ΠΟΝΕΙ ἡ καρδία μου, συμπαθήσατε, ἀδελφοί, δοῦλοι εὐλογημένοι τοῦ Κυρίου, ἔλθετε καὶ ἀκούσατε· θλίβεται ἡ ψυχή μου· πονοῦσιν οἱ νεφροί μου. Ποῦ εἶναι τὰ δάκρυα καὶ ποῦ ἡ κατάνυξις, διὰ νὰ λούσω τὸ σῶμά μου διὰ δακρύων καὶ στεναγμῶν; Τίς δύναται νὰ μὲ μεταθέσῃ εἰς τόπον ἀκατοίκητον, ὅπου δὲν ὑπάρχει θόρυβος ἐμποδίζων τὰ δάκρυα, οὔτε πάλιν σύγχυσις ἐμποδίζουσα κλαυθμόν; Καὶ ὑψώσας τὴν φωνήν, ἔκλαυσα πρὸς τὸν Θεὸν μετὰ πικρῶν δακρύων, καὶ εἶπον ἐν στεναγμοῖς. Ἴασαί με, Κύριε, ἵνα ἰαθῶ, διότι καθ’ ὑπερβολὴν πονεῖ ἡ καρδία μου, καὶ οἱ στεναγμοὶ αὐτῆς δὲν μὲ ἀφίνουσιν οὐδὲ στιγμὴν νὰ λάβω ἄνεσιν. Διότι θεωρῶ, Κύριε, ὅτι τοὺς Ἁγίους σου ὡς ἐκλεκτὸν χρυσὸν παραλαμβάνεις ἐκ τοῦ κόσμου τούτου εἰς ἀνάπαυσιν ζωῆς. Καὶ καθὼς ὁ φρόνιμος γεωργός, ὅταν ἴδῃ, ὅτι ὡρίμασαν καλῶς οἱ καρποί, τρυγᾷ αὐτοὺς ταχέως, διὰ νὰ μὴ βλαφθῶσιν ἀπὸ τὰ ζῷα καὶ ἑπομένως ἀδικηθῇ, τοιουτοτρόπως καὶ σὺ Σωτὴρ ἡμῶν συνάγεις τοὺς ἐκλεκτοὺς τοὺς κοπιάζοντας ὁσίως.

Ἡμεῖς δὲ οἱ ἀμελεῖς καὶ ἄθλιοι εἰς τοιαύτην σκληρότητα ἐμείναμεν, ὥστε ὁ καρπὸς ἡμῶν ἔμεινε πάντοτε ἄωρος· διότι δὲν εἴχομεν διάθεσιν νὰ ὡριμάσῃ εἰς τὰ καλὰ ἔργα, καὶ τρυγηθῇ ὁσίως εἰς ἀποθήκην ζωῆς. Διότι δὲν ἔχει δάκρυα ὁ καρπὸς ἡμῶν, διὰ νὰ ὡριμάσουν αὐτόν. Πρὸς δὲ τούτοις οὐδὲ κατάνυξιν, διὰ νὰ γίνῃ τρυφερὸς ἐκ τῆς πνοῆς τῶν δακρύων οὐδὲ ταπείνωσιν διὰ νὰ ἐπισκιάσῃ αὐτὸν ἄνωθεν εἰς τὸν πολὺν καύσωνα· οὔτε ἀκτημοσύνην διὰ νὰ μὴ ἐνοχληθῇ ὑπὸ τῶν ἐναντίων· οὔτε ἀγάπην Θεοῦ, δηλαδὴ τὴν ρίζαν τὴν δυνατήν, τὴν βαστάζουσαν τὸν καρπόν· οὔτε ἀμεριμνησίαν ἀπὸ τῶν γηΐνων πραγμάτων· ἔτι δὲ οὔτε ἀγρυπνίαν, οὔτε ἄγρυπνον νοῦν, διὰ νὰ προσέχῃ εἰς τὴν προσευχήν. Ἀντὶ τούτων τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν ἔχει τὰ ἐναντία· ὀργήν, θυμὸν φοβερὸν καταθλίβοντα τὸν καρπὸν διὰ νὰ μὴ χρησιμεύσῃ. Ἡ πολυκτημοσύνη βαρύνουσα αὐτόν, καὶ ἡ μεγάλη ἁμέλεια, καὶ ὅλαι αὐταὶ αἱ συμφοραί, πῶς θὰ ἀφήσωσι τὸν καρπὸν νὰ ὡριμάσῃ ὁσίως, διὰ νὰ χρησιμεύσῃ εἰς τὸν ἴδιον Δεσπότην, τὸν οὐράνιον γεωργόν;

Οἴμοι, ἀλοίμονον, ὦ ψυχή, λάλησον καὶ δάκρυσον, διότι ἐστερήθης ταχέως Πατέρας τελείους καὶ Ἀσκητὰς Ὁσίους. Ποῦ εἶναι οἱ Πατέρες; Ποῦ εἶναι οἱ Ἅγιοι; Ποῦ εἶναι οἱ ἄγρυπνοι; Ποῦ εἶναι οἱ προσεκτικοί; Ποῦ εἶναι οἱ ταπεινοί; Ποῦ εἶναι οἱ πρᾳεῖς; Ποῦ εἶναι οἱ ἥσυχοι; Ποῦ εἶναι οἱ ἐγκρατεῖς; Ποῦ εἶναι οἱ εὐλαβεῖς καὶ ποῦ οἱ ἀκτήμονες;