Κατοικοῦσιν εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰς νάπας, ὡς εἰς κουβούκλια· τὰ δὲ ὄρη καὶ βουνά, τὰ ὁποῖα ἔχουσι κύκλῳ, ἀγαπῶσιν ὡς τείχη ὑψηλά. Τράπεζα αὐτῶν εἶναι πᾶσα γῆ, καὶ τὰ ὄρη ὁμοίως καὶ τὸ δεῖπνον αὐτῶν εἶναι τὰ ἄγρια χόρτα. Τὸ καλλίτερον αὐτῶν ποτὸν εἶναι τὸ ὕδωρ τῶν ρυακίων, ὁ δὲ οἶνος ὁμοίως ἐκ τῶν λάκκων τῶν πετρῶν. Ἐκκλησίας ἔχουσι τὰς γλώσσας των, δι’ ὧν προσεύχονται πάντοτε. Κατὰ τὰς δώδεκα ὥρας τῆς ἡμέρας προσεύχονται πρὸς τὸν Δεσπότην αὐτῶν. Ἡ δοξολογία τὴν ὁποίαν ψάλλουσιν εἰς τὰ ὄρη καὶ εἰς τὰ σπήλαια προσφέρεται θυσία εὐπρόσδεκτος εἰς τὸν Θεόν. Αὐτοὶ εἶναι δι’ ἑαυτοὺς ἱερεῖς καὶ θεραπεύουσι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν διὰ τῶν προσευχῶν των· διότι πρεσβεύουσι πάντοτε ὑπὲρ ἡμῶν. Δὲν φρονοῦσιν ὑψηλά, οὔτε ἐπιζητοῦσι τὴν πρωτοκαθεδρίαν, ἀλλὰ δόξα εἰς αὐτοὺς εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη, γινόμενοι διὰ τοῦτο μιμηταὶ τοῦ Χριστοῦ, ὅστις ἐπτώχευσε δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀθλίους. Δὲν ἀναπαύονται διόλου εἰς τὸν κόσμον, ἐπειδὴ ἐλπίζουσι νὰ ἀναπαυθῶσιν ἐκεῖ. Ἂς γίνωμεν λοιπὸν καὶ ἡμεῖς ὅμοιοι μὲ τοὺς κατοικοῦντας τὰ ὄρη καὶ μέτοχοι τῆς πολιτείας των. Διότι οὗτοι πλανῶνται μὲ τὰ θηρία, καὶ ἵπτανται ὡς πετεινὰ εἰς τὰ ὄρη, καὶ βόσκονται ὡς ἔλαφοι μετ’ ἀγρίων· ἡ δὲ τράπεζα αὐτῶν εἶναι πάντοτε ἑτοίμη, διότι χλόην καὶ χόρτον πάντοτε τρώγουσι. Καὶ ὡς λύχνοι πλανώμενοι εἰς τὰ ὄρη φωτίζουσι, καὶ ὅλοι ὅσοι πλησιάζουσιν αὐτοὺς μετὰ πολλοῦ πόθου, φωτίζονται εἰς τὸ φῶς ἐκείνων.
Οἱ Πατέρες εἰς τὴν ἔρημον εἶναι ὡς τεῖχος στερεόν, διότι εἰρηνεύουσι τὸν τόπον ὅπου κατοικοῦσιν. Ὅπου ἤθελε καταντήσει καὶ εἷς ἐκ τούτων τῶν Πατέρων, κύκλῳ αὐτοῦ εἶναι πᾶσα εἰρήνη. Περιτρέχουσιν εἰς τὰ βουνὰ ὡς αἱ περιστεραί, καὶ ὡς ἀετοὶ εἰς τὰ ὑψηλὰ ὄρη καὶ εἰς τὰ σπήλαια. Καὶ τὸν μὲν βασιλέα ἴσως στενοχωρεῖ τὸ παλάτιον, εἰς αὐτοὺς ὅμως εἶναι εὐρύχωροι αἱ ὀπαὶ τῆς γῆς. Φοροῦντες τὰ τρίχινα οἱ Ὅσιοι Πατέρες ἀγάλλονται περισσότερον ἀπὸ τοὺς φοροῦντας τὴν πορφύραν. Καὶ ἡ μὲν πορφύρα κατετρίφθη, ὁ δὲ σάκκος διαρκεῖ διὰ τὴν ὑπομονὴν τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἐβδελύχθηοαν τὴν ὑπερηφάνειαν καὶ ἠσπάσθησαν πολὺ τὴν μεγάλην ταπείνωσιν. Ἐμίσησαν πᾶσαν δόξαν τοῦ ματαίου κόσμου, καὶ ἰδοὺ δοξάζονται ὑπὸ πάντων τῶν ἀνθρώπων διὰ τὴν ταπείνωσιν καὶ πολλὴν πρᾳότητα.