Λόγος ἕτερος εἰς Πατέρας τελειωθέντας, τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου.

Οὔτε οἱ βασιλεῖς ἀπολαμβάνουσι τοιαύτην ἀνάπαυσιν, ὁποίαν ἀπολαμβάνουσιν οἱ Πατέρες εἰς τὴν ἔρημον· διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ ἀγαλλίασις αὐτῶν. Τρώγουσιν ὡς θηρία χόρτα εἰς τὴν ἔρημον, ἐπειδὴ ἐλπίζουσι ν’ ἀπολαύσωσι τὸν Παράδεισον. Ὅταν δὲ πλανῶνται εἰς τὰ ὄρη, πλαγιάζουσιν ἐπὶ τῆς γῆς ὡς εἰς τρυφήν· ὅταν δὲ ὑπνώσωσιν, ἐγείρονται μὲ σπουδὴν καὶ ὑμνοῦσιν ὡς σάλπιγγες Χριστὸν τὸν ποθούμενον. Τάγματα Ἀγγέλων εἶναι πάντοτε μὲ αὐτοὺς καὶ τοὺς περιστοιχίζουσι, καὶ τοὺς φυλάττουσι πάντοτε.

Ἡ Χάρις τοῦ Δεσπότου εἶναι πάντοτε μὲ αὐτούς, καὶ δὲν ἀφήνει τὸν ἐχθρὸν νὰ τοὺς ἀπατήσῃ. Ὅταν κλίνωσι γόνυ πρὸς προσευχήν, σχηματίζουσι ρύακας ἀπὸ τὰ δάκρυά των. Ὅταν δὲ τελειώσωσι τὴν δοξολογίαν των, ἐγείρεται ὁ Δεσπότης νὰ ὑπηρετήσῃ τοὺς δούλους του. Ὅταν γίνῃ ὄρθρος, ἐπάραντες εὐθὺς τὰ πτερά των πετῶσιν εἰς ὅλην τὴν οἰκουμένην, διότι δὲν εἶναι φανερὰ ἡ κατοικία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὑπάρχουσα ἐν τῇ Ἐδέμ. Ὅπου καταλάβῃ αὐτοὺς ἡ δύσις τοῦ ἡλίου, καὶ ὅπου φθάσῃ αὐτοὺς ἡ νύξ, ἐκεῖ καταλύουσι καὶ μένουσι. Δὲν φροντίζουσι διὰ τάφους· διότι εἶναι νεκροὶ σταυρωθέντες εἰς τὸν κόσμον διὰ τὸν πόθον τοῦ Χριστοῦ. Διότι ὅπου ἐτελείωσέ τις ἐξ αὐτῶν τὴν νηστείαν του, ἐκεῖ εἰς τὸν ἴδιον τόπον ἔγινε καὶ ὁ τάφος του. Πολλοὶ ἐξ αὐτῶν, ἐνῷ ἔκλιναν γόνυ διὰ νὰ προσευχηθῶσιν, ἀνεπαύθησαν ἡσύχως ἔμπροσθεν τοῦ Δεσπότου. Ἄλλοι πάλιν, στηριχθέντες ἐπὶ πέτρας, παρέδωκαν τὰς ψυχάς των εἰς τὸν Δεσπότην των. Ἄλλος πάλιν, ἐνῷ ἔτυχε νὰ περιπατῇ εἰς τὸ ὄρος, ἀπέθανε καὶ ἔγινε δι’ αὐτὸν ὁ τόπος τάφος καὶ θάπτης. Ἄλλος πάλιν σχηματίσας ἑαυτὸν ἐτάφη στερεωθεὶς εἰς τὴν Χάριν τοῦ Δεσπότου του, ἄλλος δὲ βοσκόμενος εἰς τὴν χλόην τοῦ Δεσπότου νυστάξας ἀπέπνευσεν εἰς τὴν τράπεζάν του. Ἄλλος ἐνῷ ἵστατο εἰς τὸ ὄρος καὶ ἔψαλλε καὶ προσηύχετο, ἦλθεν ὁ θάνατος καὶ ἐτελείωσε τὴν προσευχήν του. Πάντες οὗτοι προσμένουσι τὴν φωνήν, ἥτις θὰ τοὺς ἐγείρῃ, καὶ ἀνθοῦσιν ὡς ἄνθη πνέοντα εὐωδίαν.

Ὅταν προσταχθῇ ἡ γῆ νὰ ἐξαγάγῃ τοὺς νεκρούς, οὗτοι βλαστάνουσιν εὐθύς, ἀνθοῦντες ὡς κρίνα καὶ τότε ὁ Δεσπότης, ἀντὶ τοῦ πολλοῦ κόπου ὃν αὐτοὶ ὑπέμειναν εἰς τὸν κόσμον τοῦτον δι’ ἀγάπην του, χαρίζει εἰς αὐτοὺς τὴν αἰώνιον ζωήν· καὶ ἀντὶ τῶν τριχῶν αὐτῶν χαρίζει στέμμα ἔνδοξον·