ΣΤΕΦΑΝΙΣ ἡ Ἁγία Μάρτυς ἦτο συμβία ἑνὸς στρατιώτου ἐν Ἰταλίᾳ ἐν ἔτει ρξ’ (160) ἐπὶ βασιλέως Ἀντωνίνου καὶ ἐπίστευεν εἰς τὸν Χριστὸν ἐκ προγόνων· ἀποθανόντος δὲ τοῦ συζύγου της ἔμεινε χήρα. Αὕτη λοιπὸν βλέπουσα τὸν Ἅγιον Βίκτωρα ὅτι ἔπασχεν ὑπὲρ ἄνθρωπον, ἐμακάρισεν αὐτὸν διὰ τὴν ἀνδρείαν του καὶ διὰ τοὺς στεφάνους, τοὺς ὁποίους ἔμελλε νὰ ἀπολαύσῃ παρὰ Θεοῦ. Ὅθεν διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην ἐφέρθη καὶ αὐτὴ εἰς τὸν ἡγεμόνα καὶ ἐπειδὴ ὡμολόγησε παρρησίᾳ τὸν Χριστὸν Θεὸν προαιώνιον, ἔδεσαν τὰς χεῖράς της ἀπὸ δύο δένδρα φοινίκων, τὰ ὁποῖα μὲ βίαν πολλὴν ἐλυγίσθησαν· ὕστερον δὲ αὐτὰ ἀφεθέντα καὶ στρέψαντα μὲ ὁρμὴν εἰς τὴν πρώτην των στάσιν, ἔσχισαν τὴν Ἁγίαν εἰς δύο, καὶ οὕτως ἡ μακαρία παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ [1].
Ὑποσημειώσεις
[1] Τὴν πλατυτέραν Βιογραφίαν τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Στεφανίδος συνυφασμένην οὗσαν μετὰ τοῦ Μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Βίκτωρος, βλέπε ἐν τῷ Συναξαρίῳ αὐτοῦ σελ. 309-320 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου.