Λόγος ἕτερος εἰς Πατέρας τελειωθέντας, τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου.

ΕΙΣ τὴν πρώτην ταύτην καὶ ἐπίσημον ἡμέραν, ὅτε ψάλλονται ἐνδόξως τὰ μυστήρια τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ, ἂς βοήσωμεν ἐν ὕμνοις εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν νύμφην τοῦ Χριστοῦ, κηρύσσοντες τὰ ἔπαθλα τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ψάλλοντες ἐπαίνους εἰς τοὺς κατοικοῦντας τὴν ἔρημον. Ἂς εἴπωμεν τοὺς ἀγῶνας ἐκείνων, οἵτινες ἀφῆκαν τὰς πόλεις, καὶ ἠθέλησαν μετὰ πόθου νὰ κατοικήσωσιν εἰς τὴν ἔρημον, εἰς ὠφέλειαν πάντων, ὅσοι ἀκούουσιν. Ἂν δὲ καί τις εὑρεθῇ ἀπών, συναριθμεῖται ὅμως μετὰ τῶν παρόντων, καὶ γίνεται συγκοινωνὸς διὰ τῶν εὐχῶν τῶν Ὁσίων Πατέρων, καὶ διὰ τῶν εὐχῶν τῶν ἀκροατῶν σῴζεται ὁ λέγων.

Δὲν ἀπέχουσιν ἀφ’ ἡμῶν οἱ Ὅσιοι Πατέρες, διότι αὐτοὶ πάντοτε ποθοῦσιν ἡμᾶς καὶ προσεύχονται διὰ τὰ πταίσματα ἡμῶν. Διότι δὲν εἶναι εὐτελεῖς καθὼς εἶναι ἔνδοξοι, οὔτε ἐλάχιστοι καθὼς εἶναι ἔντιμοι, οὔτε πάλιν ἀμαθεῖς. Εἶναι δὲ διδάσκαλοι πάντων τῶν ἀνθρώπων, δι’ ἔργων ἀγαθῶν. Διότι αὐτοὶ διδάσκονται ἐκ τοῦ ἰδίου Δεσπότου. Πλανῶνται εἰς τὰ ὄρη καὶ τρέφονται ὡς θηρία· εἶναι τέλειοι, πλήρεις δικαιοσύνης, ἐπειδὴ εἶναι τέκνα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δὲν λύουσι τὸν νόμον, τὴν ἱερωσύνην τηροῦσι, τὰς ἐντολὰς φυλάττουσι· δὲν ἀνθίστανται εἰς τὸν νόμον, ἐπειδὴ εἶναι θερμοὶ εἰς τὴν πίστιν. Ὅταν δὲ παρίστανται οἱ τίμιοι Ἱερεῖς εἰς τὴν Ἁγίαν Τράπεζαν διὰ νὰ ἐπιτελέσωσι τὴν θείαν Λειτουργίαν, αὐτοὶ πρῶτοι, ἐκτείναντες τὰς χεῖρας, δέχονται ἐν πίστει τὸ σῶμα τοῦ Δεσπότου, ὅστις εἶναι πάντοτε μετ’ αὐτῶν. Εἶναι ὡς περιστεραὶ πετασθεῖσαι εἰς τὰ ὕψη, αἵτινες ἔπηξαν τὰς φωλεὰς αὐτῶν εἰς τὸν Σταυρόν. Εἰς τόπους ἐρημικοὺς πλανῶνται ὡς πρόβατα· ὡς δὲ ἤκουσαν τὴν φωνὴν τοῦ Ποιμένος, εὐθὺς ἐγνώρισαν τὸν ἀγαθὸν Δεσπότην. Οὗτοι εἶναι οἱ ἔμποροι οἱ ἐξελθόντες διὰ νὰ ζητήσωσι τὸν καλὸν Μαργαρίτην. Ἀθληταὶ εἶναι οὗτοι, δόκιμοι εὐσεβείας.

Κλίνατέ μοι τὰ ὦτα ὑμῶν, ἀκούσατε τὴν ὥραν, διὰ νὰ διηγηθῶ τὴν πολιτείαν τῶν Πατέρων, οἵτινες κατοικοῦσι τὴν ἔρημον. Φέρετε τὸν νοῦν ὑμῶν ἐν τῷ μέσῳ τῆς ἐρημίας, καὶ ἐκεῖ θέλετε ἴδει θαῦμα καὶ δόξαν. Ἂς ἀπέλθωμεν ταχέως καὶ ἂς διαγράψωμεν τύπους ἀγαθοὺς τῆς πολιτείας αὐτῶν. Διότι ὁ πόθος αὐτῶν πολὺ μὲ ἀναγκάζει, ἵνα ἀπελθὼν λάβω ἐκ τῶν θησαυρῶν αὑτῶν.