Ποῦ εἶναι οἱ κατανυκτικοὶ καὶ εὐάρεστοι εἰς τὸν Θεόν, οἵτινες ἐστάθησαν ἐν προσευχῇ καθαρᾷ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, βρέχοντες σχεδὸν τὴν γῆν διὰ τῶν γλυκέων δακρύων καὶ τῆς κατανύξεως; Ποῦ εἶναι οἱ φιλόθεοι πλήρεις ἀγάπης Θεοῦ, οἵτινες δὲν ἀπέκτησαν διόλου φθαρτόν τι ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλ’ αἴροντες τὸν σταυρὸν αὐτῶν διηνεκῶς, παρηκολούθουν ἀσφαλῶς τὸν Σωτῆρα εἰς τὴν στενὴν ὁδόν, προσέχοντες ἐπιμελῶς νὰ μὴ ἐκπέσωσιν εἰς κρημνούς, εἰς τόπους ἐρήμους, καὶ ἀβάτους, καὶ ἀνύδρους, καὶ σκοτεινούς, ἀλλ’ εἰς τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, πλήρεις πάντοτε ἀπὸ τὸν φωτισμὸν τῶν προσταγμάτων τοῦ Χριστοῦ, ὁδεύοντες ἐν καλῇ πολιτείᾳ θερμῶς δουλεύοντες τὸν Θεόν, καὶ θλιβέντες ἑκουσίως εἰς τὸν μάταιον τοῦτον βίον; Διὰ τοῦτο ὁ Θεός, ὁ ἀγαπῶν αὐτοὺς καθ’ ὑπερβολήν, ἐπεσύναξεν αὐτοὺς εἰς λιμένας ζωῆς καὶ αἰώνιον χαράν, διὰ ν’ ἀγάλλωνται καὶ τρυφήσωσιν ἐκεῖ εἰς τὸν Παράδεισον τῆς τρυφῆς καὶ εἰς τὸν οὐράνιον νυμφικὸν θάλαμον, μετὰ τοῦ ἀθανάτου Νυμφίου ἐν μεγίστῃ χαρᾷ.

Ἀπεδήμησαν ἐντεῦθεν πρὸς τὸν Ἅγιον Θεόν, ἔχοντες μεθ’ ἑαυτῶν ἑτοίμους τὰς λαμπάδας. Δὲν ὑπάρχει τώρα ἡ ἀρετὴ ἐκείνων εἰς ἡμᾶς οὐδὲ ἡ ἄσκησις ἐκείνων εἰς ἡμᾶς· δὲν εἶναι τώρα εἰς ἡμᾶς ἡ ἐγκράτεια ἐκείνων, δὲν εἶναι τώρα εἰς ἡμᾶς ἡ εὐλάβεια ἐκείνων· δὲν ὑπάρχει τώρα εἰς ἡμᾶς ἡ πρᾳότης ἐκείνων· δὲν εἶναι τώρα εἰς ἡμᾶς ἡ ἀκτημοσύνη ἐκείνων, δὲν ὑπάρχει τώρα εἰς ἡμᾶς ἡ ἀγρυπνία ἐκείνων, οὐδ’ εἶναι εἰς ἡμᾶς ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν· δὲν ὑπάρχει εἰς ἡμᾶς εὐσπλαγχνία τοῦ Χριστοῦ, οὔτε εἶναι εἰς ἡμᾶς συμπάθεια πρὸς τὰ μέλη ἡμῶν. Ἀλλὰ πάντες εἴμεθα ἄγριοι, ἀνήμεροι, καὶ μὴ ἀνεχόμενοι παντελῶς ἀλλήλους. Κατὰ πᾶσαν ὥραν αἱ γλῶσσαι ἡμῶν εἶναι βέλη πεπυρωμένα κατ’ ἀλλήλων. Πάντες τιμὴν ζητοῦμεν πάντες φιλοδοξοῦμεν πάντες εἴμεθα φιλοκτήμονες πάντες εἴμεθα χαῦνοι· πάντες εἴμεθα ὑπνηλοί· πάντες εἴμεθα δύστροποι εἰς φλυαρίαν πρόθυμοι, εἰς τὰς εὐχὰς ὀκνηροί, εἰς τὸ νὰ περιφερώμεθα αὐθαίρετοι, εἰς τὸ νὰ ἡσυχάσωμεν ἀσθενεῖς, εἰς τὴν τρυφὴν πρόθυμοι, εἰς τὴν ἐγκράτειαν κατηφεῖς. Εἰς τὴν ἀγάπην ψυχροί, καὶ εἰς τὸν θυμὸν θερμοί, εἰς τὰ ἀγαθὰ ὀκνηροί, καὶ εἰς τὰ κακὰ σπουδαῖοι. Τίς ἆρα δὲν θὰ θρηνήσῃ; Καὶ τίς ἄρα δὲν θὰ κλαύσῃ τὴν διάθεσιν ἡμῶν τὴν πλήρη νωθρότητος;