ΒΙΚΤΩΡ ὁ ἔνδοξος Ἅγιος Μάρτυς ἐμαρτύρησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλεως Ἀντωνίνου ἐν ἔτει ρξ’ (160). Οὗτος ἦτο στρατιώτης καὶ ἐστάλη ἀπὸ τὴν Ἰταλίαν, ὅπου ἔμενε, εἰς τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς, εἰς τὴν Δαμασκόν. Ἐκεῖ κακοί τινες ἄνθρωποι τὸν κατηγόρησαν εἰς τὸν τότε διοικητὴν τῆς πόλεως Σεβαστιανόν, ὅστις κατεῖχε τὸ περίβλεπτον ἀξίωμα τοῦ δουκός. Ἡ κατηγορία, τὴν ὁποίαν διετύπωσαν ἐναντίον του, ὑπῆρξεν, ὅτι ἦτο Χριστιανὸς καὶ ὅτι ἀπεδοκίμαζε περιφρονητικῶς τοὺς περὶ θεῶν εἰδωλολατρικοὺς μύθους τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων.

Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ δοὺξ ἔστειλε στρατιώτας καὶ συνέλαβον τὸν μακάριον Βίκτωρα, τὸν ἔφερε δέσμιον ἐνώπιον τοῦ κριτηρίου καὶ τοῦ λέγει: «Μᾶς ἐστάλη διαταγὴ βασιλική, προστάζουσα αὐστηρῶς ὅπως ὅλοι οἱ λεγόμενοι Χριστιανοὶ ἐξαναγκάζωνται νὰ θυσιάζουν ἀπροφασίστως εἰς τοὺς θεούς. Πρὸς τοῦτο λοιπὸν σὲ συμβουλεύομεν, ἐπικαλούμενοι τὴν σύνεσίν σου, νὰ πειθαρχήσῃς, μετὰ πάσης προθυμίας, εἰς τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως, μὴ τυχόν, ἀρνούμενος νὰ κάμῃς τοῦτο, ὄχι μόνον ἐκπέσῃς τοῦ στρατιωτικοῦ ἀξιώματος καὶ χάσῃς τὴν ἐκ τούτου τιμήν, ἀλλὰ διακινδυνεύσῃς καὶ αὐτὴν τὴν ζωήν σου ἀκόμη».

Πρὸς τὸν δοῦκα, οὕτω πως ὁμιλήσαντα, ὁ μακάριος Βίκτωρ ἀπήντησεν· «Ἐγώ, ὡς ἀνήκων εἰς τον στρατὸν τοῦ μεγάλου καὶ αἰωνίου Βασιλέως Χριστοῦ, ποτὲ δὲν θὰ ἀνεχθῶ νὰ πειθαρχήσω εἰς τὰ παράνομα προστάγματα ἑνὸς προσκαίρου βασιλέως καὶ τοῦτο, διότι ἡ μὲν βασιλεία τοῦ ἐπιγείου βασιλέως, ὡς φθαρτὴ καὶ προσωρινή, συμπαρασύρει τοὺς ὑπηκόους εἰς τελείαν καταστροφήν, ἐνῷ ἡ δεσποτεία τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ὡς ἔχουσα τὸ κράτος αἰώνιον, χαρίζει καὶ ζωὴν αἰώνιον εἰς ὅσους μὲ τὴν θέλησίν των πειθαρχοῦν εἰς τὸν Χριστόν». Ὁ δοὺξ καὶ πάλιν εἶπε· «Ἐφ’ ὅσον μέχρι τώρα τυγχάνεις στρατιώτης τοῦ βασιλέως μας, νὰ ὑποκύψῃς εἰς τὰ προστάγματά του καὶ νὰ θυσιάσῃς εἰς τοὺς θεούς».

Εἰς τοὺς λόγους αὐτοὺς τοῦ δουκὸς ὁ Ἅγιος ἀπήντησεν· «Ἐγὼ καὶ προηγουμένως, ἂν καὶ ἐφαινόμην ὅτι ἀνήκω εἰς αὐτὸν τὸν πρόσκαιρον βασιλέα, ἐλάτρευα κρυφίως τὸν Χριστὸν τὸν Θεὸν τῶν ἁπάντων καὶ Βασιλέα· τώρα λοιπόν, ποὺ ηὐδόκησεν ὁ Θεὸς νὰ καταστῇ φανερὰ ἡ πρὸς αὐτὸν ὁμολογία μου, ἔχω ὑποχρέωσιν νὰ διαφυλάξω μετὰ περισσοτέρας σταθερότητος τὴν πρὸς τὸν Χριστὸν καθαρὰν λατρείαν καὶ προσκύνησιν.