα. Καὶ αἱ δύο αὐταὶ γυναῖκες ἦσαν εὐσεβεῖς. Ἡ γραῖα λοιπὸν αὕτη μετέβαινε κατὰ τὰς ἑορτὰς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Χριστιανῶν, λαμβάνουσα δὲ ἀντίδωρον ἔδιδε καὶ εἰς τὴν νέαν, ἥτις τὸ ἔτρωγε, τῆς ἔφερε δὲ καὶ ἁγίασμα τὸ ὁποῖον ἔπινεν αὕτη.
Ὅταν δὲ συνέβαινε τοῦτο καὶ εὑρίσκετο πλησίον της, ὁ Ἀχμέτ, ᾐσθάνετο ὡραιοτάτην εὐωδίαν ἐξερχομένην ἐκ τοῦ στόματός της. Ἠρωτησεν ὅθεν αὐτὴν τὶ τρώγει μερικὰς φορὰς καὶ τὸ στόμα αὐτῆς εὐωδιάζει τόσον ὡραῖα. Αὕτη δέ, μὴ γνωρίζουσα τὸ γινόμενον, ἔλεγεν, ὅτι τίποτε δὲν ἔφαγεν. Οὗτος ὅμως ἐπέμενε νὰ ἐρωτᾷ διὰ νὰ μάθῃ. Διηγήθη λοιπὸν αὕτη εἰς αὐτόν, ὅτι ἄλλο τι δὲν ἔτρωγεν εἰ μὴ μόνον ἄρτον ἡγιασμένον παρὰ τῶν Ἱερέων, τὸ ὁποῖον ἔφερεν εἰς αὐτὴν ἡ γραῖα, ὅταν ἐπέστρεφεν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Χριστιανῶν. Ὁ Ἀχμὲτ τότε ᾐσθάνθη πόθον νὰ ἰδῇ κατὰ ποῖον τρόπον λαμβάνουσιν οἱ Χριστιανοὶ τὸν ἄρτον ὡς καὶ τὴν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας αὐτῶν. Ἐνδυθεὶς λοιπὸν ὅπως ἐνεδύοντο οἱ Χριστιανοί, μετέβη εἰς τὴν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ μεγάλην Ἐκκλησίαν ὅπου καὶ παρηκολούθησε τὴν θείαν Λειτουργίαν.
Ὁ δὲ Δεσπότης τοῦ παντός, ὁ γιγνώσκων τὰ κρύφια τῆς ψυχῆς τῶν ἀνθρώπων, εἰς τὸ πρῶτον θαῦμα προσέθεσε καὶ δεύτερον καὶ οὕτως ὡδήγησεν αὐτὸν εἰς ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας. Εὑρισκόμενος δηλαδὴ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν εἶδε τὸν Ἱερέα, ἐνῷ ὥδευε πρὸς τὴν ὡραίαν πύλην, ὑψωμένον ὑπεράνω τῆς γῆς καὶ ὁλόφωτον, εἶδε, δὲ καὶ τὸν Πατριάρχην, ὅταν ηὐλόγει τὸν λαόν, νὰ βγαίνουν ἀπὸ τὰ δάκτυλά του ἀκτῖνες φωτός, αἱ ὁποῖαι ἐφώτιζον τὰς κεφαλὰς τῶν Χριστιανῶν, ἐνῷ ὅμως αἱ ἀκτῖνες τοῦ φωτὸς προσέπιπτον ἐπὶ τῶν κεφαλῶν ὅλων τῶν Χριστιανῶν, δὲν ἐφώτιζον τὴν ἰδικήν του. Τοῦτο ποιήσας δύο καὶ τρεῖς φοράς, ἔβλεπε τὸ ἴδιον.
Πιστεύσας λοιπὸν ὁ μακάριος, ἄνευ δισταγμοῦ, ἐκάλεσε τὸν Ἱερέα, ὅστις καὶ τὸν ἀνεγέννησε διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καὶ οὕτω παρέμενεν ἐπ’ ἀρκετὸν καιρὸν κρυφίως Χριστιανός. Ὅτε δὲ, εἰς μίαν συνάθροισιν συνεζήτουν οἱ μεγιστᾶνες περὶ τοῦ τὶ εἶναι τὸ μεγαλύτερον εἰς τὸν κόσμον, ἠρώτησαν καὶ αὐτόν.