Ὅθεν μίαν φορὰν εὐλαβεῖς Χριστιανοὶ ἀπὸ τὸ Ναύπλιον, παραλαμβάνοντες ἕνα ἱερέα καὶ ὅλα τὰ χρειώδη, ἐκίνησαν λίαν πρωῒ διὰ νὰ ὑπάγουν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ὁσίου· προβαίνοντες δὲ εἰς τὸν Ναὸν εἶδον ἕνα ἱεροπρεπῆ γηραλέον, ὅστις ἔστεκεν εἰς τὴν εἴσοδον τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐκράτει ράβδον εἰς τὰς χεῖράς του, ἐνόμισαν δὲ ὅτι ἐδιάβαζε τὴν ἀκολουθίαν τῶν Ὡρῶν καὶ ἤθελε νὰ ἱερουργήσῃ. Ὅθεν ἐλυπήθησαν ὅτι ἐπρόλαβεν αὐτὸς διὰ νὰ ἱερουργήσῃ καὶ ἐκεῖνοι δὲν ἐπέτυχαν τὸν σκοπόν των· πηγαίνοντες δὲ ἐκεῖ, δὲν εὗρον κανένα καὶ ἐστοχάσθησαν, ὅτι ἦτο θεία ὀπτασία, διότι ὁ Ναὸς ἦτο γεμᾶτος ἀπὸ εὐωδίαν ἄρρητον· διὸ καὶ εὐχαριστοῦντες τὸν Θεὸν καὶ τὸν Ὅσιον ἐχάρησαν πολλά· ἀλλ’ ἕως νὰ ἑτοιμασθῇ ὁ Ἱερεύς, ἔφθασαν ἄλλοι Χριστιανοὶ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς πρώτους, οἱ ὁποῖοι ἤθελον νὰ ἱερουργήσῃ ὁ ἰδικός των ἱερεύς· οἱ δὲ πρότερον ἐλθόντες, κινούμενοι ἀπὸ τὸν ζῆλον τοῦ Ὁσίου, μάλιστα δὲ θερμανθέντες ἀπὸ τὴν ὀπτασίαν ὅπου εἶδον, ἠναντιώθησαν εἰς αὐτούς, θέλοντες νὰ ἱερουργήσῃ ὁ ἰδικός των ἱερεύς.
Διαφερόμενοι ὅθεν ὥραν πολλὴν τὸ ἕνα μέρος καὶ τὸ ἄλλο, ἔξω εἰς τὰ προαύλια τοῦ Ναοῦ, δύο νέοι, ὁ εἷς ἀπὸ τὴν μίαν συνοδείαν καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὴν ἄλλην, φιλονικοῦντες δριμύτερα, ἔσυραν τὰ ξίφη των, καὶ καταβιβάζοντες αὐτὰ μὲ μεγάλην ὁρμήν, διὰ νὰ φονεύσῃ ὁ εἷς τὸν ἄλλον, θείᾳ βοηθείᾳ καὶ χάριτι τοῦ Ὁσίου, ἐπέταξε μία περιστερὰ εἰς τὸ μέσον τῶν δύο ξιφῶν, ὡς νὰ τὴν ἔρριψέ τις ἐπὶ τούτῳ καὶ ἐδέχθη τὴν πληγὴν τῶν ξιφῶν, ἔπεσε δὲ εἰς δύο κομμάτια ἐν τῷ μέσῳ τῶν δύο νέων, χωρὶς νὰ βλαβοῦν τελείως οἱ νέοι· βλέποντες δὲ αὐτοὶ τὸ θαῦμα καὶ στοχαζόμενοι τὴν ἐπίσκεψιν ὅπου ἔκαμεν εἰς αὐτοὺς ὁ Ὅσιος, ἔρριψαν τὰ φονικὰ ὅπλα κατὰ γῆς καὶ ἐναγκαλισθέντες ὁ εἷς τὸν ἄλλον ἠσπάσθησαν μεταξύ των, δοξάσαντες τὸν Ὅσιον, ὅστις τοὺς ἐλύτρωσε παραδόξως ἀπὸ τὸν τοιοῦτον κίνδυνον· ὁμοίως καὶ οἱ λοιποὶ ἀπὸ τὰ δύο μέρη Ἱερεῖς καὶ λαϊκοὶ κατενύγησαν καὶ μετὰ θερμῶν δακρύων εὐχαριστοῦντες τὸν Θεὸν συνεφώνησαν, καὶ μὲ βουλὴν κοινήν, ὁ μὲν εἷς Ἱερεὺς ἐλειτούργησεν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ὁσίου, ὁ δὲ ἄλλος εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Τιμίου Προδρόμου· οὕτω δὲ μὲ ὁμόνοιαν καὶ ἀγάπην καὶ κοινὴν πρὸς τὸν Θεὸν εὐχαριστίαν ἐπέστρεψαν εἰς τὰς κατοικίας των. Τὸ παράδοξον τοῦτο θαῦμα ἔγινεν εἰς τοὺς μετέπειτα ὡς τύπος, καὶ ἐὰν ἐπήγαιναν εἰς τὸ ἑξῆς δύο συνοδεῖαι μὲ δύο Ἱερεῖς, δὲν ἐφιλονικοῦσαν πλέον μεταξύ των, ἀλλὰ ὁ εἷς Ἱερεὺς ἱερουργοῦσεν εἰς τὸν ἕνα Ναόν, καὶ ὁ ἄλλος εἰς τὸν ἄλλον μὲ ἀγάπην καὶ ὁμόνοιαν.